Donderdag 31 maart 2022

We hebben lekker geslapen vannacht. Als we wakker worden varen we ongeveer ter hoogte van Barcelona. Vandaag wordt onze laatste dag op zee en onze laatste dag aan boord. De reis zit er alweer bijna op. Ook aan alle goede dingen komt een einde.

Voor het ontbijt gaan we weer naar de Club. Daar blijkt opnieuw een vogel binnen gekomen te zijn in het restaurant. Dit keer van een andere soort. Het personeel laat het vogeltje maar even binnen zitten vandaag. Het waait vandaag wel erg hard buiten en morgen ligt het schip in Savona.

Vanwege de wind vermoeden we  al dat wandelen deze ochtend weer lastig zal gaan worden. Inderdaad wordt dek 3 net afgesloten als we daar aankomen. We pakken de lift en gaan op dek 11 kijken. Daar is de joggingbaan weer dicht, maar de ronde om het dak van het lido is nog wel open. Met de zon erbij is het eigenlijk best te doen. We zijn de enigen hier buiten, dat is wel weer apart.

Na drie kwartier houden we het voor gezien en gaan we terug naar binnen. Dan blijkt dat ook bij de deuren naar het bovendek bordjes geplaatst zijn dat het dek gesloten is. Dat verklaart waarom er geen andere mensen waren. Deze bordjes zijn neergezet nadat wij al naar buiten waren. Ook de medewerkers van Costa die we kort buiten gezien hebben, hebben niets tegen ons gezegd.

Bij de foto shop kopen we nog een paar foto’s die van ons zijn gemaakt tijdens de excursie op Lanzarote.  En bij de koffie en de cola komen we barvrouw Elaine tegen. Zij mist nog op de foto’s die we laatst van de crew hebben gemaakt. Dat doen we dan alsnog en Co weet haar weer in de foto van de Atrium bar crew te monteren.

Jeroen gaat ondertussen naar de bijeenkomst van de Engelse host over de ontscheping. We willen verifiëren of we op de lijst staan voor de transfer morgen, van Savona naar het vliegveld van Genua. Dat weet de host niet, maar dat kunnen we wel nagaan bij de Tourdesk. Met een telefoontje daarheen krijgen we inderdaad de bevestiging dat we op de lijst staan.

Voor de laatste lunch gaan we weer naar het buffet op dek 9. Daarna lopen we samen nog even naar de Engelse host, die ook nog een spreekuur heeft vandaag op dek 3. We willen wat vragen over de enquête die na elke cruise per e-mail gestuurd wordt. Na de vorige cruise hebben we die niet gekregen. Voorheen moest je op een groot scherm (de zogenoemde totem) je e-mail adres achterlaten. Maar deze totems zijn verdwenen. De enquête zou nu automatisch verstuurd moeten worden, als je lid bent van de Costa Club. Met host Martin lopen we nog even door de instellingen van de Costa app. Na het inloggen met de Costa Club gegevens, zien we wel een mogelijkheid om te bevestigen dat je een enquête wilt ontvangen. Dus hopelijk werkt dit. We kletsen nog wat verder met de host over de wederzijdse ervaringen met cruisen. Toch leuk om hem op de laatste dag nog even gesproken te hebben.

Dan is het alweer tijd voor een paar rondjes sauna. Zoals we vermoeden, is het thalasso bad vandaag leeg, vanwege de deining. We houden het dus bij de rondjes sauna. Op het voordek buiten zit je lekker uit de wind. Met zicht op zee is dit toch altijd weer een bijzondere sauna ervaring.

Terug in de hut proberen we of het lekker is op ons balkon in de zon. Maar de harde wind maakt het toch wat onaangenaam. Gelukkig kunnen we ook lekker lezen in de zithoek binnen. Onze telefoons maken inmiddels contact met de GSM masten in Frankrijk. We zijn Marseille net gepasseerd, zien we op Google Maps.

De koffer labels zijn bezorgd in de hut. Vanavond moet er ingepakt worden en zetten we koffers met label op de gang. Die kunnen we dan morgenochtend ophalen in de terminal van Savona.

We gaan naar de Club voor ons laatste diner aan boord. Dit zal ook onze laatste bijdrage zijn voor ons blog van deze reis. Mocht er nog iets bijzonders gebeuren morgen, dan volgt er nog een extra editie. Maar we hopen dat we een soepele thuisreis zullen hebben naar het koude Nederland.

We willen alle lezers bedanken voor de interesse en jullie aandacht. Bedankt voor de reacties op ons blog, dat is altijd leuk om te lezen. En ook een bedankje voor onze goede vriend Ed, die thuis onze kat Lilah en de andere huisdieren verzorgt. Ciao ciao en tot de volgende keer!

Woensdag 30 maart 2022

De tijd vliegt en overmorgen moeten we al weer van boord. Vandaag is de laatste stop, Valencia en dan morgen nog een dagje op zee. Bij het ontbijt hebben we vandaag een extra gast, eigenlijk verstekeling. Er vliegt een klein vogeltje door het restaurant. Pogingen die naar buiten te krijgen lukken niet en worden voorlopig gestaakt.

Vandaag gaan we een bezoekje brengen aan de dierentuin van Valencia. Dat wilden we de vorige cruise al doen maar toen waren er te weinig deelnemers. Dit keer gaat het wel door. Het is wel bewolkt en er wordt regen verwacht, maar met de paraplus in de tas gaan we de dag met vertrouwen tegemoet. Co zegt dat het droog blijft. We zullen zien.

