Zondag 27 maart 2022

Ondanks de kortere nacht (overgang naar Zomertijd) zijn we alweer voor de wekker wakker. Het regent behoorlijk, als het schip de haven van Funchal nadert. Dat belooft weinig goeds voor vandaag… Evengoed is het een mooi gezicht hoe de hoofdstad hier tegen de groene berghellingen gedrapeerd ligt. Co ziet nog hoe een paar enorme golven over de muur van de kade slaan. Maar als hij zijn telefoon pakt voor een foto, komt er natuurlijk geen derde golf meer.

Vandaag gaan we weer een jeep tour maken. Deze vertrekt pas om 9:30 uur, dus we hebben tijd genoeg om in de Club te gaan ontbijten. Als we beneden van boord mogen, is het inmiddels alweer droog en staan de jeeps voor ons klaar op de kade. Wij zitten met een echtpaar uit Oostenrijk in de auto en hebben twee plekken over. De overige jeeps zijn gevuld met zes passagiers, dus wij hebben mazzel met wat extra ruimte.

Onze chauffeur Victor vertelt dat het vanmorgen de vraag was of de tour wel door zou kunnen gaan, vanwege de harde regen. Maar gelukkig werd het op tijd droog. Wel heeft hij er een hard hoofd in dat we straks in de bergen mooi uitzicht hebben. Co grapt dat hij tot 15:00 uur vanmiddag goed weer besteld heeft bij Ali-Express, dus dat komt wel goed.

We rijden Funchal uit en komen een eindje verderop uit in het vissersplaatsje Câmara de Lobos. Hier krijgen we wat vrije tijd om rond te kijken. Het is een pittoresk plaatsje en omdat het zondag is, zijn de lokale bewoners ook op de been. De gekleurde vissersbootjes liggen allemaal op het strand. De deuren van de kapel staan open, met een schitterend altaar en een beschilderd houten plafond. Er komt zelfs voorzichtig een zonnetje door nu, dus Co lijkt gelijk te krijgen met zijn voorspelling.

Na deze stop gaan we verder met de jeeps. Vanaf hier gaat het steil omhoog, de bergen in. We gaan over hele smalle weggetjes, dus het is duimen dat we geen tegenliggers krijgen. De jeeps stoppen opeens, want er blijkt een aardverschuiving te zijn geweest vanwege de regen vanmorgen. Gelukkig is de weg niet geblokkeerd en kunnen we verder.

We zien veel kleine bananenplantages hier. De bananen van Madeira zijn van een kleine soort. Volgens de EU-regels mogen ze die niet exporteren naar Europese landen, want ze zijn te klein en te krom. Best wel stom, want ze zijn erg smaakvol. Ook wordt er veel wijn verbouwd hier natuurlijk, voor de typische lokale Madeira wijn.

We komen bij een eerste uitzichtpunt, waar we verderop het dorpje Casas tegen de heuvels geplakt zien liggen. Je vraagt je af hoe je daar in hemelsnaam zou moeten komen. Onze chauffeur legt ook dat veel bewoners hier in de bergen niet met de auto bij hun huis kunnen komen. Ze moeten dan parkeren langs het smalle bergweggetje en dan verder over een voetpaadje naar hun huis. Je moet er wat voor over hebben om op zo’n mooie plek te mogen wonen, zullen we maar zeggen.

We rijden verder omhoog tot het uitzichtpunt Boca dos Namorados. Hier hebben we een schitterend zicht op het plaatsje Curral das Freiras, in het dal beneden. Het betekent zoiets als “dal van de nonnen”. Eind 15^e eeuw kwam het dorpje namelijk in handen van de nonnen van het Santa Clara klooster. Het is één van de weinige plekken op Madeira waar vandaan je de zee niet kunt zien. Maar door de beschutte ligging was het wel een hele veilige plek tegen aanvallen van piraten.

De wolken laten het dorpje af en toe verdwijnen in de mist. Aan de andere kant kunnen we uitkijken tot de haven van Funchal, waar we zelfs ons schip kunnen zien liggen. Een gezin uit de omgeving is hier al lekker aan het barbecueën, een populaire bezigheid op de zondag.

Dan gaan we een stukje off road rijden, zodat we flink heen en weer schudden. Dat hoort natuurlijk bij een jeep tour en is dus een beetje de “fun part”. Dit soort weggetjes worden door boeren aangelegd, om niet alles met de hand overal heen te hoeven dragen.

Als we de bossen uit zijn, komen we aan in het dorpje Jardim da Serra, waar we bij Bar Mario een lokale specialiteit zullen gaan proeven: de poncha. Het lijkt wel of we elke excursie aan de drank gaan, maar goed, dat hebben we zelf niet bedacht. Het drankje wordt speciaal voor ons vers bereid. De dame achter de bar stampt citroenen, perst sinaasappels, er gaan nog honing bij en dan natuurlijk de rum! We krijgen best een aardig glaasje te proeven, met een schaaltje pinda’s erbij.

Dan dalen we met de jeeps verder af tot Cabo Girao, de klif van 560m hoog boven de zee. Hier heb je een adembenemend uitzicht, recht door je voeten naar beneden, want je staat ofwel op roosters, dan wel op een ondergrond van glas. Niet voor mensen met hoogtevrees dus… In de souvenir winkel zien we een klein knuffelbeertje, die graag mee naar Nederland wil.

Dan zit de tour erop en rijden we terug naar de haven in Funchal. Het was weer een mooi uitje en hoewel we vaker op Madeira zijn geweest, hebben we nu toch weer een nieuwe plek kunnen ontdekken.

Na de lunch aan boord, gaan we nog even op ons balkon zitten in de zon, totdat… klokslag 15:00 uur een regenbui losbarst! Co had het wel heel strak besteld, dat goede weer.

Op het menu van het diner staan dit keer twee vleesgerechten als hoofdgerecht en beiden spreken ons enorm aan. Dus besluiten we vandaag geen pasta te nemen maar twee hoofdgerechten. De Beef Filet en de “Parmesan-style chickenbreast”. Geen spijt van want beide zijn erg lekker.