Zondag 1 december 2019

We varen onze laatste tussenstop binnen. Vandaag zijn we op de Bahama’s. Ondanks de orkaan van twee maanden geleden, ziet het er niet slecht uit. Je moet goed kijken om de sporen nog te zien. Veel is blijkbaar al opgeknapt.

Vanaf ons balkon zien we een schip van de Holland America Line liggen. Als we goed kijken, zien we dat deze in een droogdok ligt en hier blijkbaar groot onderhoud krijgt. Dit eiland is van de Bahama’s het eiland met de meeste industrie. Onder andere pillen tegen HIV worden hier gemaakt. De haven ademt een sterke industriële sfeer uit.

Vandaag gaan we met een “glass bottemed boat” varen om van het leven onder water te genieten zonder er in te hoeven duiken. De rit met de bus duurt ongeveer 20 minuten en dan zijn we bij Port Lucaya waar deze boot op ons ligt te wachten. Als we bij de boot aankomen zijn we eigenlijk wel teleurgesteld, want de vensters in de bodem zitten een behoorlijk stuk onder ons en je moet rond een afzetting staan om er naar te kijken. Nou ja, we gaan het wel zien.

We vettrekken vanuit de baai en na ongeveer 10 minuten op zee stopt de boot en kunnen we kleurrijke vissen zien. Je kunt voer kopen voor 2 dollar om de vissen te voeren, waardoor ze ook naast de boot goed zichtbaar worden als ze er gretig van willen eten. Oké, het heeft ook wel weer iets dat je ze zowel van boven het water als door de bodem kunt kijken.

Dan gaan we nog een stuk varen en na ongeveer 15 minuten liggen we weer stil en moeten we letten op grote vissen. Co grapt: haaien?. Inderdaad, opeens ziet Co naast de boot de eerste haai aankomen en in korte tijd zijn het er heel wat. Moeilijk te tellen, maar we hebben er minimaal 6 tegelijk gezien aan één kant van de boot. Dit maakt toch wel indruk, want zo dicht zijn we nog nooit bij haaien geweest. Dit zijn Caribbean reef sharks. We filmen en maken foto’s en kunnen de haaien uitstekend observeren.

Dan varen we weer terug naar de haven en zit de excursie er bijna op. Wat ons rest is de rit terug naar het schip. In de haven van het schip aangekomen gaan we de vele winkeltjes en kraampjes langs om te kijken of we nog een souvenir aan ons arsenaal kunnen toevoegen. We vinden een haai met Bahama’s erop en ook een kleine dolfijn. Dan is het wel weer tijd voor de lunch, dus gaan we aan boord.

Onze laatste lunch aan boord, dus we gaan zonder remmingen onze borden opladen en genieten nog een keer van de heerlijke gerechten.

Daarna gaan we naar de hut even van ons balkon genieten om vervolgens vast wat voor te bereiden voor het inpakken. We brengen de badjassen van de Spa terug, anders krijgen we daar nog een pittige rekening voor en lopen ook nog even langs de cabines van onze vorige cabin steward om hem even gedag te zeggen en een foto te maken. Dat zouden we gisteren doen, maar door omstandigheden was het er niet van gekomen. Ronel was nog te druk met werk bezig geweest.

Straks ons laatste diner, laatste rondje langs de Lobby- en Librabar en dan de koffers op de gang zodat die opgehaald kunnen worden in de nacht om van boord te brengen bij aankomst. Onze langste cruise tot nu toe zit er bijna op. Morgen vliegen we van Miami rechtstreeks naar Amsterdam om dinsdag ergens begin van de ochtend aan te komen en een lange dag door te halen om weer te wennen aan de Nederlandse tijden.

Dit is mogelijk het laatste verslag, tenzij we nog iets bijzonders morgen meemaken. Dan zullen we later deze week nog een verslag plaatsen. Misschien dat we nog wat video’s uploaden. Maar bij deze bedanken we iedereen voor het lezen van onze verslagen en de reacties die geplaatst zijn. We hebben ze allemaal gelezen, maar reageren kost ons iets te veel tijd. We hopen op jullie begrip.