We lopen eerst onze bus voorbij want we zochten bus 15. Dat moest bus 5 zijn en dat was de eerste dus die we tegen kwamen. Dus weer even terug lopen. Er staan al wat andere gasten bij de bus maar we kunnen al snel instappen. Het duurt even voordat iedereen er is en we kunnen vertrekken. Het is een klein groepje. We hebben niet echt geteld, maar we schatten zo’n 15 personen plus gids en chauffeur.

De excursie begint met een rondrit door een stukje van Valencia en in dit geval met name het modernere deel, de Ciutat de les Arts i les Ciences. Dus we zien ook wat dingen die we nog niet gezien hadden, zoals de moderne museumgebouwen van de architect Calatrava. De vroegere rivier die door de stad liep en nu is omgetoverd tot een park van 10 kilometer lang, eindigt ongeveer bij de dierentuin, Bioparc Valencia.

Niet alleen in de bus is het rustig, ook in de dierentuin is het rustig. De gids verontschuldigt zich voor het “slechte weer” terwijl wij het prima te doen vinden. Het is niet koud, droog en weinig wind. Dus wij vinden het goed genoeg, maar voor hier is dit uitzonderlijk temeer het al twee weken zo blijkt te zijn.

We krijgen een ontvanger met oordopje zodat we de gids ook in het park kunnen horen en gaan met de groep gezamenlijk door het park. Buiten mogen de mondkapjes af. We hebben ongeveer 2 uur de tijd en kunnen in alle rust kijken naar de dieren die het park rijk is. De aanleg is zodanig dat je weinig bewust bent van de natuurlijke barrières tussen de dieren en de bezoekers. Het park heeft een aantal gebieden zoals Madagascar, de Savanne, Equatoriaal bos, Wetlands. Alles is gericht op de dieren die in Afrika voorkomen.

We maken weer heel veel foto’s uit verschillende hoeken en hebben het prima naar onze zin. Het tempo is goed. Niet te lang ergens blijven hangen en ook niet dat je amper de tijd hebt om te kijken. Door de kleine groep lopen we ook elkaar niet in de weg en kan dus iedereen zijn of haar plaatjes schieten. Opvallend is het nijlpaard onder water dat bijna niet opvalt omdat het in een bassin zit met veel gekleurde vissen die in eerste instantie de aandacht trekken.

Als we het park door zijn, gaan we door de souvenirshop het park uit, maar niet zonder een aandenken te kopen. Wat hebben we nog niet…… Het wordt een knuffel-hyena. Dan kunnen we de bus in en met nog wat uitleg onderweg gaan we terug naar het schip. Het is nog steeds droog.

Om 14:00 uur zijn we weer terug in de haven en gaan we voor de laatste keer aan boord van de Costa Luminosa. We gaan meteen door naar dek 9 voor de lunch, die weer prima smaakt. Daarna is het op ons balkon nog best vertoeven om wat te lezen.

Jeroen volgt op zijn telefoon een website met berichten van crew members. Hier leest hij nu een bericht over de MSC Seaside, waarop we in deze periode eigenlijk zouden gaan varen van Brazilië naar Italië. Het schip kampt met technische problemen, waardoor er twee havens in Brazilië zijn overgeslagen en het schip heel langzaam naar de Canarische eilanden is gevaren. Daar wordt nu ook Tenerife overgeslagen, omdat alleen op Gran Canaria de benodigde onderdelen te verkrijgen zijn. Op de website staat een filmpje met een ontevreden menigte passagiers in het theater, die uitleg krijgen van de kapitein onder luid gejoel. Dat is dan gelukkig allemaal aan ons voorbij gegaan!

Bij het diner vragen we nog even of het gelukt is om het vogeltje weer naar buiten te krijgen. Dat blijkt gelukt te zijn en dat geeft ons ook weer een fijn gevoel. Hij vliegt weer vrolijk buiten maar met het schip mee. Kijken wanneer die weer honger krijgt.

Dinsdag 29 maart 2022

We worden vandaag wat later wakker. Dat is op zich niet gek, aangezien de klok vannacht nu écht een uur vooruit is gegaan. We zitten weer in onze “eigen” tijdzone van Midden-Europa. Buiten is het nog wat donker, want het is een beetje heiig. We zijn laat in de nacht door de Straat van Gibraltar gevaren. Daar valt buiten nu niet veel van te zien. Maar onze telefoon heeft een SMS-je van Vodafone met de tekst “Welkom in Marokko”, dus daaraan kunnen we zien dat we dicht bij de Marokkaanse kust moeten hebben gevaren.

We hebben nog tijd genoeg om te ontbijten in de Club. Deze is vandaag ook een uurtje extra open.  We worden weer verwend met versgebakken omelet en versgeperste jus d’orange. De zon probeert al voorzichtig door de mist heen te prikken. We willen daarom onze ochtendwandeling gaan maken, maar dat zit ons opnieuw niet mee. Op dek 3 is nu de andere (zonnige) kant van het schip afgezet voor werkzaamheden. En boven op dek 11 is zelfs het joggingbaantje afgezet met een touw, zonder dat er eigenlijk te zien is waarom. Een beetje geïrriteerd gaan we daarom maar terug naar de hut om eerst wat te gaan lezen. Co belt nog met de receptie om ons ongenoegen hierover te uiten. En even later bellen ze terug dat de grote ronde op dek 3 weer beschikbaar zou moeten zijn. Nou ja, nu hebben we even geen zin meer.

Om half 12 besluiten we dan om vóór de lunch nog maar even te gaan wandelen om de eetlust op te wekken. Dat bevalt prima. Het is erg rustig op dek 3. We zien eigenlijk alleen wat crew members die snel even een sigaretje staan te roken. Aan één kant van het schip is kennelijk een betere verbinding met de GSM masten, want daar wordt veel met het thuisfront gebeld met de mobiele telefoons. Het valt niet mee voor ze om acht maanden van huis te zijn.

