Zondag 7 november 2021

Vandaag komt het schip aan in Lissabon. Vanwege het tijdverschil zijn we al vroeg en vóór de wekker wakker. Na het douchen kunnen we vanaf het balkon zien hoe het schip de Taag op vaart. We komen langs de Toren van Belèm in de ochtendzon en gaan dan naar beneden voor het ontbijt. Als we daar net aan tafel gaan, zien we dat we onder de grote Brug van 25 April door varen. Nou ja, dat pakken we dan vanavond nog wel mee, als we weer vertrekken uit Lissabon.

Na het ontbijt pakken we onze spullen en gaan dan naar het verzamelpunt voor de excursie van vandaag. Omdat we het centrum van Lissabon bij ons vorige bezoek al hebben verkend, kiezen we dit keer voor een jeep tour naar Sintra en de Cabo da Roca, het meest westelijke punt van het vasteland van Europa.

We mogen meteen door naar de kade, waar de zes jeeps voor onze groep klaar staan. Kennelijk zijn er weinig Engels sprekenden, want wij worden als enigen naar de tweede jeep gewezen. Wel de leukste, met een mooie zebra print. Achterin passen 6 passagiers op bankjes aan de zijkant. Omdat dat voor Co nogal een lastige klim is met zijn knie, mag hij gelukkig op de bijrijder stoel plaatsnemen. Jeroen gaat achterin, waar later dan nog 2 Italianen bij komen.

We rijden langs het centrum van Lissabon, naar de Toren van Belèm, die vanmorgen al vanaf het balkon gespot hadden. Hier is onze eerste korte stop. De Torre de Belèm was vroeger in gebruik als verdediging van de haven van Lissabon.

Dan gaan we door naar het Nationaal Park van Sintra en Cascais. Het eerste stuk gaat over de snelweg, waardoor Jeroen zich afvraagt waarom we eigenlijk in een jeep zitten. Dat wordt snel duidelijk als we een afslag nemen en we over een steil uitgesleten pad door de bossen naar boven rijden. Best pittig! Onze jonge chauffeur Rafael rijdt er behendig overheen en vindt het ook leuk om veel te vertellen over de omgeving waarin we rijden. In het bos staan veel kurkeiken en eucalyptus bomen.

Dit gedeelte is eigenlijk privé terrein van de eigenaar van de jeeps, maar omdat ze het hek open laten staan, komen er ook veel mensen wandelen of mountainbiken. Die kijken vervolgens boos als er een groep jeeps langs komt. Soms wordt de politie gebeld, maar dan krijgt juist de klager een boete voor het betreden van privé terrein, haha!

Na dit wilde stukje rijden komen we aan bij het uitzichtpunt Peninha. Dit is eigenlijk de top van een hele oude vulkaan. Op de hellingen in het bos liggen enorme rotsblokken van uitbarstingen. We kunnen ver kijken vandaag, want we treffen weer een uiterst zonnige en heldere dag vandaag. We hebben geluk. We hebben hier een magnifiek uitzicht over Lissabon en aan de andere kant naar de kustlijn in noordelijke richting.

Dan gaan we door naar de Cabo da Roca, het meest westelijke punt van het vasteland van Europa. Dit gaat weer deels over asfaltwegen en deels door het bos. Dit keer met een paar flinke plassen, waar Rafael expres hard doorheen gaat. Gewoon voor de fun.

Bij de kaap is het behoorlijk druk. Het parkeerterrein is bezaaid met motoren. Dit is op zondag een heel populair uitje voor motorrijders, omdat je je natuurlijk lekker kunt uitleven op de bochtige wegen bergop en bergaf. Ook hier is het uitzicht geweldig. Er staat ook een mooie vuurtoren bij, om het plaatje compleet te maken.