Ook willen we hierbij nog even Ed bedanken, die thuis op onze huisdieren aan het passen is. Altijd fijn om zo’n goede vriend te hebben!

Zaterdag 30 november 2019

De dag begint bewolkt en het schip gaat flink heen en weer. De temperatuur buiten is wel aangenaam, dus buiten is het best lekker vertoeven. Later komt de zon er nog bij, dus daar hebben we geen klagen over.

Na het ontbijt gaan we zeebenen kweken door gewoon onze rondjes te lopen, ondanks de deining. Het is nu wat lastiger om mensen te passeren of te laten passeren, maar het is ook wat rustiger aan dek dan normaal.

Vandaag gaan we wat bemanningsleden bedanken met een kerstkaart. Daarbij willen we het medisch team van het schip ook niet vergeten, want door de behandeling die Co kreeg, is de schade van zijn koorts behoorlijk beperkt gebleven. Dus eigenlijk moeten we ook met hun even op de foto.

Hoewel er mensen in de wacht zitten, vinden ze dat blijkbaar zo leuk dat ze toch even met het hele team bij elkaar komen. Wellicht maken ze dat niet vaak mee. De dokter vraagt iemand uit de wachtkamer om de foto te maken. We hebben onze website vermeld op de kaart en verteld dat ze morgen daar ook de foto kunnen vinden en kunnen downloaden.

Bij de lunch wordt er alvast afscheid genomen door het personeel, middels een klein optreden van alle afdelingen bij het buitenzwembad. De restaurant afdeling lopen we net mis, maar we zien nog wel die van de bar-service en van housekeeping.

In de spa is het Thalassobad (whirlpool) leeg. Met de bewegingen van het schip zou het water te hard over de randen klotsen dus dat snappen we wel. Dus wiebelen we vandaag alleen twee rondjes in de sauna met afkoelen op het dek.

Vanavond is het Gala, dus de pakken gaan weer aan. Het aftellen is begonnen want overmorgen moeten we het schip verlaten om weer naar huis terug te keren. Maar morgen doen we eerst nog Grand Bahama aan, Freeport.

Vrijdag 29 november 2019

Als we vanmorgen wakker worden, vaart het schip langs de kust van Grand Turk, één van de Turks- en Caicoseilanden. Even later leggen we aan bij de pier, wat we vanaf ons balkon kunnen volgen. Het voelt nog een beetje frisjes aan met 24 graden 😉, maar het belooft een prachtige dag te worden. Onze geboekte kajak excursie gaat niet door vanwege onvoldoende deelnemers, dus we hebben de dag nu aan onszelf.

We gaan ontbijten in het Club restaurant en zien daar dat het hele schip vannacht in de kerstversiering is gezet. Dat hebben ze snel gedaan! Beneden in de Atrium bar staat ook al een fikse kerstboom.

Tijdens het ontbijt zien we een ander cruiseschip naderen, de Carnival Magic. Als we uitgegeten zijn, gaan we de aankomst daarvan even bekijken vanaf dek 11. Het schip komt aan de andere kant van de pier te liggen, dus heel dicht naast ons. Zo dichtbij, dat we in gesprek raken met een dame aan de overkant. Ze is verbaasd te horen dat we helemaal uit Venetië hierheen gekomen zijn, met een cruise van drie weken.

Dan gaan we van boord en lopen eerst even door het Cruise center, om wat te shoppen. Hier zien we ook een tentoonstelling over astronaut John Glenn, die in 1962 vlakbij Grand Turk in de oceaan landde met zijn Friendship 7 capsule. Het origineel van deze capsule staat in een museum in Washington, een replica is hier te zien bij de toegang naar het vliegveld.