Na de lunch op dek 9 gaan we door naar de Spa, waar het weer heerlijk vertoeven is. De zon is nu echt goed doorgekomen. Als we weer terug in de hut zijn, zet Co de stretchers op de goede plek op ons balkon. Het is oppassen dat we niet verbranden, want de Spaanse zon is hier al pittig fel.

Vanavond gaan we ons nog een keer in het pak hijsen, want de kleding suggestie is opnieuw “elegant”. Het menu ziet er weer prima uit, met onder andere crema Catalana en tiramisù als desserts. Lekker! Die nemen we allebei.

De foto’s vandaag zijn van een aantal mensen die ons verblijf tot een feestje hebben gemaakt.

Morgenochtend komen we aan in Valencia. We hebben geen bericht gehad dat onze excursie daar niet door zou gaan, dus we hebben goede hoop dat we morgen het Bioparc kunnen gaan bezoeken.

Maandag 28 maart 2022

Als we wakker worden is het volgens ons gevoel nog wel donker voor de tijd die onze klok weergeeft. Voor het slapengaan hebben we de klokken een uur naar voren gezet, weer terug op Central European Summer Time, zoals in Nederland. Volgens ons gevoel klopt er iets niet, maar na het bekijken van meerdere uurwerken, kijkt Jeroen nog even op de Oggi a Bordo, het informatieblad dat we iedere avond krijgen, en leest hij dat de klok pas komende nacht een uur vooruit gaat. Dus nu weer de klokken een uurtje terug en dus vandaag weer een uurtje extra.

We hadden wel het teken van klok vooruit op de voorkant van het blad gezien, maar niet gelezen dat het pas een nacht later zou zijn. Maar we blijken gelukkig niet de enigen te zijn die deze fout hebben gemaakt, want onze cabin-steward was ook een uur te vroeg met zijn werk begonnen en in het restaurant bleek ook de serveerster die we altijd hebben, zich vergist te hebben. We voelen ons al wat minder dom. Het schept meteen een band.

Vandaag kunnen we geen rondjes lopen op dek 3 want de linker helft is dicht vanwege onderhoud. Maar omdat op de andere kant de zon goed doorkomt, lopen we dan meer op stuurboord heen en weer tot we er een uur op hebben zitten.

Daarna koffie en cola voordat we op het balkon van onze hut al lezend naar de lunch toe leven. Deze week hebben we niet veel bestemmingen meer. Vandaag en morgen varen, woensdag Valencia, dan donderdag nog een zeedag en dan komen we helaas vrijdag alweer aan in Savona, eindpunt.

We gaan na de lunch weer even lekker de sauna in en daarna lezen op ons balkon in de zon, tot de winkels weer open gaan. We kopen voor Co twee polo shirts. Jeroen kan helaas niets vinden dat hem aanstaat. Tevens kopen we een lekker luchtje van Versace. Deze komt met een douchegel gecombineerd.

Dan nog even een ijsje halen. Dat hadden meerdere mensen in gedachten, want de Gelateria zit bijna vol. En dat is niet zo vreemd want de lucht is blauw en de zon is warm. Tot het diner dus nog even lekker buiten genieten.

Met de coronamaatregelen is het ondertussen wat minder streng geworden in vergelijking met de vorige cruise. We moeten nog wel iedere dag de temperatuur bij een meetpunt meten maar bij het aan of van boord gaan meten ze niet meer. Bij excursies is er nu wat meer ruimte om ergens naar binnen te gaan en we hebben dit keer niet halverwege nog een oproep gekregen om een test te doen. Misschien komt die nog, maar die zou voor ons gevoel dan al geweest moeten zijn.

Zondag 27 maart 2022

Ondanks de kortere nacht (overgang naar Zomertijd) zijn we alweer voor de wekker wakker. Het regent behoorlijk, als het schip de haven van Funchal nadert. Dat belooft weinig goeds voor vandaag… Evengoed is het een mooi gezicht hoe de hoofdstad hier tegen de groene berghellingen gedrapeerd ligt. Co ziet nog hoe een paar enorme golven over de muur van de kade slaan. Maar als hij zijn telefoon pakt voor een foto, komt er natuurlijk geen derde golf meer.

Vandaag gaan we weer een jeep tour maken. Deze vertrekt pas om 9:30 uur, dus we hebben tijd genoeg om in de Club te gaan ontbijten. Als we beneden van boord mogen, is het inmiddels alweer droog en staan de jeeps voor ons klaar op de kade. Wij zitten met een echtpaar uit Oostenrijk in de auto en hebben twee plekken over. De overige jeeps zijn gevuld met zes passagiers, dus wij hebben mazzel met wat extra ruimte.

Onze chauffeur Victor vertelt dat het vanmorgen de vraag was of de tour wel door zou kunnen gaan, vanwege de harde regen. Maar gelukkig werd het op tijd droog. Wel heeft hij er een hard hoofd in dat we straks in de bergen mooi uitzicht hebben. Co grapt dat hij tot 15:00 uur vanmiddag goed weer besteld heeft bij Ali-Express, dus dat komt wel goed.

We rijden Funchal uit en komen een eindje verderop uit in het vissersplaatsje Câmara de Lobos. Hier krijgen we wat vrije tijd om rond te kijken. Het is een pittoresk plaatsje en omdat het zondag is, zijn de lokale bewoners ook op de been. De gekleurde vissersbootjes liggen allemaal op het strand. De deuren van de kapel staan open, met een schitterend altaar en een beschilderd houten plafond. Er komt zelfs voorzichtig een zonnetje door nu, dus Co lijkt gelijk te krijgen met zijn voorspelling.

