Woensdag 20 november 2019

Vandaag moeten we voorlopig voor de laatste keer vroeg opstaan voor een excursie. Als we wakker worden, loopt het schip bijna de haven in van Santa Cruz de Tenerife. Achter ons zien we nog de verlichting van Gran Canaria, dat hier niet ver vandaan ligt. In de haven zien we al twee andere cruiseschepen liggen, de Aida Nova en de MSC Poesia.

We nemen ons ontbijtje op dek 9 en prepareren ons dan voor de trip van vandaag: de vulkaan El Teide. We zullen deze ochtend van zeeniveau stijgen tot op 3555 meter hoogte en dat zal volgens internet ook te merken zijn aan de temperatuur. Bovenop de vulkaan zou het maar een paar graden boven nul zijn. We kleden ons daarom maar in laagjes aan en nemen zowel de zomerjas als de winterjas mee. En ook de zonnebrand mag niet ontbreken, want het ziet er kraakhelder uit vanmorgen.

Om 8:15 uur gaan we met gids Sandra en chauffeur Pedro mee de bus in, voor de lange rit naar het centrum van het eiland. De bus is maar zo’n beetje half vol, dus er is plek zat. Deze excursie wilden we op onze vorige twee bezoeken aan Tenerife ook al doen, maar ging toen beide keren niet door. Op deze reis geldt dus opnieuw 3x is scheepsrecht.

Als we Santa Cruz en haar ochtendspits verlaten hebben, gaat de rit al snel de hoogte in. De wegen worden smaller en bochtiger, maar chauffeur Pedro rijdt ons moeiteloos omhoog. Na een uur rijden komen we op 1830 meter hoogte aan bij de eerste stop, de Mirador de Chipeque. Hier hebben we tussen de bomen door een schitterend zicht op El Teide, de beneden liggende vallei van Orotava en de kustplaats Puerto de la Cruz.

We rijden weer verder omhoog en passeren niet veel later de boomgrens. Hier wordt al snel duidelijk dat ook Tenerife een vulkanisch eiland is. Een indrukwekkend ruig landschap doemt op, met rotspartijen, opgedroogde lavastromen en kleurige lagen in rotswanden. Het is een onwerkelijk schouwspel van natuurgeweld uit het verleden.

Na het tweede uur in de bus bereiken we het Nationaal Park en komen we aan bij het dalstation van de kabelbaan op 2246 meter hoogte. Het is hier al een drukte van belang, maar in de zomermaanden moet het nog veel heftiger zijn met toeristen. Gids Sandra regelt voor ons de kaartjes en wij kunnen nog even een toilet stop maken en de zonnebrandcrème aanbrengen.

Dan mogen we als groep aansluiten in de rij voor de kabelbaan. Een paar ritten later zijn we aan de beurt en mogen we de imposante rit naar boven maken. In 8 minuten naar 3555 meter boven zeeniveau. Het is een beetje proppen in de cabine, maar het lukt evengoed om te genieten van het uitzicht. En Jeroen huivert elke keer als de gondel wiebelt bij het passeren van een mast…

Boven aangekomen is het uitzicht fenomenaal. Het is praktisch onbewolkt en je kunt mijlenver uitkijken, tot over de zee. Als we naar beneden kijken kunnen we nog duidelijk lavastromen zien, die eeuwen geleden de helling zijn afgegleden. Nog ruim 150 meter boven ons is de top van de krater. Het pad hierheen is alleen toegankelijk met een vergunning.

We lopen een ander pad op richting de Mirador de Fortaleza. Dat is volgens het bordje maar 600 meter. Alleen gaat het pad behoorlijk op en neer en is het op de rotsige bodem niet makkelijk lopen. Daarbij heeft Jeroen nogal last van de ijle lucht op deze hoogte, dus die moet goed opletten met ademhalen en voldoende water drinken. We gaan een stuk het pad op, maar lopen het niet helemaal af.

Als we van het uitzicht genoten hebben, keren we terug naar het bergstation en lopen dan het pad op aan de andere kant van het gebouw. Ook hier is het weer genieten van al het moois. Wel krijgen we nog even een zwavellucht de neus in, dus helemaal uitgedoofd is deze vulkaan niet.

Dan gaan we in de rij voor de kabelbaan terug naar beneden. Ook deze rit is weer prachtig. We zijn keurig op tijd bij de bus, maar we moeten helaas weer even wachten op één deelnemer. Hij had een beetje verkeerd ingeschat dat hij nog in de rij moest om met de kabelbaan af te dalen.

We rijden terug naar de ingang van het nationaal park en stoppen dan bij restaurant El Portillo voor de lunch. We krijgen Canarische soep geserveerd, gevolgd door een lekkere biefstuk met rijst en een geflambeerde banaan toe. Pfoe, dat smaakt weer prima!

Tijdens de lunch ziet Co dat er nu wolken voorbij de ramen vliegen. Eenmaal buiten is duidelijk dat we vanmorgen erg veel geluk hebben gehad met het weer, want er is nu veel meer bewolking komen opzetten. Dan worden we opgeschrikt door een trauma helikopter die vlakbij het restaurant landt. De wegen zijn afgezet door politie en er staat een ambulance klaar. Later blijkt dat een motorrijder even verderop een aanrijding heeft gehad. Niet zo fraai…

Met de bus zakken we door de bewolkte bossen af. We maken nog een korte foto stop bij “De Taart”, een plek met kleurige lagen in de rotswand, en rijden dan terug naar de haven van Santa Cruz. Tegen 16:00 uur gaan we aan boord met een ervaring rijker.

Om 17:00 uur vertrekt het schip uit de haven en starten we met de oversteek van de Atlantische Oceaan. Zes volle dagen op zee tot we Sint Maarten bereiken. We houden jullie op de hoogte!