We lopen verder het strand op, waar steeds meer mensen een plekje zoeken om te genieten van het mooie weer en het warme heldere zeewater. Ook veel leden van de bemanning benutten de mogelijkheid om zo dichtbij het strand op te kunnen gaan. Bij een strandbar zoeken we wat schaduw op en nemen een verfrissend colaatje.

Voor de lunch gaan we terug aan boord. De strandbar biedt namelijk niet veel bijzonders en heeft behoorlijk hoge prijzen. Daarna gaat we wat rusten op ons balkon en kan Co een stukje verder lezen in zijn boek.

Dan is het toch nog even tijd voor wat actie. We gaan een wandeling maken naar een strandje, wat hier een half uur vandaan ligt: English Point Beach. Volgens één van de theorieën zou Columbus hier in 1492 voor het eerst voet aan wal hebben gezet in de Nieuwe Wereld.

De kust is er wat rotsig en daarom kunnen we hier een klein beetje aan wildlife spotten doen. We zien wat minuscule visjes en slakjes in de poeltjes tussen de rotsen en verderop zien we een krab over het strand lopen. Deze blijkt een beetje verlegen om op de foto te gaan en schuilt snel onder een rots. We proberen er een paar kiekjes van te nemen en laten hem dan verder met rust.

We wandelen weer terug naar het schip en zijn dan héél erg aan een ijsje toe. Dus snel naar Karl in de Gelateria. Als we wat afgekoeld zijn, gaan we weer naar ons balkon om even bij te komen van de indrukken van vandaag.

Morgen zitten we een dagje op zee, alweer de laatste van deze reis.

Donderdag 28 november 2019

Gisteren zijn we in het verslag vergeten te vermelden hoe de toestand op Sint Maarten is, na de verwoestende orkaan Irma van september 2017. De buschauffeur vertelde dat toen ongeveer 95% van het eiland is verwoest. Op het eerste gezicht zie je daar nu weinig meer van terug. Veel huizen en hotels zien er hersteld of nieuw uit en ook de infrastructuur lijkt weer op orde. Alleen als we door de straten van Philipsburg rijden, zien we dat veel kleinere huizen van bewoners nog beschadigd zijn. Met name de daken zijn verwoest en daar ligt dan een stuk zeil op. Ook zien we in de baai nog verschillende wrakken van zeiljachten en andere boten liggen. Maar goed, dit is geen reden meer om een vakantie naar Sint Maarten over te slaan. Ze kunnen de inkomsten van het toerisme goed gebruiken.

Vandaag is het opnieuw heerlijk weer buiten, warm en veel zon. We blijven nog even in zomerse sferen. Het schip is onderweg naar onze volgende bestemming, de Turks- en Caicoseilanden. Daar komen we morgenochtend aan.

We doen het kalm aan vandaag. We zijn evengoed redelijk vroeg uit de veren, omdat de klok vannacht weer een uurtje terug is gezet. Dat zouden we thuis ook gewoon eens moeten kunnen doen!

Na het ontbijt gaan we onze paspoorten ophalen in de Pianobar op dek 3. Het bericht hierover in de Diario di Bordo (het dagelijkse nieuwskrantje) is een beetje vaag. Sommige mensen blijven na 2 december nog een week aan boord, voor een ronde langs Mexico. Het lijkt alsof zij hun paspoort niet zouden hoeven op te halen, maar dat is niet zo. Iedereen moet zijn paspoort ophalen. Dat hadden ze wel wat duidelijker kunnen opschrijven. Nu moeten iedereen met oproepen over de intercom worden aangespoord om de papieren alsnog te komen ophalen.

Daarna doen we weer onze wandeling op dek 3 en komen we bij met een bakje koffie en een colaatje. Vandaag zijn er veel vliegende vissen te zien, soms in hele groepen tegelijk.

