Donderdag 11 november 2021

We hebben opnieuw een wat onrustige zee gehad vannacht. Gelukkig hebben we allebei wel goed kunnen slapen. Maar op het balkon zien we dat de twee kleine stoeltjes op elkaar zijn gewaaid.

We worden wakker in een druilerig Barcelona. Het schip ligt hier vandaag van 7:00 tot 13:00 uur. Dat is natuurlijk maar kort. Vandaar dat we vandaag geen excursie geboekt hebben. Dat geeft ook wat rust op zo’n laatste vakantiedag.

Vanwege de regen gaan we na het ontbijt maar op zoek naar de sportschool voor onze wandeltraining. We vinden de gym boven de spa, op dek 14. Er is nog niemand anders bezig. We kiezen voor de loopband, waar we eigenlijk niet zo’n ervaring mee hebben. Die van Co lijkt in eerste instantie op hol te slaan, maar er zit gelukkig een noodstop knop op. Daarna gaat het beter en “wandelen” we 45 minuten met zicht op het natte dek buiten. Als we van de loopband af stappen, lijkt het wel of we opeens zeebenen hebben. Het is even een heel raar gevoel met lopen, maar dat gaat gelukkig snel over.

Inmiddels is het droog en in onze hut zien we dat achter ons de MSC Seaview ligt. Met het zusterschip, de MSC Seaside, hopen we in maart onze volgende cruise te kunnen maken. We willen even met de verrekijker naar de hut kijken die we op dat schip geboekt hebben, maar er staat inmiddels zo’n harde wind, dat de deur naar het balkon amper open gaat. Buiten de krant lezen is dus geen optie. Dat doen we dan maar binnen in de hut.

Bij de lunch beseffen we dat het moment is aangebroken dat we alles voor de laatste keer gaan doen, deze vakantie. We genieten dan ook maar even extra van alle gerechten. Dit keer hebben we eindelijk een keer rijst bij het buffet: vegetarische paella. Lekker!

Terug in de hut wagen we ons toch nog even op het balkon, om te zien of het vertrek uit Barcelona al gaande is. Dat is niet zo, want ze zijn nog bezig met een oefening met de reddingsboten. Er liggen er nog drie op het water en het kost ze met deze wind heel veel moeite om die weer aan de takels van het schip te koppelen. Daarna vertrekt er nog een vrachtschip van Grimaldi Lines. Dat doet Jeroen altijd even denken aan de soapserie As the World Turns.

Dan is het tijd voor ons laatste bezoek aan de spa. In de sauna zien we dat het schip inmiddels uit de haven van Barcelona vaart. Als we de laatste kademuur gepasseerd zijn, begint het schip wat te deinen, maar niet heel erg. Buiten bij het bubbelbad staat nog wel die straffe wind. Ons colaatje waait bijna uit het glas en we binden de handdoeken maar even aan de railing. Evengoed is het nog best lekker en het zonnetje komt er ook nog voorzichtig bij.

Als we uit het bad stappen, krijgen we nog wel een laatste drankje, maar dan sluiten ze het buitengedeelte vanwege de wind. Het tweede rondje proberen we het thalassobad binnen, maar dat is wel een soort van golfslagbad nu. We sluiten daarom maar iets eerder af vandaag.

Vervolgens is het tijd voor onze laatste corona test. Iedereen krijgt de dag vóór vertrek nog een derde coronatest. Het is weer snel gepiept en we treffen ook nog een arts die wat Nederlands spreekt.

Dan vinden we dat wel recht hebben op een troost-ijsje. Dat halen we natuurlijk bij Susan in de Gelateria. We gaan ook nog even langs de Engelse host voor informatie over de transfer morgen. We mogen om 10:45 uur van boord, dus de bus naar Milaan zal ongeveer 11:00 uur vertrekken. Dat zou ons daar voldoende tijd moeten geven voor de vlucht naar Amsterdam om 17:00 uur. Verder wil Co nog even spreken met de medewerker van de Costa Club die nu ook spreekuur heeft. Maar die heeft eigenlijk nauwelijks informatie die niet op de website van Costa te vinden is.

We lezen nog wat in de hut en maken dit laatste verslag voor vandaag. Straks nog een diner in het restaurant met vandaag o.a. een rib eye steak. Daarna is het afscheid nemen van onze obers. Morgen bij het ontbijt zijn zij niet in dit restaurant aanwezig. Erwin zien we morgen nog wel.

Cruisen in de tijd van Covid-19 is anders. We hebben wel wat dingen gemist, maar de overhand heeft toch wel dat we genoten hebben van wat wel weer kon. Dat we weer eens aan boord zijn geweest na bijna 2 jaar. Morgen is de reis naar huis. Om ongeveer 11 uur vertrekt de bus naar de luchthaven in Milaan en om ongeveer 5 uur in de middag vliegen we terug naar Nederland. Dan zijn we weer bij ons meisje, Lilah die de afgelopen tijd weer goed verzorgd is door Ed. Mocht er morgen nog iets bijzonders gebeuren, dan melden we dat in de loop van het weekend op deze site. Anders hopen we dat jullie in maart weer meereizen. Bedankt voor het lezen.

Woensdag 10 november 2021

Gisteravond niets bijzonders gebeurd. Eerst onze BBC’s in de Atrium-Bar en daarna nog Limoncello bij Susan in de Gelateria, omgedoopt tot Limongelateria.

Het waait deze nacht behoorlijk en het schip vaart op hoge snelheid. We liggen te wiebelen in bed. Co vindt dat wel lekker, maar Jeroen denkt even ziek te worden maar gelukkig trekt dat snel weg.

Het is tegen acht uur als we opstaan en ons voorbereiden voor het ontbijt. Geen haast want onze excursie begint om kwart over 11. Dat betekent wel dat we waarschijnlijk later aan boord zijn dan we afgesproken hebben bij de spa. Maar Jeroen heeft gisteravond gebeld en het is geen probleem dat we later komen want het zal toch wel rustig blijven.

Omdat we nog wat tijd over hebben, willen we toch even wat rondjes gaan lopen op dek 5, maar vanwege het tanken van het schip, is een deel van dat dek geblokkeerd uit veiligheidsoverwegingen. Dus dan maar helemaal naar boven om op dek 14 op de speciale baan rondjes te lopen. Deze rondjes zijn wel aanzienlijk korter. Te lezen is dat een rondje 220 meter is. We lopen er zeven en gaan dan wat drinken in de Gelateria voordat we naar het trefpunt van de excursie gaan.

Iets voor 11 uur zijn we bij de bar op dek vijf waar wij ons moeten melden voor de excursie, Valencia te voet. Maar omdat de stad ongeveer 5 kilometer van het schip ligt, gaan we eerst met de bus naar het oude stadsdeel, met onderweg de nodige uitleg.

Dan komen we op het punt waar we de bus gaan verlaten. We hebben nu een ander systeem van de gids gekregen om hem te horen, namelijk alleen een apparaatje wat je aan je oor hangt in plaats van een ontvanger waar een oortelefoontje in gaat. Even wennen dus en de geluidskwaliteit is ook iets minder, maar het voldoet.