Na deze stop gaan we verder met de jeeps. Vanaf hier gaat het steil omhoog, de bergen in. We gaan over hele smalle weggetjes, dus het is duimen dat we geen tegenliggers krijgen. De jeeps stoppen opeens, want er blijkt een aardverschuiving te zijn geweest vanwege de regen vanmorgen. Gelukkig is de weg niet geblokkeerd en kunnen we verder.

We zien veel kleine bananenplantages hier. De bananen van Madeira zijn van een kleine soort. Volgens de EU-regels mogen ze die niet exporteren naar Europese landen, want ze zijn te klein en te krom. Best wel stom, want ze zijn erg smaakvol. Ook wordt er veel wijn verbouwd hier natuurlijk, voor de typische lokale Madeira wijn.

We komen bij een eerste uitzichtpunt, waar we verderop het dorpje Casas tegen de heuvels geplakt zien liggen. Je vraagt je af hoe je daar in hemelsnaam zou moeten komen. Onze chauffeur legt ook dat veel bewoners hier in de bergen niet met de auto bij hun huis kunnen komen. Ze moeten dan parkeren langs het smalle bergweggetje en dan verder over een voetpaadje naar hun huis. Je moet er wat voor over hebben om op zo’n mooie plek te mogen wonen, zullen we maar zeggen.

We rijden verder omhoog tot het uitzichtpunt Boca dos Namorados. Hier hebben we een schitterend zicht op het plaatsje Curral das Freiras, in het dal beneden. Het betekent zoiets als “dal van de nonnen”. Eind 15^e eeuw kwam het dorpje namelijk in handen van de nonnen van het Santa Clara klooster. Het is één van de weinige plekken op Madeira waar vandaan je de zee niet kunt zien. Maar door de beschutte ligging was het wel een hele veilige plek tegen aanvallen van piraten.

De wolken laten het dorpje af en toe verdwijnen in de mist. Aan de andere kant kunnen we uitkijken tot de haven van Funchal, waar we zelfs ons schip kunnen zien liggen. Een gezin uit de omgeving is hier al lekker aan het barbecueën, een populaire bezigheid op de zondag.

Dan gaan we een stukje off road rijden, zodat we flink heen en weer schudden. Dat hoort natuurlijk bij een jeep tour en is dus een beetje de “fun part”. Dit soort weggetjes worden door boeren aangelegd, om niet alles met de hand overal heen te hoeven dragen.

Als we de bossen uit zijn, komen we aan in het dorpje Jardim da Serra, waar we bij Bar Mario een lokale specialiteit zullen gaan proeven: de poncha. Het lijkt wel of we elke excursie aan de drank gaan, maar goed, dat hebben we zelf niet bedacht. Het drankje wordt speciaal voor ons vers bereid. De dame achter de bar stampt citroenen, perst sinaasappels, er gaan nog honing bij en dan natuurlijk de rum! We krijgen best een aardig glaasje te proeven, met een schaaltje pinda’s erbij.

Dan dalen we met de jeeps verder af tot Cabo Girao, de klif van 560m hoog boven de zee. Hier heb je een adembenemend uitzicht, recht door je voeten naar beneden, want je staat ofwel op roosters, dan wel op een ondergrond van glas. Niet voor mensen met hoogtevrees dus… In de souvenir winkel zien we een klein knuffelbeertje, die graag mee naar Nederland wil.

Dan zit de tour erop en rijden we terug naar de haven in Funchal. Het was weer een mooi uitje en hoewel we vaker op Madeira zijn geweest, hebben we nu toch weer een nieuwe plek kunnen ontdekken.

Na de lunch aan boord, gaan we nog even op ons balkon zitten in de zon, totdat… klokslag 15:00 uur een regenbui losbarst! Co had het wel heel strak besteld, dat goede weer.

Op het menu van het diner staan dit keer twee vleesgerechten als hoofdgerecht en beiden spreken ons enorm aan. Dus besluiten we vandaag geen pasta te nemen maar twee hoofdgerechten. De Beef Filet en de “Parmesan-style chickenbreast”. Geen spijt van want beide zijn erg lekker.

Zaterdag 26 maart 2022

Om drie minuten over drie worden we wakker van een snel aansterkend motorachtig geluid. Al snel wordt duidelijk dat er een helikopter aan komt en boven het schip blijft hangen. Waarschijnlijk is er een medisch noodgeval en wordt er iemand van boord gehaald. De helikopter landt niet maar blijft bijna een half uur boven de achterkant van het schip hangen en verdwijnt daarna weer.

We zijn weer voor de wekker wakker en om kwart over acht moeten we in de Grand Bar zijn voor onze excursie. We gaan met Jeeps de noordkant van het eiland bezoeken, waaronder het plaatsje Taganana.

We mogen naar de uitgang en daar staan 6 jeeps op een rij. In elke passen 6 passagiers, maar er is vanwege corona gekozen in elk 4 gasten te laten plaatsnemen. De leider van de groep is wat geïrriteerd want hij heeft van Costa een handscanner in zijn handen gedrukt gekregen zonder uitleg hoe het werkt en het ding doet dus gewoon niets. Daarbij blijken we later aangekomen te zijn dan bij hun bekend was en dat heeft weer effect op de tijden van de stops.

Maar we gaan toch redelijk snel op weg en maken eerst een stop bij het meest geliefde strand van Tenerife, het Playa las Teresitas. Eigenlijk was dit een “black sand” strand, maar er is saharazand overheen gegooid en daardoor oogt het beter.

Bij deze stop is er een probleem met enkele deelnemers. Een echtpaar klaagt dat ze te hard rijden en dat dat voor zijn vrouw vervelend is want die heeft problemen met haar ogen en kan dan niet goed zien. Er dreigt een tijdverslindende discussie te ontstaan die nog meer het schema onder druk zal zetten. Enkele andere deelnemers geven aan dat we door moeten en gelukkig doen we dat ook.