In onze hut treffen we een waar kunstwerk aan van gevouwen handdoeken. Zo’n mooi exemplaar hebben we nog niet eerder gekregen. En het is heel toepasselijk een relaxed, lezend figuurtje, met een kopje koffie erbij. Geweldig!

Bij de lunch spreken we een echtpaar uit Australië. Ze zijn in de jaren 60 geëmigreerd, eerst naar Adelaide en daarna verhuisd naar Perth. Het Nederlandse accent in hun Engels geeft het een beetje weg. Ze kunnen trouwens ook nog goed Nederlands spreken. Dat doen ze thuis onderling dagelijks.

We gaan weer even badderen in de Spa en zien daar langzaam een schip dichterbij komen. Het blijkt een containerschip te zijn, dat wordt gesleept door een sleepbootje. Dat zie je niet vaak.

We luieren verder op ons balkon, totdat de zon ondergaat. En dan is het weer tijd om ons in de kleren te hijsen voor het diner.

Woensdag 27 november 2019

Vannacht hebben we weer een uurtje extra gehad en nu verschillen we 5 uur met Nederland. Bij het verschijnen van dit verslag ligt menigeen in Nederland wellicht al te slapen. We zijn dan ook ruim op tijd wakker. We hoeven pas om 8:45 uur bij de Grand Bar te zijn voor onze excursie, dus hebben we genoeg tijd om rustig in de Club te ontbijten.

We liggen vandaag met vier cruiseschepen in de haven van Sint Maarten. Een schip van Aida, van Tui en een enorm bakbeest van Royal Caribbean, de Allure of the Seas. Wij liggen daarnaast en ons schip lijkt opeens een stuk kleiner.

Onze excursie gaat naar Maho Beach. Bekend om zijn ligging aan het einde, of begin, van de landingsbaan van het Prinses Juliana vliegveld. Hier kom je eerder voor de vliegtuigen dan voor het strand. De bus brengt ons in ongeveer een half uur naar de parkeerplaats vlak bij het strand en we lopen richting het midden van het strand, gelegen tussen twee horecagelegenheden.

Er is nog weinig activiteit te zien. Geen vliegtuigen in de lucht en ook op de luchthaven is weinig beweging. We gaan dus weer even terug naar een winkeltje en kopen ons zoveelste souvenirtje. Dan willen we wat gaan drinken, maar zien dat een vliegtuig ondertussen taxiet naar het begin van de baan. Dus snel weer het strand op om van dichtbij het vertrek mee te maken. Het is imposant er zo dicht bij te kunnen staan.

We staan nog enigszins uit het verlengde van de baan en kijken dus wat schuin naar het vertrek. Dit is een redelijk formaat vliegtuig en aan de geblindeerde ramen te zien, waarschijnlijk vracht, of toeristen die niets van de omgeving willen zien.

Daarna volgen wat landende vliegtuigen en wat kleine vertrekkende vliegtuigen. De aankomende vliegtuigen komen boven zee in beeld en vliegen voor je gevoel recht op je af, nu we wel in het verlengde van de baan staan.

Dan komt er een vliegtuig van Caribbean Airlines aan taxiën naar het begin van de landingsbaan, of beter nu: startbaan. We staan er nu recht achter en hebben de video lopen. Als het toestel de motoren vol inzet, voelen we de flinke druk, al snel gevolgd door een zandstorm. De camera stil houden valt even niet mee. Het petje van Co waait weg, ook al zat deze in de stormstand (achterstevoren) op zijn hoofd. Als het toestel enige afstand heeft afgelegd, wordt de luchtstroom weer normaal en kunnen we weer veilig onze ogen richting de baan openen. Een meisje dat achter Co op het strand ligt, heeft zijn petje opgevangen. Wat een geluk.

Jeroen geniet tussendoor nog even van het warme, kraakheldere zeewater hier. Het strand loopt nogal steil af, dus heel ver het water in lopen gaat niet. Wel lekker om even de benen af te koelen, want met 30 graden is het een pittige dag hier!