Een gezin bestaande uit 3 personen vraagt hoe laat en waar de bus ons weer op gaat pikken. De gids legt uit dat ze bij de groep moeten blijven omdat op deze manier, excursie in een bubbel, de kans op het brengen van Corona aan boord, het kleinst is. Iets wat iedereen al lang had moeten weten. Bij de groep blijven en nergens naar binnen, geen vrije tijd. Ook is echt duidelijk gemaakt dat als je toch buiten de groep gaat dat je niet meer terug aan boord mag.

Als we op pad gaan, is het betreffende gezinnetje toch opeens verdwenen. De gids loopt terug maar ziet ze nergens meer. Direct belt hij met het schip om te overleggen wat nu te doen. Een ander gezin blijkt die mensen te kennen en een telefoonnummer van hen te hebben. Dus belt de gids met de telefoon van een deelnemer naar dat gezin maar vooralsnog zonder resultaat. Gevolg nog meer heen en weer gebel en het informeren naar het kamernummer van het betreffende gezin. Ook nog paar belpogingen met hen. Zover wij meekregen zou het gezin familie hebben in Valencia en die willen opzoeken door een excursie te gebruiken om van boord te kunnen.

Uiteindelijk komt het gezin na enige tijd toch weer opduiken en kunnen we eindelijk de draad oppakken van de excursie. Maar dit heeft wel tijd gekost en menige deelnemer is daarover ook wel geïrriteerd.

Hoewel er enige kans op regen was, neemt de bewolking steeds meer af en de temperatuur is aangenaam. De jas kan uit. We bezoeken diverse gebouwen in het oude centrum van Valencia en mede aan de hand van wat foto’s en afbeeldingen die de gids mee heeft genomen, krijgen we uitvoerig uitleg. Bij de ronde handwerk markt Plaça Redona zien we in een kraampje een leuk beertje van Valencia, dus die kopen we snel even als de gids in het Frans uitleg geeft. De wandeling eindigt bij de Torres de Serranos, één van de stadspoorten uit de Middeleeuwen. Dan komen we op het punt dat we al weer de bus in gaan om naar het schip te gaan. Het is nu iets na half 2 en voordat we voor de lunch neerstrijken in het buffetrestaurant, is het na twee uur.

Na de lunch snel door naar de Spa. Als we het eerste rondje in de sauna gedaan hebben en buiten op het dek komen, zien we de ontsnapte familie nog steeds op de kade staan. Blijkbaar mogen die dus echt niet meer aan boord komen. In ieder geval niet als vanzelfsprekend. Misschien dat het nog lukt na veel praten, maar in ieder geval voelen ze dat er niet lichtzinnig mee omgegaan wordt. Afwachten of we ze nog gaan zien. Misschien mogen ze nog mee in een quarantaine deel van het schip of misschien waait het alsnog over en zien we ze later weer gewoon rondlopen. In het ergste geval zal personeel van Costa hun spullen uit de hut gehaald hebben en zijn ze toch geweigerd.

In de spa is het inderdaad weer lekker rustig dus we genieten er van. Heerlijk in de sauna en het bubbelbad. De bewolking varieert, maar een slechte dag is het zeker niet.

Bij het diner biedt Erwin Lamera, de manager wederom aan om als extra hoofdgerecht een steak te regelen. Tja, dat is moeilijk te weigeren. Jeroen slaat het wel af, maar Co neemt het er nog maar even van. De menu’s zijn altijd van dien aard geweest dat er iets lekkers bij zat. Een alternatief is om tegen bijbetaling de Tomahawk steak te bestellen, een stuk vlees van 900 gram. Dat is nog niet nodig geweest. Overigens moet je vooraf bestellen want het klaarmaken kost meer tijd. Wel makkelijk dat je tegenwoordig het menu van de dag al in de ochtend op je telefoon kunt bekijken. Ook het Tepanyaki restaurant is een uitwijkmogelijkheid. Ook tegen bijbetaling.

Na het diner gaan we nog even een ober opzoeken die we op een eerdere cruise gehad hebben maar nu in een ander restaurant werkt dan dat wij zitten. Even een selfie maken. Deze reis heeft oude en nieuwe vrienden voor ons. Een aantal nieuwe hebben we in een eerder verslag al laten zien. Morgen komen de “oude”vrienden in het voetlicht.

Dinsdag 9 november 2021

We zijn toch weer vóór de wekker wakker en het schip vaart zo’n beetje de haven van Cartagena binnen. We nemen snel een douche en gaan dan voor het eerst op dek 10 ontbijten, bij het buffet. Daar is het nog heerlijk rustig, zodat we snel de inwendige mens kunnen voorbereiden op de dag van vandaag.

Nog even terug in de hut onze rugzak pakken en de twee waterflesjes die we van barman José hadden meegekregen, en dan kunnen we naar het verzamelpunt in het theater. Na een paar minuten mogen we dan van boord naar de bus.

We krijgen weer de audio apparaatjes uitgereikt. Vandaag is het opnieuw een combinatie van Frans- en Engelstaligen, dus de gids heeft het druk met vertellen. Bovendien is Frans niet haar beste taal, zegt ze, maar naar onze indruk brengt ze het er prima van af.

We beginnen met een korte busrit van een half uur, om het oude centrum heen. Dat geeft gids Vera de gelegenheid om wat over Cartagena te vertellen. Eén van de bekendste inwoners van  heel lang geleden was Hannibal, die met zijn olifanten ten strijde trok naar Rome.

Tegenwoordig is het een studentenstad, door de aanwezigheid van een technische universiteit. En van oudsher is hier ook een grote marinebasis, met vooral de onderzeeërs als belangrijkste onderdeel. We komen op een rotonde nog een replica tegen van de eerste onderzeeër die een torpedo kon afvuren. Uitvinding van hier, dus.

Eenmaal uit de bus gaan we te voet verder. We starten met het beklimmen van één van de vijf heuvels die het centrum van Cartagena kent. In de oudheid lag de oude stad op een schiereiland tussen het water en een lagune. Met die vijf heuvels om de stad was het dus heel goed te verdedigen.

Bovenop de heuvel is een park gemaakt en van hier uit hebben we natuurlijk een prachtig uitzicht over de stad en de omgeving. We zien ook het oude Romeinse theater liggen, wat we later zullen bezoeken. Ernaast ligt een nieuw theater. Op vraag van Jeroen vertelt de gids dat dit in 1979 is gebouwd, zonder weet te hebben van het Romeinse theater. Daar stonden toen nog woonhuizen overheen gebouwd. Pas in 1989 is het Romeinse theater ontdekt, zijn de vervallen huizen onteigend en is de conservatie en reconstructie van het oude theater begonnen.