We rijden nu tussen de bergen steeds verder omhoog. Dit gebied behoort tot het natuurpark Anaga. Als je van sturen houdt, is dit echt een weg om van te dromen. Het uitzicht is prachtig. Veel bomen en planten waaronder cactussen. Maar hoe hoger we komen des te meer dreigen we de nevelen in te rijden en op een gegeven moment zitten we behoorlijk in de mist. We gaan een tunnel in en aan de andere kant is het gelukkig weer helder en krijgen we al snel zicht op het plaatsje Taganana. We rijden er een stukje doorheen over hele smalle straatjes die soms heel steil oplopen (of aflopen) en waar je eventueel met de billen knijpt dat je geen tegenligger tegen zal komen. Het is geen éénrichtingsverkeer.

Dan komen we uiteindelijk bij een “black sand strand” uit, bij de Roque de las Bodegas. Vroeger vertrokken hier veel schepen met wijnvaten, vandaar de naam. Maar door de verraderlijke rotsen is er menig schip vergaan. Wel zien we hier nu veel mensen surfen op de hoge golven. Hier pauzeren we weer even om van het uitzicht te genieten en voor een sanitaire stop.

Dan gaan we terug bijna zoals we gekomen zijn, maar zonder de smalle straatjes. Weer door de tunnel en nu gaan we zo door een bosrijk gebied toeren. Dit is nog één van de weinige plekken in Europa waar eeuwenoude laurlierbossen te vinden zijn. Verder zijn er ook enorm hoge heidestruiken te zien. Het weer zit echter niet mee, dus hier en daar is het uitzicht helaas zeer beperkt. Hebben we iets om voor terug te komen.

Dat geldt ook voor een uitzichtpunt dat naar drie richtingen een mooi uitzicht zou moeten geven, de Mirador Pico del Ingles. Even breekt het aan één kant open, maar voordat de camera gereed is, zit het al weer potdicht. Jammer, maar de tocht door een bos met flarden van nevel heeft ook wel weer iets spannends.

Er volgt nog een laatste stop, hoog in de bergen, waar ook veel lokale mensen gaan wandelen vandaag. Het is immers zaterdag. We lopen een stukje van het wandelpad, The Path of the Senses, wat overigens vrij glibberig is met de natte mist nu. Na de pauze gaat het weer bergafwaarts en rijden we nog langs La Laguna, de oude hoofdstad van Tenerife.

Uiteindelijk zijn we ongeveer een kwartier te laat terug bij het schip, maar dat is voor ons geen probleem want het schip ligt nog de hele middag in de haven en we hebben nog ruim de tijd voor de lunch.

Na de lunch gaan we het verslag van gisteren afronden. Dat wil zeggen: er foto’s bij zoeken om dan te kunnen publiceren. Dat gaat voorspoedig en we gaan daarna nog paar rondjes sauna doen.

Blijkbaar is iedereen weer ruim op tijd aan boord en vertrekken we 20 minuten eerder dan verwacht. We zitten net even wat tv te kijken op de tablet, dus hopelijk raken we niet te snel buiten bereik van de zendmasten. De zon laat zich wel nog even heel sterk zien dus is het heerlijk nog even op het balkon te staan. Bijna dinertijd. Vannacht een uurtje minder want ook hier gaat natuurlijk de zomertijd in. Maandag of dinsdag zullen we weer een uurtje in moeten leveren omdat we dan weer naar de tijd van Nederland gaan. Nu is het bij ons nog een uurtje vroeger.

Vrijdag 25 maart 2022

We hebben vannacht lekker geslapen en worden zo’n beetje wakker als het schip de haven van Arrecife nadert. Vandaag zijn we een dagje op het canarische eiland Lanzarote, waar we vanmiddag een excursie gaan doen.

Vanmorgen zijn we dus nog aan boord en hebben daarom lekker de tijd om rustig te ontbijten in de Club. We hebben vandaag eigenlijk niet zo’n zin een lange wandeling en besluiten daarom een kort rondje te lopen over de buitendekken, voor wat uitzicht op het eiland.

Na de koffie op het achterdek van dek 9 gaan we naar de hut om daar nog een TV programma te kijken op de tablet. Vanwege de excursies vanmiddag begint de lunch al om half 12. Daar maken we dan maar meteen gebruik van, om geen haast te hoeven maken voor het vertrek van de excursie.

Om half 1 gaan we naar de Atrium bar en na een paar minuten wachten mogen we naar de uitgang van het schip. Dit keer wordt de excursie in het Engels en het Duits gedaan, dus we hebben twee mogelijkheden om de informatie tot ons te nemen.

We rijden naar het zuidwesten van het eiland, waar het nationaal park Timanfaya is gelegen. Dit park wordt ook wel de Vuurbergen genoemd, wat je begrijpt als je de vele vulkanen hier ziet. In 1730 was hier een mega uitbarsting, die maar liefst 6 jaar heeft geduurd en een enorm verwoestend effect heeft gehad. Door het droge klimaat hier, met veel erosie, ziet het er na 300 jaar nog bijna net zo uit als toen de vulkanen uitgespuwd waren.

Onderweg zien we hoe de bevolking hier op ingenieuze wijze toch landbouw weet te bedrijven onder deze omstandigheden. De zoete aardappelen zijn net geplant. Met een laag vulkanische as over de zaaibedden, blijft de grond eronder vochtig. En met een laag muurtje van lavastenen wordt de grond afgeschermd van de wind.