Na twee uur gaan we met de bus weer terug naar het schip. We vonden het een geweldige ervaring ook al hebben we niet de Boeing 747 van KLM meegemaakt, die overigens al enige tijd niet meer op Sint Maarten vliegt. KLM vliegt tegenwoordig met een kleiner toestel op deze luchthaven. We maken onderweg nog een korte foto-stop op een uitzichtpunt.

Terug in de haven gaan we nog wat winkeltjes door. We hopen stroopwafels te kunnen vinden voor een van de barmannen, maar het winkeltje dat deze zou hebben, blijkt buiten het havengebied te liggen en we hebben er gewoon even geen zin in om daar dan nog naar toe te wandelen.

Aan boord nemen we een wat late lunch en daarna uploaden we twee video’s naar Youtube voor gebruik in ons verslag. Daarbij hebben we bij onze keuze ook vooral naar de hoeveelheid data moeten kijken want dat hebben we beperkt en het gaat niet snel. Maar we hopen dat de filmpjes toch leuk genoeg zijn.

In afwachting van de upload (verwachte tijd 23 minuten) gaan we een ijsje halen bij Gail en Karl. Daarna een colaatje bij Jan en met hen delen we onze ervaring, laten we foto’s en video’s zien die we gemaakt hebben. Dan is het tijd om op ons balkon in de warmte maar uit de zon nog wat te gaan lezen.

Dinsdag 26 november 2019

Vandaag is het de laatste zeedag van de oversteek. Zoals de trouwe lezer van dit blog zal begrijpen, bestaat een zeedag voor ons uit een vaste routine. Het leuke daarvan is, dat je dan op veel momenten van de dag weer dezelfde passagiers en medewerkers tegenkomt. Zo voelen we ons inmiddels al helemaal thuis op dit schip.

Bij het ontbijt groeten we in het Club restaurant de andere suite gasten die hier komen eten, zoals een echtpaar uit Denemarken en Steve en Dot uit Engeland. De obers verwennen ons weer met veel te veel lekkers uit de banketbakkerij. Voor wie het zich afvraagt, er komt ook veel fruit binnen. In de suite wordt elke dag een nieuwe fruitmand bezorgd, met kiwi, appels, druiven, peer en mandarijn. Daar valt niet tegenop te eten.

En tijdens onze wandeling op dek 3 komen we ook elke dag weer enkele vaste wandelaars tegen, die op hetzelfde tijdstip hier hun rondjes draaien. We groeten ook de onderhoudsman, die altijd op dit uur dek 3 aan het schoonmaken is.

Jeroen leest vanmorgen zijn boek uit en Co schiet alweer aardig op in zijn tweede boek. We vragen butler John en cabin steward Marshal om even een selfie met ons te maken om op dit blog te kunnen zetten. Gisteravond hebben we onze obers en de mannen van de Atrium bar en de Libra bar al op de foto gezet. Zij zijn de toppers die onze vakantie perfect maken, met hun super service.

Na de lunch gaan we naar de Spa, waar het opnieuw erg rustig is. Tussen de sauna rondjes door spotten we weer wat vliegende vissen. En er reist deze oversteek een meeuw mee, die kennelijk zit heeft in een vakantie op een Caribisch eiland.

Onderweg naar de Gelateria gaan we nog wat shoppen in de kleiding winkel. We slagen allebei voor twee shirtjes. En bij de ijsbar aangekomen moeten we daar natuurlijk barman Karl en serveerster Gail ook even in het zonnetje zetten.

Nog even genieten van de warmte op het balkon. En dan is het alweer tijd voor het diner. Daar kletsen we bij de ingang dan altijd even bij met een familie uit Nederland, twee zussen en hun broer en schoonzus.

De dag van Jeroen eindigt altijd met tandenpoetsen op het balkon. Deze oversteek kan hij elke avond het sterrenbeeld Orion bewonderen.