We lopen de heuvel weer af en gaan verder door het centrum van de stad. Opvallend is het grote aantal historische gevels, waarachter het oude pand is weg gesloopt. Soms is daar al een compleet nieuw gebouw achter neergezet. In andere gevallen is het nog wachten op archeologisch onderzoek en financiering voor de nieuwbouw bij de eigenaren, zo vertelt de gids.

Op het centrale plein, wat vroeger het Romeinse forum was, staan een paar enorme Australische vijgenbomen. Deze vormen luchtwortels die uitgroeien tot nieuwe stammen om de lange takken te ondersteunen.

In de grootste straten van het centrum krijgen we nog wat uitleg en verhalen over een paar historische panden. Er zijn ook op diverse plekken opgravingen te zien uit de Romeinse tijd, die hier 600 jaar heeft geduurd. Bij die opgravingen zien we eindelijk ook een paar katten. Die zijn we deze vakantie nog niet eerder tegengekomen.

Dan gaat de gids de kaartjes halen voor de toegang tot het Romeinse theater. Ook daar krijgen we nog een toelichting van onze gids in het Frans en in het Engels. Overigens nog een “fun fact” over onze gids Vera. Zij komt uit Argentinië en heeft op de lagere school in de klas gezeten bij niemand minder dan koningin Maxima!

Tot slot lopen we nog langs het stadhuis van de stad en dan zit de wandeling erop. De bus brengt ons voor de laatste paar 100 meter terug naar de haven (dat mogen we waarschijnlijk niet lopen). We hebben zo een leuke indruk gekregen van het centrum van de stad.

Terug aan boord pakken we ons vaste programma weer op. Eerst voor de lunch naar het buffet op dek 10, met vandaag een heerlijke runderstoofpot. Daarna weer twee uurtjes badderen in de Spa (het is zo rustig dat we het bubbelbad voor ons zelf hebben) en vervolgens de kranten bijlezen op het balkon. Ondanks dat we vandaag wat meer bewolking hebben dan de afgelopen dagen, is het een prima weertje voor begin november.

Maandag 8 november 2021

Ondanks dat we een uur korter hebben vannacht, zijn we zonder wekker vrij op tijd wakker. Vandaag een dag op zee. De lucht is geheel wolkeloos dus dat belooft een mooie dag te worden, hoewel dat ook opeens kan veranderen.

We ontbijten weer in het restaurant op dek 3 en daarna beginnen we aan onze dek-wandeling. Die moeten we na een kwartier onderbreken want om 10 uur is er een uitleg over de procedure van ontschepen. Hoewel we dat wel weten, willen we toch deze bijeenkomst bijwonen want misschien zijn er dingen anders vanwege Covid-19.

De ruimte waar de presentatie is, zit ook op dek 5, hetzelfde dek als waarop wij onze rondjes lopen. Dus het is gewoon even afwijken van de route. De Engelse gastheer loopt iets voor ons daar naar binnen en als we binnen komen, vlak voor 10 uur, is er eigenlijk maar 1 persoon die alleen iets wil vragen wat niets met ontschepen te maken heeft. Daarna zijn wij alleen met de gastheer en hebben een gezellig gesprek, in afwachting of er toch nog mensen komen.

Dat er niemand komt is niet heel vreemd, want aan “Engelstalige passagiers” zijn er maar ongeveer 30 en grootste deel daarvan is eigenlijk Russisch. De rest zal waarschijnlijk ook het klappen van de zweep wel kennen. Er is inderdaad niets wat echt afwijkt van de procedure, zo geeft hij aan.

We gaan weer naar buiten en lopen de resterende rondjes tot we er weer 8 op hebben zitten en dus onze wandeling van een uur gedaan hebben. Door naar de hut en vandaag hebben wij de zon volop ter beschikking op het balkon. Dus korte broek aan en bakken maar. Er is weinig wind dus de zon voelt aangenaam op de huid. Toch maar even insmeren.

De tijd vliegt en het is lunchtijd. We zijn aan de vroege kant en het is nog heerlijk rustig in het restaurant. Dus de borden zijn snel gevuld en hetzelfde geldt voor de magen. Terug naar Balkon del Sol voor we naar de Spa gaan.

Ook in de spa is het betrekkelijk rustig voor een zeedag. Het is er heerlijk vertoeven in sauna en het bubbelbad op het dek. Oppassen met de zon dus af en toe maar even van positie veranderen. Ondertussen varen we weer door de Straat van Gibraltar. We hebben mooi zicht op zowel de Spaanse als de Marokkaanse kant. En we houden een oogje in het zeil voor dolfijnen, maar die laten zich helaas niet zien. Wel een containerschip met de naam Evergreen erop. Geen idee of het het beruchte schip is van de blokkade in het Suezkanaal want het is wellicht de naam van de rederij.

Nadat we in de hut de badjassen weer verruild hebben voor kleding, gaan we even wat shirts kopen. We slagen daarin allebei, dus de garderobe is weer uitgebreid. We overwegen of we nog naar de Costa-club borrel zullen gaan, maar ook dat kennen we wel en we hebben er eigenlijk niet zoveel zin in. Er is ook nog sprake van dat je ergens een foto kunt laten maken als cadeau. Misschien dat nog doen?

We besluiten inderdaad nog voor de Costa-Club-foto te gaan en begeven ons daarvoor naar dek 3. Het is (nog) niet druk, dus we kunnen ons meteen opstellen voor het green-screen voor de foto. Benieuwd wat ze voor achtergrond er in gaan monteren.

Vanavond is de dresscode Elegant, dus we gaan in pak eten. De enige keer deze cruise. We vroegen ons al af of dat nog zou komen. Vandaag krijgen we van Costa ook een fles wijn aangeboden. We hebben de Rosé besteld en dat blijkt een liter-fles te zijn. Dus even doordrinken.

We hebben ieder een ander hoofdgerecht besteld en hoewel Co zeer tevreden is over zijn hoofdgerecht, bestelt hij, na van Jeroens hoofgerecht geproefd te hebben, ook dat als extraatje. Maar als dat er allemaal in zit, komt Erwin, de manager met nog een extra gerecht, namelijk een heerlijk sappige steak. Omdat het gisteren tegengevallen was. Primeur dus vandaag dat Co voor de eerste keer 3 hoofdgerechten op heeft. Met de toetjes doen we dus maar bescheiden. Ondertussen raakt de fles Rosé toch zonder problemen leeg.

Nog even met de obers op de foto en dan naar de hut om het verslag af te ronden en de foto’s te kiezen. Morgen vroeg al op excursie dus we gaan niet te laat naar bed, denken we nu.

Zondag 7 november 2021

Vandaag komt het schip aan in Lissabon. Vanwege het tijdverschil zijn we al vroeg en vóór de wekker wakker. Na het douchen kunnen we vanaf het balkon zien hoe het schip de Taag op vaart. We komen langs de Toren van Belèm in de ochtendzon en gaan dan naar beneden voor het ontbijt. Als we daar net aan tafel gaan, zien we dat we onder de grote Brug van 25 April door varen. Nou ja, dat pakken we dan vanavond nog wel mee, als we weer vertrekken uit Lissabon.