Eenmaal in het nationaal park, stoppen we eerst bij het bezoekerscentrum. Daar krijgen we drie demonstraties waaruit blijkt hoe heet de grond hier nog steeds is, heel dicht onder de oppervlakte. Als eerste schept een medewerken een hoopje lava-grint zo van de grond en krijgt iedereen daarvan een beetje in zijn handen. Als je het in je handen weet te houden, mag je ze meenemen. De steentjes zijn inderdaad gloeiend heet, zelfs als je ze een minuut over en weer in beide handen overgooit. Maar uiteindelijk lukt het ons om ze in de broekzak te krijgen, zonder dat daar een gat in brandt.

Dan demonstreert een medewerker hoe heet het iets dieper onder de grond is. In een gat van ongeveer een meter diep steekt hij met een riek een bosje droge twijgjes tegen de wand aan. Al snel begint het hout te roken en na een kleine minuut slaan de vlammen eruit.

Tot slot krijgen we nog een geiser te zien. In een smal gat in de grond wordt een beker water gegooid en na één seconde spuit het er alweer als hete stoom uit. Het is dus duidelijk dat we hier op de paden moeten blijven, om ongelukken te voorkomen.

Na een sanitaire stop gaan we terug de bus in voor een rondrit door het park. Niemand mag hier zelfstandig in het park rondlopen, vanwege de kwetsbare natuur. Alleen wandelingen met een gids zijn toegestaan, of zoals wij, een rondrit met de bus.

Het uitzicht is adembenemend. Op het eerste gezicht lijkt het een doods landschap, maar als je beter kijkt, zie je hoe mooi de rotsformaties zijn met verschillende kleurschakeringen. De bus staat af en toe even stil voor een fotostop op de mooiste plekken.

Als we bijna het park uit zijn, maken we nog even stop bij de plek waar toeristen ook een korte rondrit per dromedaris kunnen maken. Het is mooi om de beesten van dichtbij te zien, maar hoe diervriendelijk dit is, weten we eigenlijk niet. We hopen maar dat dat meevalt.

Dan rijden we door naar het plaatsje La Geria. Hier zijn een aantal wijnhuizen. Want zelfs onder deze omstandigheden is het mogelijk om een goede wijn te produceren. Alle wijnranken zijn omgeven door een halfrond muurtje van lavastenen, tegen de harde wind. Het is een bijzonder gezicht om zo een hele vallei en een heuvel vol ronde muurtjes te zien. Dat doet ons denken aan “Just di git”, het programma om delen van Afrika weer te vergroenen.

Uiteraard mogen we weer een wijntje proeven. Dit keer is het maar één klein glaasje. We kiezen voor de zoete muskaatwijn. In de souvenir winkel zien we alleen maar pluchen dromedarissen en die hebben we bij een vorig bezoek aan Lanzarote al bemachtigd. Dus we gaan buiten nog maar even genieten van het heerlijke weer vandaag, totdat de bus verder gaat. Het is redelijk zonnig en warm vandaag. We hebben geen jas nodig dit keer. Terug in de bus rijdt deze door naar de haven van Arrecife, waar we tegen 17:00 uur weer aan boord gaan.

We kunnen nog even opfrissen en omkleden voor het diner in de Club. Onze ober Prakash vertelt dat hij een heerlijke dag heeft gehad. Helaas brengt ons diner daar een kleine smet op, want er gaat het één en ander mis. We krijgen het verkeerde pasta gerecht geserveerd, wat Jeroen in eerste instantie niet meteen door heeft. Maar Co proeft duidelijk vis en dat blijkt het ook te zijn. We krijgen alsnog het goede pasta gerecht, wat gelukkig heerlijk smaakt. Dan komt het hoofdgerecht, met een mooi stuk prime rib op het bord. Helaas blijkt dat bij Co koud te zijn, net als de groenten en de aardappel op het bord. Ook dat wordt weer opgelost en even later krijgen we een warme versie opgeleverd. Het kaasplankje en het toetje gaan wel in 1x goed en we sluiten mooi af met een Griekse ouzo.

We zijn hierdoor wat later in de hut, dus we schrijven snel ons verslag en gaan dan naar de bar voor een drankje. Plaatsen van het verslag doen we later, want morgen moeten we vroeg op. De excursie op Tenerife start al om 8:15 uur. We hebben nog tijd nodig om foto’s voor ons verslag te selecteren en we hebben er vandaag veel gemaakt.

Donderdag 24 maart 2022

Vandaag weer een dagje op zee. Mooi even de tijd om nog wat te vertellen. We lezen de diverse reacties op ons weblog en vinden het leuk om die te krijgen.

Gisteren gingen we weer onder de brug Ponte de 25 Abril door. Het geluid dat je daar hoort is alsof je met je hoofd in een enorme bijenkorf zit en dat geluid ook nog eens flink versterkt wordt. Omdat we dit keer met goed daglicht er onder door gaan, kunnen we nu goed zien dat de auto’s over roosters rijden. Van onder af zie je de wagens gewoon gaan.

Onder het wegdek rijden treinen. Bij de bouw van de brug was dat al voorbereid, maar het spoor is pas enige jaren geleden aangelegd. We zien nu voor de eerste keer ook een trein gaan.

Het ontbijt vandaag is weer gewoon in het Club-restaurant. Daarna willen we gaan lopen op dek drie, maar dat is gesloten, volgens de bordjes vanwege de harde wind. We kijken elkaar aan. Welke harde wind? Dan maar weer naar dek 11 waar we het grote rondje kunnen lopen. Zon en wolken wisselen elkaar af en helaas tegen de tijd dat we onze rondjes erop hebben zitten, komt er net een buitje over. Wel krijgen we een hele mooie regenboog op het wateroppervlak te zien. We houden toch nog even vol, ronden het lopen af en gaan daarna wat drinken in de Atrium bar.