Maandag 25 november 2019

Gisteravond bij het diner is wel duidelijk geworden dat we de controle over de desserts verloren hebben. Voor de vorm mogen we nog bestellen, maar de rest wordt ook gewoon op tafel gezet. Dat betekent drie verschillende toetjes waarvan sommige dubbel. We hadden 5 stuks om samen weg te werken: 2x crème brulé, 2x chocolade mousse met peer en 1x aarbeienmousse. Oké, er zijn ergere dingen.

Rond 15:00 uur zijn we gisteren de Kreeftskeerkring gepasseerd. Je kon meedoen aan een soort doopritueel, maar dat vonden wij niet zo interessant, maar na het diner troffen we wel een certificaat aan dat wij die dus hebben gepasseerd. Jammer wel dat de achtergrond van het certificaat niet de Atlantische oceaan aangeeft, maar de Indische. Ach, het gaat om het idee.

Gisteravond in de Librabar heeft barman Ketut voor ons een drankje in gedachten dat bestaat uit Martini Fiero en tonic. Best lekker maar we sluiten toch weer af met limoncello en daarna een cola voor Co en water voor Jeroen. Weer een hele fles van 1,25 liter. Die drinkt hij niet meteen leeg hoor. Die gaat mee naar de hut.

Vannacht hadden we weer een uur extra en daarmee komt het verschil met Nederland op 4 uur. Daarom zijn onze verslagen ook later. Voor Sint Maarten zou er nog een uur verschil bij moeten komen, maar dat is niet voor de komende nacht aangekondigd en meestal doen ze het niet in de nacht voorafgaande aan een bestemming, als dat niet nodig is. Ach we  horen het wel. Komende nacht, of toch die erop. Morgen in ieder geval nog een zeedag.

We zijn vroeg bij het ontbijt en vroeg met onze rondjes op het dek. Des te meer tijd om te lezen voor de lunch. De dag begon behoorlijk bewolkt, maar al snel krijgt de zon weer vrij spel en is de schaduw aangenamer dan in de zon zitten. De zweetstraaltjes lopen over onze ruggen. Het is vandaag 26 graden buiten en het zeewater zou maar liefst 27 graden zijn.

Vandaag staan de koks met grote taarten bij de lunch. Laten we daar nou niets van genomen hebben. Er was ook al zoveel lekkers bij de buffetten, dus de borden zijn wat hoger opgeladen en zonder spijt genieten we er van. Vanmiddag maar geen pannenkoekje halen.

Na het bezoek aan de Spa gaan we niet via de etage met hutten naar de achterkant van het schip, maar gaan we over dek 9 langs de zwembaden en het restaurant. Bij het zwembad in het midden van het schip (het Lido) is het niet zo druk. Het dak is slechts half open, waarschijnlijk vanwege de wind. Achterop is het wel behoorlijk druk. Daar nemen we wat te drinken en gaan dan op ons balkon op onze ligbedden weer lekker lezen.

Straks weer diner en morgen zijn we er weer met een nieuw verslag.

Zondag 24 november 2019

Als we vanmorgen de deur naar het balkon open doen, voelt de lucht al warm en vochtig. Het is duidelijk dat we de tropen naderen.

Na het ontbijt in het Club restaurant gaan we onze ochtendwandeling maken. Het blijft een heerlijk gezicht, om zo al rondwandelend over de oceaan uit te kijken. Geen lawaai van brommers, auto’s of vliegtuigen; geen schepen of eilanden in de omgeving te bekennen. Alleen maar water om je heen, zover je kunt kijken. Dat is toch het magische gevoel van per schip de oceaan oversteken.

Na de koffie en cola aan de bar, lezen we weer een stukje in onze boeken op het balkon. Om 12.00 uur volgt de omroep van de kapitein met wat informatie van de brug. Het is 25 graden vandaag, en het zeewater is zelfs nog een graadje warmer. Vanmiddag om 15.00 uur zullen we Kreeftskeerkring passeren en komen we daadwerkelijk in de tropen terecht.