Na het ontbijt pakken we onze spullen en gaan dan naar het verzamelpunt voor de excursie van vandaag. Omdat we het centrum van Lissabon bij ons vorige bezoek al hebben verkend, kiezen we dit keer voor een jeep tour naar Sintra en de Cabo da Roca, het meest westelijke punt van het vasteland van Europa.

We mogen meteen door naar de kade, waar de zes jeeps voor onze groep klaar staan. Kennelijk zijn er weinig Engels sprekenden, want wij worden als enigen naar de tweede jeep gewezen. Wel de leukste, met een mooie zebra print. Achterin passen 6 passagiers op bankjes aan de zijkant. Omdat dat voor Co nogal een lastige klim is met zijn knie, mag hij gelukkig op de bijrijder stoel plaatsnemen. Jeroen gaat achterin, waar later dan nog 2 Italianen bij komen.

We rijden langs het centrum van Lissabon, naar de Toren van Belèm, die vanmorgen al vanaf het balkon gespot hadden. Hier is onze eerste korte stop. De Torre de Belèm was vroeger in gebruik als verdediging van de haven van Lissabon.

Dan gaan we door naar het Nationaal Park van Sintra en Cascais. Het eerste stuk gaat over de snelweg, waardoor Jeroen zich afvraagt waarom we eigenlijk in een jeep zitten. Dat wordt snel duidelijk als we een afslag nemen en we over een steil uitgesleten pad door de bossen naar boven rijden. Best pittig! Onze jonge chauffeur Rafael rijdt er behendig overheen en vindt het ook leuk om veel te vertellen over de omgeving waarin we rijden. In het bos staan veel kurkeiken en eucalyptus bomen.

Dit gedeelte is eigenlijk privé terrein van de eigenaar van de jeeps, maar omdat ze het hek open laten staan, komen er ook veel mensen wandelen of mountainbiken. Die kijken vervolgens boos als er een groep jeeps langs komt. Soms wordt de politie gebeld, maar dan krijgt juist de klager een boete voor het betreden van privé terrein, haha!

Na dit wilde stukje rijden komen we aan bij het uitzichtpunt Peninha. Dit is eigenlijk de top van een hele oude vulkaan. Op de hellingen in het bos liggen enorme rotsblokken van uitbarstingen. We kunnen ver kijken vandaag, want we treffen weer een uiterst zonnige en heldere dag vandaag. We hebben geluk. We hebben hier een magnifiek uitzicht over Lissabon en aan de andere kant naar de kustlijn in noordelijke richting.

Dan gaan we door naar de Cabo da Roca, het meest westelijke punt van het vasteland van Europa. Dit gaat weer deels over asfaltwegen en deels door het bos. Dit keer met een paar flinke plassen, waar Rafael expres hard doorheen gaat. Gewoon voor de fun.

Bij de kaap is het behoorlijk druk. Het parkeerterrein is bezaaid met motoren. Dit is op zondag een heel populair uitje voor motorrijders, omdat je je natuurlijk lekker kunt uitleven op de bochtige wegen bergop en bergaf. Ook hier is het uitzicht geweldig. Er staat ook een mooie vuurtoren bij, om het plaatje compleet te maken.

Na de sanitaire stop kunnen we verder naar onze laatste bestemming van vandaag, het pittoreske plaatsje Sintra. Daar aangekomen ontstaat wat verwarring over de tijd die we hier kunnen doorbrengen. Normaal gesproken geven de chauffeurs hier 45 minuten vrije tijd. Maar vanwege de Covid maatregelen van Costa, moeten we nu gezamenlijk met de medewerker van de Costa Tourdesk meelopen. Dit is echter niet het meest doortastende type. Bij de eerdere stops heeft hij juist al voor vertraging gezorgd omdat hij te laat weer bij de jeeps terug was. Hij heeft vandaag ook familie mee en neemt overal uitgebreid de tijd voor foto’s en koffie drinken.

Als de Costa gids ons meeneemt naar een klein straatje en zegt dat we hier een half uur kunnen blijven voor koffie en souvenirs, trekken we aan de bel. We willen wel graag íets van het plaatsje kunnen zien, dus uiteindelijk krijgen we hem zover dat hij met ons en nog een Franse dame meeloopt naar het centrale plein. Daar kijken we even rond, genieten van de mooie gekleurde huizen en uiteraard kopen we ook voor ieder een pastel de nata, het heerlijke lokale gebakje hier in Portugal.

Om 14:00 uur is het tijd om te vertrekken en rijden we met de jeeps terug naar de haven in Lissabon. We vonden het een super geslaagd uitje en we bedanken chauffeur Rafael voor zijn goede werk.

Eenmaal weer aan boord gaan we snel naar dek 10 om te kijken of er nog iets van lunch te krijgen is, maar we zijn eigenlijk nét te laat. Om 15:00 uur is zo’n beetje alles gesloten, maar op een hoekje buiten het restaurant kunnen we nog net de laatste restjes van het buffet opgeschept krijgen. Die smaken evengoed prima. En voor een toetje gaan we nog even bij Susan langs in de Gelateria.

De zon staat precies op ons balkon, dus daar genieten we nog even van. Kunnen we mooi onze onderkaak nog wat zonlicht geven, zodat we kunnen voorkomen dat we met een half bruin gezicht thuis komen vanwege de mondkapjes, haha!

We staan om 17:00 uur te wachten totdat het schip vertrekt en beginnen al te foeteren op de kapitein, die weer eens te laat vertrekt. Maar Jeroen heeft zich vergist, de vertrektijd vandaag is 19:00 uur.  Dan zitten we dus al aan het diner. Evengoed hebben we na zonsondergang nog wel mooi zicht op Lissabon in het donker, met de maan boven de brug.

Bij het diner volgt een teleurstelling voor Co. Voor het hoofdgerecht bestelt hij de “altijd beschikbare” biefstuk. We waren gewend dat dat dan ook een echte biefstuk is. Vreemd was al dat de ober niet vroeg hoe hij gebakken moest worden. Toen bleek dus dat het om een platgeslagen stuk rundvlees ging, wat helaas ook taai en droog was. Nogal anders dan we gewend waren. Uiteindelijk blijkt dat het beleid gewijzigd is en dat de echte biefstuk alleen nog geserveerd wordt in het Club Restaurant, voor de gasten in een suite. Nou ja, onze ober maakt het goed door voor Co alsnog direct de kip te serveren en manager Erwin heeft ons beloofd dat hij morgen persoonlijk een biefstuk uit de keuken gaat regelen.

Verder geeft onze ober nog aan dat we als Perla Diamante leden van de Costa Club een fles wijn ontvangen. We mogen kiezen tussen rood, wit of rosé. We kiezen de rosé, maar vragen ons af of dit betekent dat we dan geen model scheepje meer cadeau krijgen. Normaal gesproken hadden we van onze cabin steward daarvoor al een formulier moeten hebben om de cadeau keuze aan te geven. Dit lijkt dus ook veranderd. Jammer.

