Zondag 24 februari 2019

Als we wakker worden, nadert het schip Grand Cayman, het grootste van de drie Kaaimaneilanden. Er liggen al twee andere cruiseschepen voor anker in de baai. Het is hier niet mogelijk om aan de kade aan te leggen. Daarvoor is de baai te ondiep. Daarom gaan we in kleine tenderboten van boord.

Na het ontbijt pakken we onze spullen van de kamer en gaan we naar beneden om aan land te kunnen gaan. Ons verzamelpunt voor de excursie is namelijk buiten op de pier van Georgetown. We moeten heel even wachten voordat we met de volgende tenderboot mee kunnen varen. Er wordt hier een service van de Kaaimaneilanden aangeboden, dus we gebruiken niet de tenderbootjes van ons eigen schip.

We hebben nog tijd om eventjes in de buurt van de kade rond te kijken. Het is zondag en een aantal winkels is gesloten. Je zou bijna zeggen, er is geen kip op straat te bekennen, en dat klopt ook, maar we zien wel gewoon een haan los rondlopen, haha! En dat nog wel vlak vóór het terras van de Kentucky Fried Chicken. Wegwezen daar, jongen!

Na wat gedoe met iedereen netjes in een rij staan (altijd lastig met Italianen in je groep), gaan we de bus in voor een rondrit over het westelijk gedeelte van het eiland. De Kaaimaneilanden zijn helemaal vlak en hebben ook geen enkele grondstoffen of voedselproductie, behalve de eigen moestuintjes. Bijna alles moet dus worden geïmporteerd, behalve het mooie weer. Ze kennen hier ook geen belastingen, alleen wat leges voor vergunningen en verkeersboetes. De inkomsten komen van het toerisme en uiteraard van het bankieren.

Onze eerste stop is bij de hel. De hel? Ja, zo heet deze plek! Achter een gebouwtje zien we waarom: een grote vlakte van kale grijze koraalspitsen. Iemand zou erover gezegd hebben: “This is what hell must look like”, en die naam is blijven hangen. Nu kun je je er je paspoort laten stempelen, als je die tenminste bij je hebt. Of zoals wij een ansichtkaart kopen en die dan laten stempelen met het poststempel van Hell. “We went to hell and back”, mogen we nu zeggen.

We rijden verder over West Bay naar de volgende halte voor een rum proeverij. Dit is onvermijdelijk hier in de Caribean. We nemen een slokje en proeven ook de rum cake. Smaakt best goed! Ook vinden we hier in het winkeltje een schattige pluchen schildpad. Die nemen we graag mee naar huis.

Dan gaan we weer de bus in en stoppen een paar honderd meter verder alweer bij het Cayman Turtle Center. Deze instelling van de overheid runt een fokprogramma voor de bedreigde zeeschildpadden. We brengen er samen met onze gids/chauffeur een kort bezoek aan. Bij binnenkomst tref je het grote bassin met de volwassen exemplaren. Ze worden net gevoerd en het is ook paartijd. Een heel gekrioel van deze machtig grote beesten, die tientallen jaren oud kunnen worden. Achter het bassin is een strand aangelegd, waar ze eieren kunnen leggen. Die worden dan weer op een andere plek onder ideale omstandigheden uitgebroed.

Verderop komen we bij kleinere bassins, waar jonge schildpadjes in zwemmen. Er wordt verzocht onze handen te ontsmetten, want je mag deze schildpadjes oppakken. We zijn hier een beetje huiverig voor, want we weten niet hoe stressvol dit voor de beestjes is. Er staan wel een paar rangers bij, die alles goed in de gaten houden. Op een gegeven moment vraagt onze gids of wij er ook één willen vasthouden. Jeroen zegt nee, maar hij haalt er al eentje uit het water. Dan gaat Co er toch maar heen om het schildpadje even kort van hem over te nemen. Je houdt het beestje eigenlijk alleen bij het harde schild vast, dus niet bij de zachte delen. Snel een foto nemen en dan maar weer gauw gaan zwemmen!

Dan rijden we terug naar Georgetown. Onderweg zien we nog de restanten van het Hyatt hotel, dat verwoest werd door orkaan Ivan in 2004. Zo’n beetje 70% van alle gebouwen hier werd toen vernietigd door golven van 25 meter hoog… Dat is bijna niet voor te stellen op zo’n schitterende dag als vandaag.

In de haven vinden we de boot voor het laatste onderdeel van deze excursie. We gaan met een semi submarine (een “halve onderzeeër) een uurtje varen, om vissen en koraal te kunnen bekijken zonder nat te worden. Hoe leuk is dat? Iedereen heeft zijn eigen raampje en je hoeft alleen maar te kijken naar al het moois wat voorbijkomt. We zien verschillende tropische vissen, kwalletjes, grotere vissen (tarpons) en op een gegeven moment komt er ook een schildpad langs gezwommen! Dat was helaas net aan de andere kant van de boot, dus daar hebben we geen goede foto van.

Verder gaan we een paar keer over scheepswrakken heen en passeren we een paar plekken waar ze proberen om het koraal weer verder te laten groeien. Dan liggen we even stil en gaat er een medewerker van de boot snorkelen met voer voor de vissen. Dat levert een enorme school op bij de boot. De vissen zijn inmiddels gewend om gevoerd te worden op deze plek. De man zwemt de hele boot rond, zodat iedereen foto’s kan nemen vanuit zijn eigen raampje. Gaaf!

Als we weer terug zijn in de haven zit onze tour erop en kunnen we met de tenderbootjes terug naar ons schip. We hebben best trek en besluiten de lunch aan boord te gaan gebruiken. Kunnen we de rest van de middag een beetje relaxen op ons balkon. Veel gasten zullen waarschijnlijk een lekker plekje gevonden hebben op één van de mooie stranden hier.