Het einde van de cruise is helaas in zicht. Vandaag op zee en morgen aankomst in Miami.
Na het ontbijt gaan we wat over het dek lopen en over de railing hangen om vliegende vissen te kijken. Jeroen ontdekt opeens iets anders aan de oppervlakte en als het dichterbij komt blijkt het een zeeschildpad te zijn! Gaaf!
Om kwart over 11 gaan we naar een bijeenkomst van de Nederlandse hostess Ada over het ontschepen in Miami. Er blijken morgen zoveel cruiseschepen daar te zijn dat er geen plaats meer is bij de terminal en dat het ontschepen dus enigszins anders zal verlopen dan normaal. De Immigration officers komen bij ons aan boord en omdat ze geen computers hebben om gegevens in te voeren, moeten we op de ouderwetse manier de groene kaarten invullen en douane verklaringen tekenen. We krijgen in de laatste Today te lezen hoe laat we bij de Immigration officers worden verwacht in de restaurant zaal.
Na de bijeenkomst gaan we lunchen en daarna weer naar de spa. Voor de laatste keer, dus we moeten de badjassen achterlaten. Om niet heel erg schaars gekleed terug te gaan naar de hut, hebben we maar even een korte broek en t-shirt bij ons gestoken. Vanaf het dek bij de sauna ziet Jeroen een zwaardvis zwemmen en Co ziet die nog net op tijd om vast te stellen dat het klopt.
Vanuit de sauna zien we een ander cruiseschip varen dat we blijkbaar gaan inhalen. Het is de Celebrity Reflection. De zee is vandaag bijna spiegelglad. Het is een schitterend gezicht om zo’n groot schip als het ware in slow motion in te halen. Op de achtergrond zien we de kustlijn van de eilanden van de Bahama’s. De Carnival Glory die gisteren ook bij Grand Turk lag, laten we steeds verder achter ons. Het zal morgen in Miami een drukte van belang zijn bij de cruise terminal, omdat er duizenden mensen aan boord zullen komen van diverse schepen voor een kerst-cruise.
Na de sauna gaan we weer naar het achterdek voor een drankje en voor de laatste keer de speciale mojito van Richard. Met hem hebben we een warm afscheid en hij hoopt ons weer eens terug te zien. We geven maar even aan dat we oktober volgend jaar op de Costa Magica zitten.
Bij het diner is er toch nog een soort van afscheid van de obers. Ze maken een ronde door het restaurant op de muziek van Time to say goodbye van Andrea Bocelli. Ze krijgen een luid applaus.
Na het eten lopen we nog een rondje door het schip en raken in gesprek met de Belgen die de hele reis zo ongeveer naast ons gezeten hebben. Dat gesprek duurt enige tijd en als we bij de bar komen, zijn we nog niet in de hut wezen kijken hoe laat we ons moeten melden voor de immigratie. Co gaat het schema halen en het blijkt dat we kwart voor 8 ons moeten melden.
We drinken nog wat en nemen rond kwart over 10 afscheid van enkele barmannen en onze Amerikaanse vrienden Joe en Ray. Tijd om in te pakken.
Volgend jaar oktober weer een cruise. Wat wordt het dan? Ik dacht dat jullie even twijfelde aan Costa.