We gaan ons verdriet nog maar even wegdrinken in de bar. Evengoed kijken we terug op een heel geslaagde en leuke dag!

Zaterdag 6 november 2021

Het is ongeveer zes uur in de ochtend en we voelen aan de trillingen van het schip en horen aan het geluid van de motoren dat het schip al bezig is aan te leggen in de haven van Cadiz. We blijven nog wel wat licht doorslapen, maar om zeven uur zijn we klaar wakker.

Het is nog donker buiten. Na enige tijd zien we aan de gloed aan de horizon dat de zon gaat opkomen. Onze excursie gaat om kwart voor tien van start, dus we hebben alle tijd om de ochtendrituelen te doen en gaan daarna naar het restaurant voor het ontbijt.

Half tien melden we ons bij het verzamelpunt. We gaan met een gids ongeveer 3 uur door Cadiz wandelen. We krijgen weer een audio-ontvanger zodat we de gids kunnen horen en gaan dan de terminal uit om aan de wandeling te beginnen. Echter, bij een plattegrond net buiten de terminal, blijkt de zender van de gids niet goed te werken. Snel gaat ze terug om een andere te halen, maar dan blijkt het de microfoon te zijn. Gelukkig had ze daar ook een reserve voor meegenomen. Op de plattegrond geeft ze aan dat het oude centrum gezien wordt als een hand en het nieuwe deel als de arm. De oude stad is een schiereiland onder aan Spanje aan de Atlantische Oceaan. Het oude deel van de stad is ongeveer 6 kilometer lang en 2 kilometer breed. Nu kunnen we echt op weg.

Het is zonnig, maar nog wel fris dus lopen we zoveel mogelijk in de zon. We bezoeken diverse monumenten. Om te beginnen komen we bij een monument voor de eerste grondwet van Spanje uit 1812. Heel Spanje was toen bezet door Napoleon, behalve Cadiz.

We lopen door smalle straatjes en je moet echt ongeveer tegen de gevels aan gaan staan als er een auto aan komt. In Cadiz zijn verschillende torens. Deze stonden bijna op elk koopmanshuis om zicht te houden op zee en de aankomende schepen. Eén van deze torens gaan we bezoeken, de Torre Tavira. De hoogste, mede omdat deze ook op het hoogste punt in de stad staat. In deze toren bevindt zich een Camera Obscura.

Het is wat traptreden omhoog en dan komen we eerst bij een ruimte waarin een grote witte schotel te zien is. Doorsnede ongeveer 1,5 meter. Als onze groep binnen is, gaat het licht uit en krijgen we uitleg van de Camera Obscura. Boven de schotel bevindt zich een raam met daarachter een spiegel en daaronder weer een lenzensysteem. Als hij vervolgens het systeem open zet, zien we live-beelden van een deel van Cadiz in de schotel verschijnen. Door de schotel omhoog of omlaag te bewegen, wordt de scherpte afgestemd op wat dichtbij is of juist veraf. Vervolgens kan dat venster als een periscoop rond draaien en zo hebben we uitzicht over Cadiz. We kunnen veel mensen bespioneren. Het beeld is echt verrassend scherp.

Door steeds verder rond te draaien, krijgen we een beeld van de stad en uitleg van welke panden en straten we zien. Ook ons schip komt goed in beeld. Niets gehoord over privacy-schending. Als het beeld ingesteld is op het marktplein haalt de gids een grapje uit door met een stukje papier te doen alsof hij mensen optilt en weer terug zet, of dat het lijkt alsof ze het hellende papiertje op lopen. Voor ons mensen uit de 21^e eeuw minder bijzonder dan toen dit nog iets heel onbekends was, zo’n projectie.

Daarna gaan we boven op de toren naar buiten om ook zonder de Camera Obscura te genieten van het uitzicht. We maken wat foto’s en gaan dan naar beneden voor het vervolg van de wandeling. De temperatuur loopt al verder op. We komen nu op gedeeltes die we al met de camera gezien hebben en kijken even of we die periscoop kunnen ontdekken. Die is goed te zien.

We bezoeken de markt en gaan dan door naar het oudste gedeelte van de stad, gekenmerkt door een poort van een ooit aanwezige stadsmuur uit de Moorse tijd. Er zijn drie poorten die markeren waarbinnen dat oudste gedeelte is. In het begin was daar ook een fort. Toen waren hier de Arabieren de baas. Van dat fort is nog slechts een muur overgebleven.

We komen nog langs de kathedraal en het stadhuis en naderen dan het einde van de wandeling die ons veel beter bevallen is dan we hadden verwacht. Mede omdat de Camera Obscura toch een leuke ervaring was. We gaan naar het schip, leveren de ontvangers weer in en dan door naar de lunch.

Na de lunch weer door naar de Spa waar het heel rustig is en na de Spa moeten we naar een bar achterop het schip waar we ons moeten laten testen voor Corona. Weer even een stokje in de neus. Ze doen hun best om de boel onder controle te houden, wat een goed gevoel geeft.

De zon staat stevig op ons balkon te branden en dus vertoeven we daar totdat het schip vertrekt met bestemming Lissabon. Omdat het schip daarbij draait, verliezen we na enige tijd de zon en dat is een mooi moment om het verslag te gaan schrijven. Al is het maar het eerste deel.

We zijn als eerste in het restaurant. Tegenwoordig kun je op je telefoon al in de ochtend kijken wat de menukaart is voor die dag. Dus we kunnen ook snel bestellen. Het hoofdgerecht is heerlijke malse beef-rollade. Zo lekker dat Co er nog een portie van bestelt. Geen probleem.

Vannacht hebben we een uurtje extra (maar de nacht erop een uurtje minder) en onze excursie begint ook niet heel vroeg. Lekker rustig aan doen dus vanavond. Op naar de bar.

Vrijdag 5 november 2021

We worden wakker als het schip de haven van Malaga nadert. De lucht ziet er strakblauw uit en de zon komt net op. Dat belooft een mooie dag te worden.

Omdat de excursie pas vanmiddag plaatsvindt, hebben we tijd genoeg voor een ontbijt in het restaurant op dek 3. Daarna gaan we op dek 5 weer onze wandeling doen. In het zonnetje is het al lekker, in de schaduw is het nog wat fris. Jeroen krijgt zo wat extra beweging met jas aan, jas uit.

Tijdens de wandeling begint er een grote veiligheidsoefening (drill) voor de crew. Die duurt ook best wel lang. Als we weer naar binnen lopen om koffie te gaan drinken, staat er nog ontzettend veel personeel in de gangen met zwemvesten om. Susan is daar waarschijnlijk ook bij betrokken, want we zien haar niet in de Gelateria. Daarom nemen we maar beneden in de Atrium bar een koffie en een water.

