Vrijdag 25 maart 2022

We hebben vannacht lekker geslapen en worden zo’n beetje wakker als het schip de haven van Arrecife nadert. Vandaag zijn we een dagje op het canarische eiland Lanzarote, waar we vanmiddag een excursie gaan doen.

Vanmorgen zijn we dus nog aan boord en hebben daarom lekker de tijd om rustig te ontbijten in de Club. We hebben vandaag eigenlijk niet zo’n zin een lange wandeling en besluiten daarom een kort rondje te lopen over de buitendekken, voor wat uitzicht op het eiland.

Na de koffie op het achterdek van dek 9 gaan we naar de hut om daar nog een TV programma te kijken op de tablet. Vanwege de excursies vanmiddag begint de lunch al om half 12. Daar maken we dan maar meteen gebruik van, om geen haast te hoeven maken voor het vertrek van de excursie.

Om half 1 gaan we naar de Atrium bar en na een paar minuten wachten mogen we naar de uitgang van het schip. Dit keer wordt de excursie in het Engels en het Duits gedaan, dus we hebben twee mogelijkheden om de informatie tot ons te nemen.

We rijden naar het zuidwesten van het eiland, waar het nationaal park Timanfaya is gelegen. Dit park wordt ook wel de Vuurbergen genoemd, wat je begrijpt als je de vele vulkanen hier ziet. In 1730 was hier een mega uitbarsting, die maar liefst 6 jaar heeft geduurd en een enorm verwoestend effect heeft gehad. Door het droge klimaat hier, met veel erosie, ziet het er na 300 jaar nog bijna net zo uit als toen de vulkanen uitgespuwd waren.

Onderweg zien we hoe de bevolking hier op ingenieuze wijze toch landbouw weet te bedrijven onder deze omstandigheden. De zoete aardappelen zijn net geplant. Met een laag vulkanische as over de zaaibedden, blijft de grond eronder vochtig. En met een laag muurtje van lavastenen wordt de grond afgeschermd van de wind.

Eenmaal in het nationaal park, stoppen we eerst bij het bezoekerscentrum. Daar krijgen we drie demonstraties waaruit blijkt hoe heet de grond hier nog steeds is, heel dicht onder de oppervlakte. Als eerste schept een medewerken een hoopje lava-grint zo van de grond en krijgt iedereen daarvan een beetje in zijn handen. Als je het in je handen weet te houden, mag je ze meenemen. De steentjes zijn inderdaad gloeiend heet, zelfs als je ze een minuut over en weer in beide handen overgooit. Maar uiteindelijk lukt het ons om ze in de broekzak te krijgen, zonder dat daar een gat in brandt.

Dan demonstreert een medewerker hoe heet het iets dieper onder de grond is. In een gat van ongeveer een meter diep steekt hij met een riek een bosje droge twijgjes tegen de wand aan. Al snel begint het hout te roken en na een kleine minuut slaan de vlammen eruit.

Tot slot krijgen we nog een geiser te zien. In een smal gat in de grond wordt een beker water gegooid en na één seconde spuit het er alweer als hete stoom uit. Het is dus duidelijk dat we hier op de paden moeten blijven, om ongelukken te voorkomen.

Na een sanitaire stop gaan we terug de bus in voor een rondrit door het park. Niemand mag hier zelfstandig in het park rondlopen, vanwege de kwetsbare natuur. Alleen wandelingen met een gids zijn toegestaan, of zoals wij, een rondrit met de bus.

Het uitzicht is adembenemend. Op het eerste gezicht lijkt het een doods landschap, maar als je beter kijkt, zie je hoe mooi de rotsformaties zijn met verschillende kleurschakeringen. De bus staat af en toe even stil voor een fotostop op de mooiste plekken.

Als we bijna het park uit zijn, maken we nog even stop bij de plek waar toeristen ook een korte rondrit per dromedaris kunnen maken. Het is mooi om de beesten van dichtbij te zien, maar hoe diervriendelijk dit is, weten we eigenlijk niet. We hopen maar dat dat meevalt.

Dan rijden we door naar het plaatsje La Geria. Hier zijn een aantal wijnhuizen. Want zelfs onder deze omstandigheden is het mogelijk om een goede wijn te produceren. Alle wijnranken zijn omgeven door een halfrond muurtje van lavastenen, tegen de harde wind. Het is een bijzonder gezicht om zo een hele vallei en een heuvel vol ronde muurtjes te zien. Dat doet ons denken aan “Just di git”, het programma om delen van Afrika weer te vergroenen.

Uiteraard mogen we weer een wijntje proeven. Dit keer is het maar één klein glaasje. We kiezen voor de zoete muskaatwijn. In de souvenir winkel zien we alleen maar pluchen dromedarissen en die hebben we bij een vorig bezoek aan Lanzarote al bemachtigd. Dus we gaan buiten nog maar even genieten van het heerlijke weer vandaag, totdat de bus verder gaat. Het is redelijk zonnig en warm vandaag. We hebben geen jas nodig dit keer. Terug in de bus rijdt deze door naar de haven van Arrecife, waar we tegen 17:00 uur weer aan boord gaan.

We kunnen nog even opfrissen en omkleden voor het diner in de Club. Onze ober Prakash vertelt dat hij een heerlijke dag heeft gehad. Helaas brengt ons diner daar een kleine smet op, want er gaat het één en ander mis. We krijgen het verkeerde pasta gerecht geserveerd, wat Jeroen in eerste instantie niet meteen door heeft. Maar Co proeft duidelijk vis en dat blijkt het ook te zijn. We krijgen alsnog het goede pasta gerecht, wat gelukkig heerlijk smaakt. Dan komt het hoofdgerecht, met een mooi stuk prime rib op het bord. Helaas blijkt dat bij Co koud te zijn, net als de groenten en de aardappel op het bord. Ook dat wordt weer opgelost en even later krijgen we een warme versie opgeleverd. Het kaasplankje en het toetje gaan wel in 1x goed en we sluiten mooi af met een Griekse ouzo.

We zijn hierdoor wat later in de hut, dus we schrijven snel ons verslag en gaan dan naar de bar voor een drankje. Plaatsen van het verslag doen we later, want morgen moeten we vroeg op. De excursie op Tenerife start al om 8:15 uur. We hebben nog tijd nodig om foto’s voor ons verslag te selecteren en we hebben er vandaag veel gemaakt.