Zaterdag 20 december 2014

We hebben een beetje licht geslapen vannacht en zijn daarom al vóór de wekker wakker. Het schip is vroeg aangekomen in de haven van Miami. Achter ons ligt de Norwegian Getaway. We nemen een snelle douche, ruimen de kamer op en gaan dan met onze handbagage naar het ontbijt. De koffers zijn gisteravond laat van de gang opgehaald door het Costa personeel.

Even na half 8 gaan we met de lift naar het restaurant op dek 3, waar we ons bij de Immigratie officers moeten melden. Er staat al een rij en het is onduidelijk waar wij aan moeten sluiten. Dan blijkt dat we moeten zakken naar dek 2 en midscheeps weer naar dek 3 moeten om daar bij de gigantische rij aan te sluiten. Dat gaat dus wel even duren… Uiteraard zijn er weer de nodige pogingen tot voordringen, die met luid kabaal worden gepareerd. Sommigen proberen nog vooruit te komen in de slipstream van rolstoelgangers, die kennelijk voorrang hebben en langs de rijen geperst worden. Om kwart over 9 zijn we eindelijk in het restaurant aangekomen en krijgen we zicht op de tafel met de Immigration officers. Hostess Ada controleert nog even of iedereen alle formulieren goed heeft ingevuld en dan zijn we eindelijk aan de beurt. Voor de zekerheid gaan we maar ieder apart naar de balie. Er wordt goed naar het paspoort en de pasfoto gekeken en dan krijgen we gelukkig het stempel. Vervolgens krijgen we een sticker op onze Costa kaart geplakt en mogen we buitendeks naar de verzamelplaats voor de excursie naar de Everglades.

In de bar krijgen we onze bussticker en is het weer wachten geblazen. Gelukkig kunnen we nog water bestellen, want ondertussen hebben we dorst gekregen. Om kwart over 10 krijgen we het sein dat we mogen ontschepen en de koffers kunnen ophalen. Deze staan in een grote tent op de kade, gesorteerd op kleur van het label dat je hebt gekregen (voor ons roze). Het is even zoeken, maar uiteindelijk vinden we ze en kunnen we in de laatste rij voor de douane. Gelukkig hoeft er geen koffer open en kunnen we meteen door naar de bus.

Daar wacht onze gids die van oorsprong Frans is. Dat is prettig voor een groot deel van de passagiers, want dat zijn hoofdzakelijk Fransen. Gelukkig kan ze ook redelijk goed Engels. We vertrekken met één persoon minder, want die heeft per ongeluk de verkeerde koffer meegenomen en het gaat waarschijnlijk te lang duren voordat hij die weer omgewisseld heeft. Pech voor hem, dus… We rijden langs alle cruiseschepen die in de haven liggen en dat zijn er maar liefst zeven! Dan is het een half uurtje rijden naar de Everglades, een gigantisch moeras gebied ten zuiden van Miami en het op twee na grootste natuurpark van de USA.

Bij aankomst is er even verwarring over hoeveel tijd we er gaan spenderen, want de gids zegt 45 minuten! Dat is wel erg weinig. Als eerste gaan we in een grote airboat met een gids/stuurman over het moeras. We krijgen oordoppen uitgedeeld en instructies voor de petjes, zonnebrillen en handen die afgebeten kunnen worden. Vrijwel direct na vertrek klimt er aan de linkerkant van de boot een alligator uit het water. Gaaf! Ook op de terugweg spotten we nog een alligator in de bosjes. Verder zien we wat vogels, de uitgestrekte moerasvelden en we krijgen wat uitleg van de gids over dit gebied. Als we na ruim een half uur weer uit de boot zijn, gaan we nog door naar een soort van reptielenshow. Een ranger legt uit over de slangen en alligators in de Everglades en komt nog langs het publiek met een python en een baby alligator. Co is helemaal trots dat hij de python durfde te aaien! Daarna is er helaas geen tijd meer om nog wat verder te kijken in het park. Onze gids heeft instructies om op tijd bij het vliegveld te zijn. We kopen nog wel de 3D-foto die van ons bij de ingang is gemaakt. Al met al zijn we anderhalf uur in het park geweest. Nou ja, in ieder geval hebben we er een aardige indruk van meegekregen.

Bij de luchthaven moet de buschauffeur vanwege nieuwe veiligheidsregels éérst alle koffers uit de bus laden, voordat we eruit mogen. Daarna lopen we naar de taxi standplaats en vragen om een taxi die we met een creditcard kunnen betalen. Deze brengt ons naar het Holiday Inn hotel in Miami Beach waar we nog twee nachtjes zullen blijven. Het betalen met de creditcard gaat wel een beetje raar. Hij heeft geen pinapparaat, maar “kopieert” op de ouderwetse manier de kaart op een bon. De portier van het hotel vertrouwt het ook niet helemaal en geeft nog het taxi-nummer aan ons door. We zullen de komende tijd onze bankrekening in de gaten houden…

De hotelkamer is nog niet gereed, dus parkeren we de tassen bij de portier en gaan een hapje eten bij de Subway verderop. Daarna maken we een wandeling over de Boardwalk, een houten strandpromenade die hier achter alle hotels langs loopt over een smalle strook duinen. Aan de ene kant kijk je dus uit over het strand en aan de andere kant kijk je op de tuinen van de hotels met zwembaden en poolbars.

Tegen 4 uur mogen we de kamer in en frissen ons even op. Ook maken we maar meteen gebruik van het gratis wifi om alle apparaten weer up to date te brengen. We hebben een upgrade genomen voor een kamer met zeezicht en dat is zeker de moeite waard. We genieten van een mooie zonsondergang, maar tot ons verdriet kunnen we ook drie cruiseschepen zien vertrekken… zonder ons!! Dan gaan we opnieuw over de Boardwalk, zuidwaarts naar Lincoln Drive, het centrale winkelcentrum van Miami Beach. We hebben trek in een snelle hap en kiezen daarom maar voor de MacDonalds. Dan kunnen we dat vakantie-item ook weer afvinken, haha! Daarna lopen we nog door over Lincoln Drive, waar het heel gezellig is op deze zaterdagavond. Halverwege is er een openbare viering van het joodse Chanoeka feest. En even later lijkt het erop alsof de Hare Krishna expres deze avond heeft uitgekozen om ook even door te straat te lopen zingen. Een soort van religieuze intimidatie, zullen we maar zeggen.

Onze beentjes worden moe en we besluiten weer terug te gaan naar het hotel. We pikken nog even wat te drinken op en ploffen dan verhit neer in de kamer. Het is namelijk best warm hier, 26 graden, en het koelt niet bepaald af ’s avonds. Jeroen begrijpt nu wel waarom Joe en Ray het zo heerlijk vinden om aan het strand te wonen in Fort Lauderdale. In december nog lekker in je korte broek op het strand kunnen zitten is natuurlijk wel fantastisch.

Morgen gaan we Miami verder verkennen met de bus.