We lezen een tijdje op ons balkon tot het weer lunchtijd is. Jeroen neemt bij het buffet de trippa, zonder precies te weten wat het eigenlijk is. Achteraf blijkt het koeienmaag te zijn, een lokale specialiteit uit Toscane. Goed dat hij dit niet van te voren wist… Het smaakte een beetje naar kip, zullen we maar zeggen.

Om 14:00 uur gaan we naar het theater om te verzamelen voor de excursie naar Marbella. Het is er niet druk en het uitreiken van de busnummers verloopt vlot. Nog even onze Costa kaart scannen en de temperatuur opmeten en dan mogen we naar de bus. Het is een gemengd gezelschap van Engels en Duits sprekenden. De gids reikt een audio apparaatje uit, voor als we straks op straat lopen. Dan kunnen we daar makkelijker afstand houden van elkaar.

De bus raakt al snel vast in de siësta spits. Veel Spanjaarden gaan rond dit tijdstip naar huis om daar siësta te houden. En eenmaal buiten de stad is er echt file, vanwege twee ongelukken. De gids heeft regelmatig contact met het schip, omdat we beslist niet te laat terug mogen zijn. De vertrektijd van 19:00 uur is strikt.

We rijden langs de volgebouwde kust van Torremolinos en de volgende plaatsen. Niet bepaald een fraaie aanblik. De gids belooft een ijsje aan degene die 1km vrije grond aan de kust kan spotten. Die is er dus gewoon niet. Aan de andere kant van de weg zijn er wel mooie groene heuvels, met typische witte dorpjes. En in de verte zien we de contouren van Gibraltar, de Marokkaanse kust en de toppen van het Rif gebergte. Dat is vrij ongebruikelijk, maar dankzij het heldere herfstweer is er ver zicht.

Met een half uur vertraging komen we aan bij Marbella. We rijden eerst door naar Puerto Banús, met zijn jachthaven vol super-de-luxe jachten en bijbehorende auto’s. We maken een wandelingetje door de haven naar het einde van de pier, waar je een mooi uitzicht hebt op de stad in de middagzon. Terug bij de bus kunnen we even een sanitaire stop maken en een flesje cola kopen.

Dan rijden we over de zogenaamde Golden Mile naar Marbella. Op dit stuk komen we 5 sterren hotels en restaurants met 3 Michelin sterren tegen. Toppunt is de villa van de koning van Saudi-Arabië, die ook maar meteen een kleine moskee erbij heeft laten bouwen.

In Marbella gaan we weer een stukje wandelen. Eerst lopen we naar het strand en een stukje over de boulevard. Dan slaan we af naar een parkje met verschillende beelden van Dali. Tot slot gaan we nog het oude centrum van Marbella in. Hier merk je helemaal niets meer van het massa toerisme en waan je je weer in een middeleeuws Spaans stadje met nauwe straatjes.

Dan is het helaas alweer tijd om terug te keren naar Malaga. De terugreis gaat gelukkig zonder al teveel oponthoud. We komen als laatste passagiers weer aan boord en even later vaart het schip al weg.

We zijn een half uur later bij het diner, maar dat is geen probleem. Onze obers Luis en Anngita serveren weer een heerlijke combinatie van gerechten. Dit keer houden we het “simpel” met gewoon één hoofdgerecht. We spreken nog even met de Duitse dame aan de tafel naast ons, die vanmiddag met ons mee was naar Marbella. Voor morgen was haar een excursie aangeboden die om 7:15 uur zou vertrekken. Dat is natuurlijk wel erg vroeg… dus had ze afgezegd.

Terug in de hut vinden we de vertrektijd voor onze excursie van morgen in Cadiz. Vertrektijd is 9:45 uur, dus dat is relaxed. Ook deze excursie is weer gewijzigd. We gaan nu een stadwandeling door Cadiz doen, in plaats van een bustochtje langs wat bergdorpjes in de buurt van Cadiz.

Ook ligt er een brief van Costa dat elke passagier aan boord een keer een extra Covid-test moet afnemen. Voor ons wordt dat morgenmiddag. Alles voor de veiligheid, zullen we maar zeggen.

We gaan nog even naar de bar voor een paar drankjes en dan hebben we weer een mooie vakantiedag op ons conto bijgeschreven!

Donderdag 4 november 2021

Toen we gisteravond gingen slapen waaide het stevig buiten. We werden dus weer lekker in slaap gewiegd door het schip. Jeroen hoorde ook nog een paar onweersklappen in de nacht. De kapitein zette er de vaart in, om sneller in betere weersomstandigheden te komen. En dat is hem gelukt, want als we ’s morgens wakker worden is bijna onbewolkt buiten.

We starten weer met een ontbijt in het restaurant beneden. Het is daar nu nog rustiger dan eerst, omdat er in Marseille meer mensen van boord zijn gegaan, dan erop gekomen zijn. Iedereen krijgt een tafeltje aan het raam, in de zon.

Daarna maken we weer onze wandeling op dek 5 van een uur. Google op onze telefoon raakt er een beetje van in de war. Gisteren in Marseille was netjes te zien dat we 8 rondjes over het dek hadden gelopen. Maar vandaag vaart het schip en denkt Google dat we 8km hebben gewandeld in een uur. Zo snel wandelen we nu ook weer niet.

Na de koffie bij Susan lopen we langs de Engelse host aan boord en maken een praatje. Zijn man werkt in de fotoshop er tegenover. We zoeken onze foto’s erbij en laten die in een envelop verzamelen. Dan zien we aan het einde van de cruise wel of er wat leuks bij zit om te kopen. Het all-inclusive pakket aan foto’s kopen gaat ons te ver. We lopen verder over dek 4 naar de winkels, om eens te kijken wat ze allemaal hebben, met name wat betreft shirts. We kopen echter nog niets.

Terug in de hut gaan we weer wat lezen op ons balkon. Ondertussen belt de Tourdesk met de mededeling dat onze excursie naar Bioparc in Valencia helaas niet doorgaat. We kiezen dan maar voor een stadwandeling.

Voor de lunch gaan we weer naar het buffet op dek 9. Vandaag een lekkere cordon-blue met broccoli. We hebben uitzicht op Ibiza, waar we nu zo’n beetje langs varen. Daarna gaat ons vaste patroon door met een bezoek aan de Spa van 2 tot 4 uur. Omdat het vandaag een zeedag is, is het hier iets drukker, maar nog steeds veel rustiger dan we vóór corona gewend waren.

We hebben ook wel trek in een ijsje, dus lopen we nog even langs de Gelateria voor een paar bolletjes mango en vanille. Susan matst ons weer door alleen het ijsje van Jeroen in rekening te brengen.

Dan pakken we nog de laatste zonnestralen van vandaag op ons balkon. De kapitein maakt het ons lastig, door het schip steeds iets meer westwaarts te sturen, zodat de zon voor ons weer even buiten beeld raakt. Maar zonder zon is het ook nog lekker buiten. En we krijgen nog wel een mooie zonsondergang in beeld met bijzondere wolkenformaties.