Daarna doet de zon zijn of haar best en kunnen we op ons balkon in de zon de krant(en) lezen op onze tablet. Zelfs als de zon even achter een wolk verschuilt, is de temperatuur redelijk vol te houden. Dus dat pakken we even lekker mee voordat we de lunch gaan nuttigen.

Na de lunch weer naar de Spa. Onderweg zien we dat op het Lido dek het zwembad leeg is. Waarschijnlijk ook vanwege de harde wind? Ik denk dat iemand het weer niet helemaal goed voorspeld heeft. Ook in de Spa is de whirlpool vandaag dicht dus de sauna wisselen we af met buiten zitten, in de zon, die op een gegeven moment ook wel iets te veel begint te worden. We moeten wel even nog onder een donkere wolk door varen, dus als de zon daar achter verdwijnt, gaan wij voor het tweede rondje de sauna in. Dat duurt lang genoeg om daarna weer in de zon te kunnen zitten en voor ons is het overwegend blauw met hier en daar een bescheiden wolkje.

We doen vandaag drie rondjes want het gaat door het ontbreken van bubbels nu ook sneller. Daarna gaan we ons weer aankleden in de hut om vervolgens een ijsje te halen. Jeroen neemt pistache en Co neemt vanille en aardbei.

Vandaag is het dresscode: elegant, dus in pak naar het restaurant. De eerste gang bestaat uit Bresaola ham gevuld met een cream cheese. Dat is zo lekker dat we er nog een portie van bestellen. Aan het einde van het diner vraagt onze ober of we nog iets willen drinken en we vragen of ze hier Ouzo hebben. Dat blijkt het geval want even later komt hij met een nog gesealde fles Ouzo aanlopen. Het staat namelijk niet op de kaart van de bar, maar we weten dat het vaak wel aanwezig is.

We sluiten met een dubbele Ouzo het diner af en zien ondertussen dat onze excursie morgen pas in de middag is dus we kunnen uitslapen en weer ontbijten in de Club. Maar nu nog even lekker genieten in de Atrium-bar.

Woensdag 23 maart 2022

Het was een heerlijk rustige nacht, zo aan de kade van Lissabon. Geen golfslag, geen stadsgeluiden, dus we hebben lekker geslapen. We zijn dan ook al vóór de wekker wakker en gaan voor het ontbijt naar het buffet op dek 9.

Daar komen we barvrouw Chay tegen, die straks ook van boord mag voor een paar uur. Het is in de pandemie erg lastig voor het personeel om aan land te kunnen gaan. Ze moeten lang van tevoren een aanvraag indienen en horen dan op de avond ervóór of het wordt gehonoreerd of niet. In Spaanse en Portugese havens is het wat makkelijker dan in andere landen. Er zijn nog steeds heel veel regels om het coronavirus buitenboord te houden op de cruiseschepen.

Wij gaan om 8 uur naar de uitgang op dek 2 en mogen meteen de kade op. Daar is het nog even wachten tot bus 12 gearriveerd is, maar dan kunnen we naar binnen. Het is niet koud vandaag, maar het druppelt wel een beetje. In de bus komt op de rij voor ons een Nederlands echtpaar zitten. Ze zijn de eerste Nederlanders die we tegenkomen deze reis. En dat geldt vice versa ook voor hen. Ze zijn in Barcelona aan boord gegaan en hadden het vertrek bijna gemist door een taxi chauffeur die niet wist waar de cruiseterminal was… Gelukkig gaan wij meestal de dag voor vertrek al naar de stad van inscheping om dit soort stress te voorkomen.

Om half 9 vertrekken we voor een excursie op de linkeroever van de Taag. Daar ligt het schiereiland Setúbal, wat we met een paar stops gaan verkennen vandaag. We rijden eerst een stukje door het oude centrum van Lissabon en steken daarna de Taag over via de brug Ponte de 25 Abril. Dat is de brug die lijkt op die van San Fransico en waar we gisteren onderdoor gevaren zijn. Het beeld Cristo Rei, aan de overkant van de brug, komt net uit de nevel als we er langs rijden.

We komen door een landelijk gebied met onder andere veel kurkeiken. De bast ervan wordt 1x in de negen jaar gepeld voor de kurk. Met een cijfer op de kale bast wordt aangegeven welk jaar dat is gebeurd. Ook zien we hier veel wijngaarden. Maar daar komen we later op terug.

Eerste stop is het vissersplaatsje Sesimbra. We wandelen met de groep naar het strand en lopen het fort in voor wat uitzicht op de kustlijn en een sanitaire stop.

Eenmaal terug in de bus rijden we door naar Azeitão, waar het wijnhuis Jose Maria da Fonseca is gevestigd. Dit is het oudste wijnhuis van Portugal en is vooral bekend om haar muskaatwijnen. We krijgen hier een rondleiding door wat vroeger het familiehuis was en we gaan een paar van de oude wijnkelders in, die achter in de tuin staan. Hier liggen enorme wijnvaten van meer dan 20.000 liter, gemaakt van mahoniehout. Deze konden wel 100 jaar lang gebruikt worden. Tegenwoordig zijn mahonie vaten verboden en moet er gebruik worden gemaakt van eikenhout.

Na de rondleiding is het natuurlijk tijd voor een proeverij! We krijgen elke een glas rode wijn en een glas witte muskaatwijn te proeven. Dat gaat er wel in, ondanks het vroege tijdstip.

Vervolgens gaan we met de bus verder rijden en komen we door het natuurpark Arrábida. Dit ligt aan de zuidkant van de heuvels van het schiereiland, aan de kant van de Atlantische Oceaan. Vanwege de sterke wind van zee groeien hier alleen lage struiken, zoals de macchia. Aan de noordkant van de heuvels is het beschutter, waar de wijngaarden daarom gelegen zijn.

