Lanzarote. Wandeling in Timanfaya.

Dinsdag 19 november 2019

Gisteravond was het erg rustig in de Atrium bar. Na onze drankjes daar (zonder alcohol) gingen we naar de Libra bar, waar het een stuk drukker was. Barman Charlie mag woensdag naar huis, als we op Tenerife aan komen. Voor het eerst in 14 jaar kan hij weer thuis Kerst vieren én de verjaardag van zijn vrouw, dus hij is erg blij. Het is een hele aardige man en we zullen hem zeker gaan missen.

Vanmorgen zijn we al op tijd wakker. Het schip nadert de haven van Arrecife, op het Canarische eiland Lanzarote. We nemen een ontbijt op dek 9 en gaan dan naar ons verzamelpunt in de Grand Bar. Even na 8 uur mogen we van boord en kunnen we de bus in.

Nationaal park Timanfaya

We hebben dit keer een excursie geboekt naar het vulkaan gebied in Nationaal Park Timanfaya (de Vuurbergen). Hier vonden in 1730 enorme vulkaanuitbarstingen plaats, die 6 jaar aanhielden. Wat resteert is een groot gebied dat eruit ziet als een maanlandschap. Zelfs na bijna 300 jaar groeit hier nog amper iets van planten. Sowieso is heel Lanzarote een vulkanisch eiland. De oudste vulkanen ontstonden al miljoenen jaren geleden. Ongeveer elke 500 jaar vindt er een grote uitbarsting plaats. Dus tot het jaar 2230 kunnen we hier nog veilig terugkomen.

Montana Colorada, met weggeschoten bonk lava

Als we met de bus de stad uit zijn gereden, komen we in het landelijke gebied van Lanzarote. Ondanks de moeilijke omstandigheden, kan hier toch wat landbouw plaatsvinden. Op sommige delen is de grond wat zanderig en worden er zoete aardappels en uien geteeld. Men heeft uitgevonden dat met een dun laagje vulkanische as over de grond, de gewassen worden beschermd tegen de hitte van de zon en dat het spaarzame vocht juist wordt vastgehouden.

Caldera de los cuervos

Er valt hier maar 220 mm regen per jaar. De gids vertelt dat er deze winter nog helemaal geen regen is gevallen. Maar hij is nog niet uitgesproken, of we rijden door een licht buitje heen, haha. Het is nog redelijk bewolkt vanmorgen, maar doorgaans volgen later opklaringen als de wind en de zon hun werk doen.

In de krater, op het Lavameer

Bij het dorpje Mancha Blancha ligt de ingang van het nationaal park en daar stoppen we bij het bezoekerscentrum. Hier is meer informatie te vinden over vulkanisme in het algemeen. En om 9:30 uur kunnen we een visualisatie van de vulkaan uitbarstingen van 1730 meemaken… In een kleine ruimte onder het gebouw, vindt een mini voorstelling plaats. Co heeft een gedeelte van de presentatie opgenomen.

Rand van de krater

Dan gaan we met de bus verder het park in naar het startpunt voor de eerste wandeling deze ochtend: de Montana Colorada. Zoals de naam doet vermoeden, is deze vulkaan nogal gekleurd. Doordat er op deze plek veel ijzer in de lava aanwezig was, kleurt een gedeelte van de berg rood.

Ingang van de krater van binnenuit gezien

Na een tijdje wandelen door dit bijzondere landschap, stoppen we bij een enorme rots en krijgen we meer uitleg van de gids. De rots was eigenlijk een gigantische klomp vloeibare lava, die met een ontploffing de lucht in is geslingerd, daardoor afkoelde en vervolgens als een blok basalt weer op aarde neerstortte. Daar moest je toen dus niet onder staan… Er is hier op Lanzarote alleen basalt te vinden, geen ander vulkanisch gesteente. Soms zien de rotsen eruit als een Bros-reep. Dat komt omdat er dan meer gassen in de lava aanwezig waren.

Opening naar de binnenkant van de krater is onstaan door wegschieten van dit blok

Het wandelpad loopt helemaal om de berg heen, maar dat is te lang. De gids neemt ons via dezelfde weg terug naar de bus. Helaas blijken een paar eigenwijze deelnemers in de groep toch het hele pad om de berg te zijn gaan lopen… Daar moeten we dus helaas nog een hele tijd op wachten.

Snel door naar de volgende stop, die maar een kort stukje verderop ligt. Daar nemen we een langer pad naar de Caldera de los Cuervos (de Krater van de Kraaien). Bij deze vulkaan is door een ontploffing een heel stuk van de kraterwand weggeblazen en verderop neergekomen. Hierdoor kunnen we nu in de krater nog een stukje afdalen. Daar wijst de gids ons dan op de twee kraaiennesten, hoog tegen de kraterwanden aan.

Als we hier uitgekeken zijn, wandelen we weer terug naar de parkeerplaats en zit de tijd in het park erop. We rijden verder over het eiland naar La Geria, een gebied waar al eeuwen lang wijnbouw plaatsvindt. Met halfronde muurtjes van lavastenen beschermt men hier de wijnranken tegen de wind.

Restaurant bij monument voor de landbouwers

We maken nog een stop in San Bartolomé, voor een kopje koffie en wat lekkers. Hier staat een monument voor de landbouwers, gemaakt door kunstenaar César Manrique. Deze kunstenaar heeft ervoor gezorgd dat het eiland zijn karakter behouden heeft, in de tijd dat het massatoerisme ontstond. Huizen mogen hier niet hoger zijn dan twee verdiepingen en moeten wit of licht van tint zijn. De kozijnen moeten groen zijn voor de landbouwers, blauw voor de vissers, of anders bruin. Het geheel doet Noord-Afrikaans aan, wat logisch is omdat het eiland vlak voor de kust van Marokko ligt. Grote reclamezuilen zijn op Lanzarote verboden.

Monument voor de landbouwers, met muurtjes zoals om de wijnranken

Dan rijden we weer terug naar de haven en nemen afscheid van de gids. We gaan aan boord lunchen bij het buffet op dek 9. Vandaag is het extra lekker: kruidige rijst met kip fajitas en groenten. Op ons balkon gaan we wat lezen en we houden even siësta. We doen het lekker rustig aan!

En dan komt er later nog een toetje bij!

Bij het diner worden we dit keer wel heel erg verwend. Het voorgerecht, de bresaola ham smaakt zo lekker dat we er allebei nog eentje vragen. Het hoofdgerecht is een prima rib, maar daar zouden we er echt geen twee van op kunnen, zo groot zijn deze stukken gesneden! Smaakt ook heerlijk. En voor het toetje bestellen we de diplomatic cake (een soort tompouce), maar van de ober krijgen we er ook nog de pistache/chocolade mousse bij én ook nog de noga parfait… Pfffff! Maar even laten zakken met een kopje thee en een gezellig praatje met onze Deense diner buren.

3 thoughts on “Lanzarote. Wandeling in Timanfaya.

  1. marijn schreef:

    “Daar moeten we dus helaas nog een hele tijd op wachten.”
    Och, moeten… Routekaartje achterlaten en doorrijden, dan leren ze ‘t wel af 😛

  2. Carla schreef:

    Wauw, wat een prachtige reis maken jullie! En dan nog heel wat voor de boeg. Geniet ervan, hoop Co goed opknapt zodat jullie zonder verdere problemen verder kunnen! Ik blijf meegenieten!

  3. Anneke schreef:

    Wat een straf al die toetjes…… Dat wordt morgen een extra rondje lopen, haha

Comments are closed.