Bij het diner worden we weer extra verwend. Supervisor Erwin loopt langs als we aan het hoofdgerecht zitten en vindt de porties wel erg klein. Of we niet nog een keer hetzelfde willen. Nou ja, het smaakte wel erg goed, dus vooruit dan maar. Vandaag hadden we ook al het extra kaasplankje besteld en als toetje hebben we cheesecake. Dus dat wordt terug rollen naar de hut.

In de gang spreken we onze cabin steward Rowell, die zegt dat het regent. Dat kunnen we bijna niet geloven na zo’n mooie dag, maar hij heeft wel gelijk. We varen door een fikse onweersbui. Co heeft mazzel en weet er met zijn telefoon een mooi plaatje van te schieten.

De excursie morgen in Malaga blijkt toch in de middag plaats te gaan vinden, dus we moeten de sauna voor morgen helaas afbellen. Dan gaan we tot slot nog naar de bar voor ons vaste recept aan drankjes. Dit was een zeer geslaagde zeedag!

Woensdag 3 november 2021

Het is anders, cruisen in deze tijd. Vanwege Covid-19 gelden er ook hier natuurlijk allerlei regels die het leven anders maken. Zo kunnen we niet aan de bar zitten. Daarom zijn we gisteravond wel naar de Atrium bar gegaan maar dus niet aan de bar zelf. Op de tafel zit een sticker met een QR-code waarmee je het bar-menu op je telefoon kunt krijgen, mits je op de wi-fi van het schip zit.

Je bestelling wordt wel door obers opgenomen en gebracht, maar het contact is nu toch anders dan dat je even leuk met een bartender kunt spreken als het even rustig is. We bestellen onze favoriete cocktail, de BBC, Baileys Banana Colada. Na de tweede gaan we naar de Gelateria want daar werkt Susan nog en zij kan ons wel aan limoncello helpen. Omdat het rustig is heeft ze ook tijd voor een praatje. Afsluiten met een glas water en dan richting bed.

Tegen half 12 liggen we in bed. De zee is wat ruig dus we worden in slaap gewiegd. Dat hebben we lang gemist. Als we wakker worden naderen we de haven van Marseille. Het is zonnig met wel wat bewolking, maar het voelt goed en de zee is ondertussen weer rustig.

Oorspronkelijk zouden we nu een cruise doen van Barcelona naar Miami met daarin heel wat zeedagen, maar die ging niet door en in deze cruise zitten maar twee zeedagen. Vanwege Corona mag je alleen van boord met een excursie en moet je ook binnen de groep blijven om zo kans op besmetting te voorkomen. Nou zijn we al vaker in Marseille geweest en zullen we daar ook nog wel vaker komen, dus hadden we op voorhand al besloten om deze eerste dag na vertrek te doen alsof het een zeedag is. Oftewel, we blijven aan boord zodat we rustig aan kunnen doen in de ochtend en in de middag de sauna kunnen benutten.

Als we wakker worden, naderen we de haven van Marseille en zien daar vijf cruiseschepen liggen die op dit moment vanwege de pandemie niet met passagiers varen. Tevens ligt er een veerboot in het droogdok.

We ontbijten in het restaurant waar we ook dineren. Alternatief is het buffet-restaurant. We moeten ons even oriënteren op hoe dat nu gaat. Ook hier moet je het menu op je telefoon lezen via de QR-code. Al snel wordt gevraagd of we al willen bestellen. Co vraagt om de Eggs Benedict, maar blijkbaar is het menu veranderd en die staat er niet meer op. Maar onze serveerster zal even vragen of het mogelijk is. Erwin Lamera (manager en reeds bekende voor ons) zorgt ervoor dat de keuken dat voor ons maakt. Ook hij moest aan het nieuwe menu wennen toen hij op dit schip begon te werken. Toch handig als je zo’n leuke band met zo iemand hebt.

Na het ontbijt gaan we ook gewoon even kijken hoe het buffet is. Dan weten we waar we voor kunnen kiezen de komende dagen. Onderweg passeren we een thermometer-punt. Laten we het zo maar even noemen. Iedereen wordt geacht elke dag voor 15:00 uur zijn temperatuur te meten via zo’n punt. Het betreft een soort tablet met 2 camera’s. Je moet de streepjescode van je Costa-pas voor de onderste camera houden en dan je gezicht zo passend mogelijk binnen de aangegeven lijnen plaatsen. Geen koorts, dus veilig.

Dan is het tijd voor een uur wandelen aan boord. Op dek 5 redden we 8 rondjes binnen die tijd. Volgens de meting van onze telefoons komt het neer op 4,7 kilometer. Daarna gaan we bij Susan koffie drinken en vervolgens naar de hut om wat achterstand weg te werken in het lezen van kranten. De zon staat heerlijk op ons balkon, dus daar strijken we neer op de ligbedden.

Het is 12:00 uur en we gaan voor lunch. Nu in het buffetrestaurant. Ook hier gaat het anders dan we gewend zijn. Je krijgt zitplaats aangewezen, nadat je je handen ontsmet hebt en dan kun je langs het buffet gaan. Zelf opscheppen is er niet bij, dat wordt voor je gedaan. Mondkapjes pas af als je gaat eten. Er wordt gevraagd om in alle ruimtes een mondkapje te dragen totdat je ergens gaat zitten. We hebben in de hut een setje van 4 stuks ontvangen. Eens kijken of ze deze blijven verstrekken tijdens de reis.

Dan hebben we nog wat tijd over om te lezen, maar de zon is inmiddels wel achter de wolken verdwenen. Vervolgens is het tijd om naar de Samsara spa te gaan. Ook hier is het anders. Je moet nu reserveren voor 2 uur gebruik. Het aantal mensen dat gebruik kan maken is nu erg beperkt en de stoombaden zijn buiten werking. We doen twee rondjes, eerst sauna en daarna op het dek, buiten in het bubbelbad. Ondanks dat de zon weg is, is het toch zo heerlijk buiten te zijn. Naast het schip zien we opeens twee propeller-vliegtuigen opdoemen. Het blijken blusvliegtuigen te zijn, die oefenen in het oppakken en neergooien van water. Ze vliegen dus erg laag.

Twee uur vliegt om en we gaan weer in badjas door de lange gang van voor naar achter, naar onze hut.  We raken steeds meer ontspannen. Jeroen belt nog even met de tourdesk omdat we een inschatting moeten maken van welke dagen we een reservering voor de sauna willen handhaven en welke dagen we er wellicht niet aan toe komen. Die informatie is slechts deels al bekend. Dus we kiezen ervoor op safe te spelen en alleen de dagen aan te houden die we zeker weten.

Om 17:00 uur zouden we vertrekken, maar ruim een half uur later liggen we nog aan de aanlegsteiger. Ondertussen bekijken we vast op onze telefoon wat het diner van vanavond gaat brengen. Om drukte zoveel mogelijk te voorkomen, is er nu geen sprake van vrij zitting maar van twee zittingen voor het diner. Dat betekent dat we dus gebonden zijn aan de tijd die ons is toegekend, maar die is wat ons betreft prima.

