Al die willen te kaap’ren varen

Vandaag worden we al ruim vóór de wekker wakker, op een zonnige zee. Vannacht om 3 uur had Co nog even kunnen vaststellen dat het inderdaad niet donker wordt boven de poolcirkel in deze tijd van het jaar. En vanmorgen schijnt de zon alweer uitbundig.

Uiteraard scheren we ons vandaag niet, want we varen langs de Noordkaap! Dus we moeten een baard hebben, volgens het liedje. Na het ontbijt is het dan zover, we passeren met ons cruiseschip de 71 graden noorderbreedte. We zien op de rotspunt duidelijk de metalen bol en het achtergelegen paviljoen. We gaan snel aan dek om wat foto’s te maken en om meer van de omgeving te kunnen zien. Het is mooi weer buiten, maar het waait wel enorm hard. Dus foto’s nemen met inzoomen wordt zo wat lastig.

Het schip vaart met een omtrekkende beweging om de Noorkaap heen en legt dan wat zuidelijker aan in het plaatsje Honningsvag. Daar ligt ook al een ander cruiseschip aan de kade: de Grand Princess (van de maatschappij van de Love-boat), van vergelijkbare grootte als ons schip. Niet veel later komt ook nog de Noorse postboot Hurtigruten aan. Het is druk hier!

Voordat we van boord gaan, nemen we nog snel een lunch en dan gaan we naar het verzamelpunt op dek 2 voor de excursie naar de Noordkaap. Dit keer gaat het beter georganiseerd. We krijgen snel een sticker voor bus 11 opgeplakt en mogen even later al van boord lopen. Omdat we aan de kade liggen, hebben we nu dus geen tenderbootjes nodig.

De bus rijdt ons door een bijzonder landschap naar de Noordkaap. Er zijn hier geen bomen of struiken, alleen gras en andere lage beplanting tussen de rotsen. Hier en daar bloeit een polletje bloemen in roze of wit. Verder lopen er vele beekjes van de heuvels af, afkomstig van nog smeltende sneeuwplakken. Af en toe is er een stuwmeertje aangelegd om water op te vangen. Verder zie je overigens weinig menselijke invloed in het landschap. Het is allemaal erg ruig en verlaten, maar laat een onuitwisbare indruk achter. We maken nog een commercieel stopje van 10 minuten bij een Sami boerderij (Sami = Laplander). Je kunt op de foto met een oude Sami man in klederdracht met z’n rendier (mits je hem onopvallend een kleine fooi in zijn handen drukt) en er is uiteraard een souvenirshop. Gelukkig zien we bij vertrek dat het rendier weer lekker de wei in mag om te gaan grazen.

Na ongeveer een uur bereiken we onze bestemming van vandaag: de Noordkaap! De plek ligt op een 300 meter hoog rotsplateau boven de Noordelijke IJszee. Eigenlijk ligt even ten westen hiervan een lagere landtong die net ietsje noordelijker is, maar men vond het rotsplateau al in vroeger tijden meer geschikt voor deze functie. De Noordkaap werd ontdekt door de Engelse kapitein Chancellor in 1553 en gaf hem zijn naam. Hier vandaan is het nog maar zo’n 2.000 kilometer naar de Noordpool, via Spitsbergen. Behalve het uitzicht op zee, zijn hier een paar must-do’s. Ten eerste: een foto maken bij de stalen Globe, de wereldbol die symbool staat voor de Noordkaap, een foto bij het bordje dat aangeeft dat je hier op 71 graden noorderbreedte zit (en nog een beetje), en nog een foto van de beeldengroep “Kinderen van de Aarde”, 7 medailles die ontworpen zijn door 7 kinderen die een week op de Noorkaap doorbrachten. De tweede must-do is het posten van kaarten of brieven in het postkantoortje van het paviljoen. Ze verkopen er speciale Noordkaap postzegels, die van een Noordkaap stempel worden voorzien. Helaas treffen wij hier een horde irritante Italiaanse toeristen voor ons, die ontzettende moeilijk zitten te doen met euro’s wisselen en dingen wél of niet kopen, tot ook de verkoopster er helemaal gek van wordt. Ze slaakt dan ook een zucht van verlichting als wij onze 3 postzegels met Noorse kronen afrekenen. De panorama film in het paviljoen is evneens een aanrader. Het laat met beelden zonder woorden zien hoe het leven eruit ziet voor de bewoners van deze regio, in alle 4 jaargetijden. Van de smeltende sneeuw in het voorjaar, de bloemen in de zomer, de jacht in de herfst, naar het noorderlicht in de winter. Een indrukwekkende film van 20 minuten. Tot besluit laten we – zoals zovelen – een stapeltje stenen achter op het plateau, als teken dat we hier geweest zijn.

Overigens zijn wij vandaag verrast met ontzettend goede weersomstandigheden. We waren voorbereid op barre kou en snijdende wind, maar uiteindelijk lopen we met een graad of 18 in de zon te bakken hier! De winterjas kan dus al snel uit. Na anderhalf uur beleving van deze bijzondere plek brengt de bus ons weer via dezelfde weg terug naar Honningsvag. Daar kijken we nog even bij een paar souvenir-shops en gaan dan weer aan boord van de Deliziosa.

Na het diner vertrekt ons schip en dat kunnen we mooi in het zonnetje op het dek beleven. Veel passagiers van de Grand Princess kijken ook hoe dit allemaal gaat. Het duurt een tijdje voordat ons schip zich met wat vreemde manoeuvres uit de haven wegwerkt. Dan draaien we 270 graden om onze as en stomen we richting Tromso. Ons plekje aan de kade wordt meteen bezet door het volgende schip! Een uurtje later passeren we nogmaals de Noordkaap met ons schip en dat is voor ons het teken om nog een midzomernacht afzakkertje te gaan halen in de bar. Vandaag een mojito, gevolgd door een planters punch en een limoncello tot besluit.  Het is een vreemde ervaring om met zoveel licht buiten ‘s avonds aan de bar te hangen. Je krijgt totaal geen neiging om te gaan slapen, maar dat moet natuurlijk wel een keer gebeuren. Al helemaal voor de Italiaanse passagiers, want die zullen hun verlies tegen Spanje in de EK finale wel héél snel willen vergeten…

Welterusten en tot morgen in Tromso!