Bij de lunch gaan we vandaag weer eens kijken wat ze voor speciaals hebben bij het zwembad in het Lido. Van de week werd daar bijvoorbeeld paella geserveerd (niets voor ons, dus) en vandaag hebben ze er kebab aan de spies. Je kunt er je eigen broodje kebab samenstellen, met toebehoren en sausjes. Lekker!

Door naar de Spa voor ons middagritueel. Het is opnieuw erg rustig in de sauna. Er zijn maar een paar andere bezoekers. Dan hebben we toch nog een beetje lekkere trek gekregen en gaan we een crêpe eten bij Karl in de Gelateria. Nou ja, als je daar dan toch bent, neem je er natuurlijk ook een ijsje bij. Karl kijkt al uit naar het einde van de oversteek. Hij hoopt op Sint Maarten in zijn vrije tijd aan land te kunnen gaan.

Er komen nu wat meer partycrashers (wolken) aan de lucht, waar zelfs een paar druppels uit vallen. Dus in plaats van een boekje lezen op het balkon, gaan we even een tukje doen.

Vanavond is het La Notte Bianca en daarom trekken we onze witte shirts aan. Barman Ketut heeft beloofd een speciale cocktail voor ons te maken vanavond. Gisteravond kregen we van Jan een Apple-tini, een Martini met appel likeur. Best lekker, maar het haalt het toch niet bij een BBC.

Tot morgen maar weer!

Zaterdag 23 november 2019

Het hield de gemoederen gisteren wel bezig wat er nou gebeurd is in de nacht van eergisteren op gisteren met de patiënt, waarvoor het schip omkeerde en terug naar de Canarische eilanden zou gaan. Waarom waren we reeds een paar uur later weer omgekeerd om onze reis te vervolgen? Verschillende verhalen gaan er rond. Patiënt overleden, een helikopter heeft de patiënt opgepikt of zou er een ander schip geweest zijn die de patiënt heeft overgenomen? Er is geen officiële versie dus blijft het gissen, maar voldoende gespreksstof aan de bar.

Onze laatste avond alcoholvrij aan de bar. Niet dat alcohol een must is, maar we vinden het wel lekker om weer een wijntje bij het eten te nuttigen, een BBC (Baileys Banana Colada) te kunnen drinken en een limoncellootje te pakken. De pillen van Co zijn op en dus mag het weer.

We slapen lang deze nacht. We hebben een uur extra en blijkbaar kunnen we dat wel even gebruiken want we worden pas na 8,7 uur wakker. Buiten enigszins bewolkt, maar voldoende ruimte voor de zon en de temperatuur is met 23 graden aangenaam. De derde zeedag is begonnen.

Ontbijten doen we weer in de Club, nadat we weer een paar donuts uit het buffet hebben gepakt en we lopen onze rondjes op dek 3. Iets langzamer vandaag want het is wat drukker, dus af en toe wat oponthoud. Na 10 rondjes zijn we 63 minuten aan de wandel geweest en gaan we wat drinken bij de Atriumbar, ook wel Lobbybar genoemd.

Gisteren was een barman van deze bar er achter gekomen dat we na onze drankjes daar nog naar de Libra bar gaan. Hij had ons daar zien zitten gisteravond toen hij daar iets op moest halen. Hij vroeg waarom we dat deden en we legden hem uit dat we bartender Jan van onze vorige cruise kennen en daarom ook daar iedere avond langs gaan. Zo gaan we vanmiddag na de sauna ook even een ijsje halen bij Carl en Jeroen probeert daar één van de nieuwe koffie/ijs creaties van Costa uit, met hazelnoot. Ook brengen we vandaag even een bezoekje aan Ronel, de cabin steward van onze vorige cruise die nu ook op dit schip zit, maar op een andere etage werkt. Zo onderhouden we onze contacten en dat wordt gewaardeerd, zo is duidelijk te merken.