In het restaurant is het een stuk rustiger dan gisteren. Blijkbaar zijn er in Marseille meer mensen van boord gegaan dan aan boord gekomen. De helft van de ruimte wordt nog maar benut. Het eten is weer heerlijk en voldaan verlaten we het restaurant om in onze hut dit verslag af te maken en te plaatsen. Daarna BBC 1 en BBC 2……..

Dinsdag 2 november 2021

We hebben wat licht geslapen vannacht. Dat is waarschijnlijk toch een beetje de spanning van alle maatregelen rondom Covid om aan boord te mogen van een cruiseschip. We melden ons op de afgesproken tijd voor het ontbijt. Dat ziet er prima uit en wordt netjes naar keuze opgediend door een medewerker. Dat is ook één van de maatregelen die we aan boord van het schip zullen tegenkomen.

Daarna gaan we de huurauto wegbrengen. Deze moet eerst nog vol getankt worden. Het tankstationnetje zit vlakbij. Daar ontstaat enige paniek want Jeroen is zijn mondkapje kwijt. Achteraf blijkt hij dat in de parkeergarage te hebben laten vallen. Gelukkig maakt de eigenaar er niet veel van. Hij heeft het al veel te druk met alle pompen te bedienen in zijn eentje. Hier in Italië is het vaak geen selfservice. Dan door naar het verhuurkantoor van Hertz. Daar blijkt geen parkeerruimte aan de straat te zijn. Jeroen zet de auto daarom maar op een bushalte en Co loopt even terug naar het kantoor. De medewerker loopt met hem mee, checkt de auto en zegt dat alles goed is zo. Gelukkig maar.

Daarna lopen we terug naar het hotel. Het is mooi weer vandaag in Savona, zonnig met een graad of 18. De jas is al snel te warm. Terug bij het hotel pakken we onze rugzakken en checken uit. De cruise terminal is zo’n beetje om de hoek. We moeten nog een minuut of 10 wachten voordat we het terrein op mogen.

Bij binnenkomst in de terminal wordt eerst onze temperatuur gecheckt, daarna onze papieren. Een QR code wordt niet gevraagd, maar goed, iedereen moet hier toch getest worden. Omdat we de eerste groep zijn, mogen we meteen door naar de test ruimte. Co is eerst aan de beurt, daarna Jeroen. Het voelt een beetje prikkelig in de neus, maar valt verder eigenlijk reuze mee. Nu in spanning afwachten op de uitslag. Die blijkt eigenlijk verrassend snel te komen. Kennelijk hebben we toch geen PCR test gehad, maar de snellere antigeen test, die al na een kwartier de uitslag geeft. We mogen door naar de security check en daarna zijn we gewoon al aan boord! Wat een feest! Om half 11 al aan boord, dat hebben we nog niet eerder meegemaakt.

We lopen als eerste naar de Gelateria op dek 5, want daar werkt barvrouw Susan, die we kennen van meerdere cruises. Zodra ze ons ziet, vliegt ze van achter de toonbank vandaan om ons te begroeten. Het is alweer drie jaar geleden dat we elkaar gezien hebben, en met deze moeilijke omstandigheden in de wereld zijn we blij dat we elkaar weer in levende lijve mogen treffen. We krijgen van haar een supersapje en een muntthee. Verder horen we dat er maar 800 man aan boord zal zijn, terwijl dit schip een maximum aantal passagiers kent van ruim 5.000. Het zal dus vrij rustig zijn overal. Vanaf Barcelona – vlak voor het einde van onze cruise – zou het een stuk drukker moeten worden.

Dan kunnen we op dek 12 onze rugzakken tijdelijk parkeren en gaan we door naar de Spa om daar de toegang voor de komende reis te reserveren. Deze blijkt nu beperkt toegankelijk voor een klein aantal tegelijk en in tijdsruimtes van 2 uur. Daarna wordt alles weer gereinigd. We weten nog niet precies hoe laat onze excursies zullen zijn, maar we boeken gewoon voor alle dagen het tijdslot van 14:00 tot 16:00 uur. Afzeggen mag altijd nog. We krijgen nog even een rondleiding door de spa en tevens een hele korte gratis nekmassage.

Vervolgens nemen we een lunch bij het buffet. Dat werkt inderdaad ook zo dat je een tafel krijgt toegewezen en dat je langs het buffet gaat, zegt wat je wilt hebben, en dat wordt dan voor je opgeschept. Prima te doen zo, en we genieten van wat verse groente, zoet-zuur vlees en een spiesje.

Tegen 14:00 uur komt het bericht dat de hutten gereed zijn en kunnen we gaan kijken in onze minisuite 7261. Deze zit weer op de achterkant van het schip, met een mooi balkon wat zo de hoek om loopt. Helemaal zoals we het graag hebben willen! Dan gaan we nog onze credit card registreren, waarmee alle formaliteiten zijn afgerond. Bij het Club Restaurant loopt ober Jignesh naar buiten om ons te begroeten. Hij was onze ober op onze laatste cruise van 2 jaar geleden. Leuk om hem ook weer te zien! We lopen verder over de verschillende buitendekken en genieten van het heerlijke weer. Een ijsje past daar ook wel bij, vinden we, dus die halen we bij Susan in de Gelateria en kunnen we lekker buiten in de zon oppeuzelen.

Onderweg terug naar de hut ontmoeten we onze cabin steward Rowell, die meldt dat onze koffers zijn gearriveerd. Die pakken we uit en ondertussen genieten we nog wat door met de aangeboden fles prosecco voor de Perla Diamante leden van de Costa Club en de bijbehorende hapjes. Wat een verwennerij weer!

Ook de emergency drill is vaste prik op een cruise. Op dit schip hoeven we niet buiten te staan, maar verzamelen we op dek 5 bij de Salon Teodora, om daar te luisteren naar de uitleg van de noodprocedure.

Dan is het alweer bijna tijd voor het vertrek uit Savona. Dat kunnen we mooi vanaf ons balkon zien. Om 18:40 uur worden we verwacht in restaurant Adularia. Dat is in het midden van het schip en speciaal gereserveerd voor Perla Diamante leden. We weten al dat supervisor Erwin Lamera daar werkt en ja hoor, we zitten nog maar net of hij komt ons gedag zeggen. Het is een feest van herkenning vandaag. Even later komt ook ober Jerwin Garcia nog langs onze tafel. Hij werkt in het andere restaurant en kan dus niet lang blijven babbelen. We genieten van een prima diner en als we tegen Erwin zeggen dat de beef Wellington uitstekend smaakte, regelt hij meteen nog een exemplaar voor ons. Dat wordt letterlijk weer een zware cruise…

Straks gaan we nog eens kijken welke bar ons het beste gaat bevallen voor de cocktails en dan is het tijd om de oogjes te sluiten. We zijn opgelucht dat alle reis stress erop zit en dat we nu kunnen genieten.