Het is een mooie route, over een bochtige smalle bergweg. In het begin hebben we af en toe nog wat uitzicht op mooie strandjes beneden. Maar al snel komen we in dichtere nevel terecht en valt het uitzicht helaas weg. De fotostop heeft daarom ook weinig zin, dus in overleg tuft de chauffeur maar gewoon door.

Als we weer onder de nevel zijn afgedaald, krijgen we uitzicht op Troia, een ander schiereiland, wat ontdekt is door de internationale jet set. Onder andere George Clooney moet er een mooie strandvilla hebben staan.

De route eindigt in de stad Setúbal, waar ze dol zijn op sardines en waar je als lekkernij choco frito kunt krijgen, gefrituurde sepia. Gelukkig krijgen we daar geen proeverij van…

Vervolgens rijden we terug naar Lissabon. Dit keer steken we de Taag over via de lange Vasco da Gama brug. Deze brug was enige tijd de langste brug van Europa totdat er een langere gebouwd werd in Denemarken. We rijden dan langs de wijk waar in 1998 de wereldtentoonstelling was. Hier is veel moderne architectuur te zien en ook het Oceanarium, het grote zee aquarium van Lissabon.

Even na 14:00 uur zijn we weer terug in de haven en kunnen we aan boord voor de lunch. Gelukkig is het buffet vandaag een uurtje langer open en kunnen we nog rustig genieten van alle lekkers, met uitzicht op de oude stad van Lissabon.

De middag gebruiken we om alvast het eerste deel van ons verslag te schrijven en wat foto’s uit te zoeken. Dan nog wat lezen en iets na half 6 vertrekken we al, iets eerder dan gepland uit Lissabon met bestemming Lanzarote. Morgen eerst een dagje op zee. Heerlijk.

Dinsdag 22 maart 2022

We hebben het extra uurtje vannacht goed benut met slapen. Als we wakker worden ziet het er buiten op zee mooi uit. Een mix van zon en wolk. We gaan ontbijten in de Club en kunnen daarna zonder jas onze ochtendwandeling gaan doen. Vandaag kunnen we gewoon op dek 3 gaan lopen. Dat scheelt, want dan hoeven we maar 8 rondjes te lopen. 😊

Na de koffie en de cola gaan we wat lezen op het balkon. We houden op Google Maps een beetje in de gaten of we al in de buurt komen van Lissabon. We willen namelijk graag de binnenkomst via de monding van de Taag goed kunnen zien. We kunnen eerst nog gaan lunchen bij het buffet en daarna gaan we op ons balkon kijken naar het binnenlopen van het schip.

We komen langs de Torre de Belém en vervolgens gaan we onder de Ponte de 25 Abril door. Om 14:00 uur legt het schip aan op de voor ons bekende plek, vlakbij de Praco do Comercio, het centrale plein van de stad aan het water.

We gaan snel naar de verzamelplaats voor onze excursie van vanmiddag. Als we van boord mogen, staat de bus al klaar op de kade. Een beetje vreemd voor ons om te zien dat op de bus staat dat de excursie in het Duits én het Engels zal worden gegeven, omdat wij in het Engels geboekt hadden en dat door Costa geannuleerd werd. Wij blijken de enige niet-Duitssprekenden te zijn in de bus en leggen ons daarbij neer. Dat scheelt een heleboel gepraat voor de gids. Duits kunnen we ook best goed verstaan.

We vertrekken met de bus naar de startplaats van het historische trammetje, waarmee we door het centrum van Lissabon gaan rijden. De tram is speciaal voor ons gereserveerd en volgt de route van tram 28. We gaan af en toe door verschrikkelijk smalle straatjes en de tram moet ook flink klimmen en dalen vanwege de 7 heuvels waarop de stad is gebouwd.

De tram puft en kraakt, maar maakt gelukkig geen brokken. Ondertussen is het wat gaan regenen. Maar dat mag de pret niet drukken, want we krijgen van twee dames in klederdracht een glaasje port uitgedeeld en een pastel de nata, een lokaal roomgebakje. Heerlijk!

Tijdens de rit hebben we mooi uitzicht op de verschillende bezienswaardigheden in de stad. En van de gids krijgen we er ook goede uitleg bij. Het is natuurlijk anders dan dat je zelf door de stad loopt, maar dit is wel een hele leuke belevenis zo.

Op het eindpunt Martim Moniz stappen we uit de tram en komt de bus eraan voor het vervolg van onze excursie. We krijgen nog een rondrit naar Belém, waar we stoppen bij het Klooster van Hyeronimus. In het klooster zijn nu twee musea gevestigd. We hebben hier een korte stop om wat foto’s te nemen. En we kunnen even gebruik maken van het toilet.

Dan zit het er bijna op voor vanmiddag. Vanwege een ongeluk op de weg, rijden we via een andere route terug naar de haven. Dat is dan mooi meegenomen, want zo zien we nog een ander stukje van het centrum. Tegen 18:00 uur zijn we terug in de haven en nemen we afscheid van de gids.

In de cruise terminal zien we nog een leuke knuffel in de winkel liggen, dus die nemen we mee aan boord. We lopen snel naar onze hut, kleden ons om en gaan dan naar de Club voor het diner. We worden vanavond verwend met een paar heerlijke gerechten. Onze complimenten aan de chef. En als afsluiter bestellen we nog maar een glaasje port. “When in Rome, do as the Romans do”.

Vannacht blijven we liggen in Lissabon. Morgen vroeg hebben we weer een excursie en om 18:00 uur vertrekken we naar de Canarische eilanden.