Verder verloopt de zeedag zoals die moet zijn. Heerlijk de rust om te lezen waarbij Co vandaag het boek Het Juvinalis Dilemma, uit leest. Genoeg tijd om nog een boek op te pakken.

We gaan ons klaar maken voor het diner. Weer lekker met een glas rosé vanavond en limoncello toe.

Vrijdag 22 november 2019

Gisteravond aan de bar werden we opgeschrikt door een omroep van de kapitein. Vanwege een medische noodgeval was het schip omgedraaid en zouden we terugkeren naar de Canarische Eilanden. Later zouden we meer informatie ontvangen over het verdere schema van de reis. Dit nieuws leeft natuurlijk onmiddellijk onder de passagiers. Aan de bar komen allerlei verhalen langs van eerder meegemaakte noodsituaties en reddingen per helikopter.. Tja, na zo’n mededeling kun je niet anders dan doen afwachten. Overigens heeft ook dit schip op het achterdek een plek waar een helikopter zou kunnen landen. We zijn nu alleen nog te ver weg van land verwijderd om een helikopter te sturen.

Vanmorgen worden we wakker met de zon op ons balkon. Opeens bedenken we dat als de zon in onze hut schijnt, we nu toch weer naar het westen aan het varen zouden moeten zijn. Jeroen installeert snel de Costa app op zijn mobiele telefoon en ziet inderdaad dat we een paar uur geleden alweer omgedraaid zijn. Het kan natuurlijk zijn dat de situatie van de patiënt verbeterd is, maar we vrezen dat het omgekeerde het geval is. Vanwege de privacy krijgen we daar natuurlijk verder geen mededelingen over.

We beginnen onze dag met een ontbijt in het Club restaurant. Gevolgd door onze dagelijkse wandeling op dek 3 van een uur. Dit is eigenlijk wel een prettige plek om te lopen. Het is er redelijk rustig, het pad is op de meeste stukken breed en je loopt een beetje beschut tegen zon en wind. Na de 5,7 kilometer zakken we nog een etage af, voor een kopje koffie en een cola aan de bar.

Ons vaste programma vervolgt op ons balkon, met een boekje erbij. Ondertussen komen cabin steward Marshal en butler John vragen of ze de hut mogen schoonmaken. Dat is natuurlijk geen probleem. We vragen meteen even of ze op Facebook zitten en voegen ze toe aan onze lijst. Altijd handig om op een latere reis te kijken of ze toevallig weer aan boord zijn.

Bij de lunch zitten we gezellig aan tafel bij een echtpaar uit Australië. Er zijn aardig wat Ozzie’s aan boord, zo blijkt. Ze zijn vooral bezorgd over de droogte en de bosbranden daar. Nadat we uitgegeten zijn, lopen we nog even langs bij het grote restaurant op dek 2. We hebben gehoord dat ober Jigmesh, die we kennen van onze vorige cruise, nu in dit restaurant zou werken. We treffen hem al meteen bij de ingang en we praten even kort bij. Hij had ons ook al eens willen opzoeken, maar dat is lastig met zijn werkschema.

Dan volgt de gebruikelijke gang naar de Spa. Tijdens het uitwaaien buiten, spotten we de eerste vliegende vissen van deze reis. Nog geen hele zwermen tegelijk, maar het begin is er.

Wat we nog niet geprobeerd hebben zijn de crêpes in de Gelateria. Dat gaan we vandaag dan maar eens doen. Ober Karl bakt twee mooie pannenkoekjes, eentje met Nutella en eentje met suiker. Dat is weer smullen! Nu we er toch zijn, nemen we ook maar een ijsje toe…

Terug op het balkon lezen we weer wat verder in onze boeken, in afwachting van het bezorgen van de menukaart voor vanavond. Het is weer genieten hier op de Atlantische Oceaan!