Love me tender

Vanmorgen worden we al ruim voor de wekker wakker en we zien vanaf het balkon dat we al een tijdje in de fjorden aan het varen zijn. Steile rotswanden stijgen vanuit het water op, en watervallen glijden er weer vanaf. Wat verderop liggen hogere besneeuwde bergtoppen. Het is een magnifiek gezicht, ondanks dat het bewolkt is en een beetje druilerig. We nemen snel een douche en gaan dan het dek op om even verder rond te kunnen kijken. Even later komen we aan op de eerste stop van vandaag: Hellesylt, een heel klein dorpje aan het fjord. Het schip legt alleen aan om wat passagiers van boord te laten die een excursie gaan doen van een hele dag. Wij gaan pas in Geiranger van boord, dus nemen we nu even een ontbijtje.

Sneller dan gepland vertrekt ons schip weer uit Hellesylt en daarvoor draait het 180 graden om zijn as. Dat past maar net met zo’n groot schip in zo’n “smal” fjord! Even later slaan we rechtsaf het Geirangerfjord in. We passeren een paar indrukwekkende watervallen: de Brudesloret (bruidssluier), de Friar (vrijer) en de Syv Sostre (zeven zusters). Na een bocht doemt onze bestemming van vandaag op, het net zo kleine dorpje Geiranger, aan het einde van het fjord. Het schip draait weer om en wordt met 4 touwen vastgelegd. Vanaf ons balkon boven de achtersteven kijken we dus zo naar het dorpje en het achterliggende landschap.

Omdat we in Geiranger niet aan een steiger kunnen aanleggen, kunnen passagiers met kleine bootjes van boord naar het land. Deze bootjes heten tenders. Ze hangen aan de zijkant van het schip en kunnen naar beneden worden getakeld. Met 4 tenders wordt er bijna continue heen en weer gevaren naar het dorpje. Onze excursie van vandaag begint pas om 14:15 uur, dus we besluiten om eerst even met een tender aan land te gaan om daar rond te kijken. We moeten ons wel weer aan boord melden voor de excursie, dus we kunnen niet heel lang blijven. Vanwege het koele weer van vanmorgen hebben we ons wat warmer aangekleed, maar in Geiranger schijnt inmiddels de zon, zodat we het al snel heel warm hebben! We kijken wat rond in het dorpje en lopen naar de Storseter waterval. Daarna gaan we weer met een tender terug aan boord, moeten weer door een veiligheidscheck en gaan dan wachten op het vertrek van onze excursie bij het verzamelpunt. Daar is nog helemaal niemand, dus het voelt een beetje onzeker of je hier wel moet zijn. Later stroomt het helemaal vol maar we moeten maar steeds blijven wachten. Van het Costa personeel hebben een sticker gekregen met ons busnummer, maar verder staan ze maar met hun portofoon te wachten tot ze het teken krijgen dat we naar beneden mogen om in de tender te gaan. We zijn bang dat we zoveel tijd verliezen dat ze de excursie gaan inkorten, want om 17:30 moet iedereen weer aan boord zijn. Uiteindelijk mogen we naar dek A en na weer een tijd wachten mogen we eindelijk de tender in. Eenmaal in de bus is er eerst nog meer verwarring als de gids eerst in het Spaans begint. We zouden namelijk een Engelse gids hebben. Gelukkig beheerst ze beide talen prima.

De bus neemt één van de twee weggetjes uit Geiranger omhoog, de berg op. In 24 kilometer moeten we 1.500 meter stijgen naar de top van de berg Dalsnibba. Het is een enorm smal, steil en bochtig weggetje, dus we zijn blij dat we dit niet met een huurauto hoeven doen! Geiranger heeft normaal 300 inwoners, maar in de zomermaanden zijn dat er 700, vanwege alle toeristen. De bussen rijden dan af en aan het bergweggetje op en neer. Onze chauffeur is gelukkig zeer ervaren. Je krijgt steeds nieuwe vergezichten over de  bergen en helemaal beneden lijken de schepen in het fjord inmiddels wel van speelgoed. Na het passeren van de boomgrens wordt het  landschap ruiger en ligt er steeds meer sneeuw. Volgens de gids ligt er dit jaar meer sneeuw, omdat mei een koude maand was. Het record van sneeuwhoogte in de winter is 15 meter! Deze weg naar Geiranger is daarom ook 5 maanden per jaar gesloten. Helemaal boven op de top van de Dalsnibba is het – zoals verwacht – heel koud en winderig, zodat onze winterjassen goed van pas komen. Het uitzicht is wel fenomenaal, ondanks dat er weer meer wolken zijn gekomen. Na deze stop zakken we weer een stukje af naar het Djupvatn- meer (diep water meer). Dat is nog helemaal bevroren met een dik pak ijs en sneeuw. In het bijgelegen hotel/restaurant krijgen we een kopje thee en een lokaal appelgebakje. Het hotel is eind 1800 gebouwd voor de wegwerkers die deze route naar Geiranger hebben aangelegd. Op de terugweg naar Geiranger maken we nog één stop op een mooi uitzichtpunt richting het fjord. De gids vertelt heel wat achtergronden over het leven in zo’n afgelegen dorpje. De meeste inwoners zijn er geboren en weten dus niet anders. Ze hebben er dan ook geen moeite mee dat ze ‘s winters drie maanden lang geen zon kunnen zien. Het leven moet er gezond zijn, want men wordt hier gemiddeld erg oud. Misschien zit het geheim in de bruine geitenkaas, de Noorse lokale specialiteit.

Pas om 18:00 uur zijn we weer terug in Geiranger, maar gelukkig is de Deliziosa op ons blijven wachten. Met de laatste twee tenders gaan we terug aan boord en kleden we ons snel om voor het diner. De menukaart lijkt in eerste instantie wat tegen te vallen, maar uiteindelijk hebben we na ruim een uur weer een heerlijk 5 gangen diner achter de kiezen, haha!

Op ons balkon genieten we nog even van de uitzichten, terwijl we weer door de fjorden varen. En later op de avond gaan we weer een paar cocktails halen bij “onze” bar. Vanavond een banana daiquiri en een black russian, mmmm…!

Morgen weer een dagje dobberen richting de Noordkaap.