Na de sanitaire stop kunnen we verder naar onze laatste bestemming van vandaag, het pittoreske plaatsje Sintra. Daar aangekomen ontstaat wat verwarring over de tijd die we hier kunnen doorbrengen. Normaal gesproken geven de chauffeurs hier 45 minuten vrije tijd. Maar vanwege de Covid maatregelen van Costa, moeten we nu gezamenlijk met de medewerker van de Costa Tourdesk meelopen. Dit is echter niet het meest doortastende type. Bij de eerdere stops heeft hij juist al voor vertraging gezorgd omdat hij te laat weer bij de jeeps terug was. Hij heeft vandaag ook familie mee en neemt overal uitgebreid de tijd voor foto’s en koffie drinken.

Als de Costa gids ons meeneemt naar een klein straatje en zegt dat we hier een half uur kunnen blijven voor koffie en souvenirs, trekken we aan de bel. We willen wel graag íets van het plaatsje kunnen zien, dus uiteindelijk krijgen we hem zover dat hij met ons en nog een Franse dame meeloopt naar het centrale plein. Daar kijken we even rond, genieten van de mooie gekleurde huizen en uiteraard kopen we ook voor ieder een pastel de nata, het heerlijke lokale gebakje hier in Portugal.

Om 14:00 uur is het tijd om te vertrekken en rijden we met de jeeps terug naar de haven in Lissabon. We vonden het een super geslaagd uitje en we bedanken chauffeur Rafael voor zijn goede werk.

Eenmaal weer aan boord gaan we snel naar dek 10 om te kijken of er nog iets van lunch te krijgen is, maar we zijn eigenlijk nét te laat. Om 15:00 uur is zo’n beetje alles gesloten, maar op een hoekje buiten het restaurant kunnen we nog net de laatste restjes van het buffet opgeschept krijgen. Die smaken evengoed prima. En voor een toetje gaan we nog even bij Susan langs in de Gelateria.

De zon staat precies op ons balkon, dus daar genieten we nog even van. Kunnen we mooi onze onderkaak nog wat zonlicht geven, zodat we kunnen voorkomen dat we met een half bruin gezicht thuis komen vanwege de mondkapjes, haha!

We staan om 17:00 uur te wachten totdat het schip vertrekt en beginnen al te foeteren op de kapitein, die weer eens te laat vertrekt. Maar Jeroen heeft zich vergist, de vertrektijd vandaag is 19:00 uur.  Dan zitten we dus al aan het diner. Evengoed hebben we na zonsondergang nog wel mooi zicht op Lissabon in het donker, met de maan boven de brug.

Bij het diner volgt een teleurstelling voor Co. Voor het hoofdgerecht bestelt hij de “altijd beschikbare” biefstuk. We waren gewend dat dat dan ook een echte biefstuk is. Vreemd was al dat de ober niet vroeg hoe hij gebakken moest worden. Toen bleek dus dat het om een platgeslagen stuk rundvlees ging, wat helaas ook taai en droog was. Nogal anders dan we gewend waren. Uiteindelijk blijkt dat het beleid gewijzigd is en dat de echte biefstuk alleen nog geserveerd wordt in het Club Restaurant, voor de gasten in een suite. Nou ja, onze ober maakt het goed door voor Co alsnog direct de kip te serveren en manager Erwin heeft ons beloofd dat hij morgen persoonlijk een biefstuk uit de keuken gaat regelen.

Verder geeft onze ober nog aan dat we als Perla Diamante leden van de Costa Club een fles wijn ontvangen. We mogen kiezen tussen rood, wit of rosé. We kiezen de rosé, maar vragen ons af of dit betekent dat we dan geen model scheepje meer cadeau krijgen. Normaal gesproken hadden we van onze cabin steward daarvoor al een formulier moeten hebben om de cadeau keuze aan te geven. Dit lijkt dus ook veranderd. Jammer.

We gaan ons verdriet nog maar even wegdrinken in de bar. Evengoed kijken we terug op een heel geslaagde en leuke dag!