Vrijdag 30 november 2018

Vandaag hebben we een excursie in de ochtend. De verzameltijd is 8:15 uur. Omdat de klok vannacht een uur terug is gegaan, hebben we gisteravond voor de zekerheid allerlei soorten wekkers en timers ingeschakeld. Maar we zijn alweer voor de wekker wakker. Na het douchen kunnen we zien hoe het schip aanlegt in de haven van Arrecife, de hoofdstad van Lanzarote, terwijl de zon opkomt.

We nemen snel een ontbijtje op dek 9 gaan dan naar het verzamelpunt voor de excursie. Het is een tripje van een halve dag over de noordelijke helft van het eiland. Er staan gloednieuwe TUI bussen voor ons klaar. Ook vandaag is de bus weer niet vol en gemixt met Engels- en Duitstaligen.

Het is aangenaam weer buiten. Zon met wat sluierwolken en nu al bijna 20 graden. De gids vertelt dat het de afgelopen maanden uitzonderlijk veel heeft geregend op Lanzarote. De boeren zijn er blij mee, ze hebben bijna een dubbele oogst dit jaar. Normaal gesproken is het een heel droog eiland. Er zijn geen rivieren of bronnen. In de jaren ’70 is er een stuwdam gebouwd, maar deze bleek lek… Voor drinkwater is men afhankelijk van ontziltingsinstallaties. Boeren dekken hun land af met vulkanische as tegen uitdroging en bouwen muurtjes om de gewassen te beschermen tegen de altijd aanwezige wind.

Onze eerste stop is Jameos del Agua. Dit is een soort van vulkanische grot, ontstaan bij een uitbarsting van de vulkaan La Corona, de grootste van het eiland. Vroeger werden dit soort grotten gebruikt door de bevolking om in te schuilen voor de piraten. Het stuk wat we kunnen bezoeken is 200m lang. De hele tunnel is maar liefst 5km lang.

We zijn de eerste bezoekers van de dag. Het complex is eigenlijk nog niets eens open. We dalen vanaf de ingang af in de grot, die gevuld is met heel helder water. Daarin zitten bijzondere kleine witte kreeftjes, die ook nog eens blind blijken te zijn. Deze komen normaal voor op 2km diepte in de oceaan. Aan de andere kant van de grot is een soort tuin, met zitjes. En verderop is nog een heel theater in de lava tunnel gebouwd.

Daarna rijden we verder noordwaarts. Op dit stuk van het eiland is nauwelijks bebouwing. Bijna alles is hier ontstaan door vulkaan uitbarstingen van de Corona. Er schijnen wel konijnen te wonen, waarop mag worden gejaagd. Vinden wij als konijnenbezitters zielig…

We komen aan bij de volgende stop, de Mirador del Río. Dit is een uitzichtpunt, waarvan het gebouw is ontworpen door de lokale kunstenaar César Manrique. Van hier af heb je een adembenemend uitzicht op de steile hellingen van de vulkaan, de oceaan en een paar kleine eilandjes die bij Lanzarote horen. Het dichtstbij gelegen eiland is nog bewoond. Je kunt er naar toe zwemmen, als je de zeestraat van 2km durft te overbruggen.

Terug in de bus rijden we nu weer zuidwaarts en komen langs een paar bergdorpjes. Veel oudere bewoners houden zich nog bezig met de landbouw. We zien o.a. aardappels nog met de hand geoogst worden. De jongere generatie heeft daar echter geen interesse meer in. Het is arbeidsintensief en levert te weinig op. Verder zijn er veel cactusplantages, waar van alles van gemaakt wordt: jam, likeur, zelfs hamburgers, grapt de gids.

Dan moet de chauffeur een enorm steile bergpas op rijden, over een smal weggetje. Al toeterend rijdt de bus door alle haarspeldbochten. Een paar keer moet dalend verkeer terug omhoog, om ons er langs te laten. Bovenop de pas van 670m staan een paar windmolens. Niet veel, want de eiland bewoners vinden ze niet mooi. Er zijn ook weinig zonnepanelen, want deze worden hier juist extra belast in plaats van gesubsidieerd.

Uiteindelijk komen we aan bij onze laatste stop, het plaatsje Teguise. Dit is de voormalige hoofdstad van het eiland. We lopen met de gids naar kerkplein. De kerk ligt aan de Calle de Sangre, de Straat van het Bloed. Eeuwen geleden zijn er honderden mensen vermoord door piraten. Het plaatsje heeft nog de originele koloniale sfeer behouden. De witte straatjes geven een beetje een Wild-West gevoel. We kijken er wat rond en kopen onze eerste knuffel van deze reis, een kameeltje.

Om 13:00 uur zijn we terug in de haven bij het schip en gaan we lunchen. Daarna gaan we even naar de spa om wat op te frissen. Terug in de hut zien we dat er vandaag nog een cruiseschip van Aïda is aangekomen en een ook nog eentje van Pullmanntour. Best druk hier voor deze tijd van het jaar.

Om 17:00 uur vertrekken we uit Arrecife en beginnen we aan onze 5-daagse tocht over de Atlantische Oceaan. Donderdag 6 december komen we als het goed is aan in Recife, Brazilië. Volgens de kaart van de kapitein varen we nog langs de Kaapverdische Eilanden, maar er staat niet bij wanneer dat precies zal zijn. Hij houdt ons elke dag om 13:00 uur op de hoogte met nieuws van de brug.

Na weer een geslaagd diner gaan we ons verslag afronden en publiceren. Daarna weer naar de bar. De komende dagen blijven we verslagen maken, maar we weten nog niet of we veel te melden hebben. Niet dat wij ons vervelen want we hebben voldoende leesvoer en we zullen dagelijks de Spa bezoeken. Dit keer hebben we ons niet aangemeld voor de rondleiding over het schip. Dat hebben we al verschillende keren gedaan en ook op het zusterschip van dit schip.