Bergdorpen en bulldozers

Na een goede nacht (met de airco aan) gaan we voor het eerst het ontbijtbuffet verkennen. Ziet er goed uit met voldoende keus in koud en warm. We nemen griekse yoghurt met verse honing toe, mmmm! Daarna wachten we bij het zwembad onze vrienden Peter en Ron op, die hier nog tot vrijdag zijn. Met een kopje koffie erbij zijn we bijgepraat over hun belevenissen op Samos tot nu toe en we spreken af om donderdagavond (morgen dus) samen te gaan eten.

Daarna stappen we in de auto om een stukje van het eiland te gaan verkennen. We nemen de kustweg in westelijke richting en slaan even verderop af om naar het bergdorpje Ampelos te rijden. Zoals verwacht moeten we een smal, steil en bochtig weggetje omhoog, maar wel met een redelijk wegdek. Als we de auto boven geparkeerd hebben, komt er een pickup aan met een megafoon op het dak. Er klinkt een keiharde oproep, gevolgd door griekse muziek. Uit het slaperige dorpje komen toch wat bewoners naar de auto toe, waar achterin verse vis op ijs blijkt te liggen. Wat een manier om zo je waar te verkopen! De tijd lijkt hier nog stil te staan. Het is een klassiek grieks dorpje “uit de boekjes”, met smalle straatjes, veel witte huisjes, bloempotten en buitenhangende was. Bij de kerk is een café, waar wat oude mannen aan een tafeltje hangen en verder wemelt het er van de (zwerf)katten. Boven de kerk ontspringt een bron. Daar zijn er veel van hier, dus daarom is Samos zo groen. Bij het enige mini-winkeltje kopen we twee blikjes cola. De aardige eigenaresse spreekt verrassend goed Engels. Ze vraagt of we bij Piet een kamer gehuurd hebben, als we vertellen dat we uit Nederland komen. Vroeger heeft ze nog in Kokkari gewerkt als kamermeisje.

Terug bij de auto rijden we door omhoog naar het volgende bergdorpje Stavrinides. Een nog kleiner dorpje met een mooi uitzicht op de top van de berg Lazaros. Daarna rijden we weer omlaag naar de kustweg om die te vervolgen naar Karlovassi. Dit is een vrij grote stad, die in verschillende wijken is verdeeld. Je hebt er daarom niet echt een centrum en er staan ontzettend veel gebouwen leeg en het geheel doet vervallen aan. We parkeren de auto bij de haven en lopen via het strandje langs de “boulevard” tot we een eettentje tegenkomen, waar we heerlijke pita broodjes gyros en kebab eten voor een grijpstuiver. Daarna gaan we op zoek naar de grootste kerk waar de bisschop zetelt, maar we lopen een paar keer verkeerd. Door de hitte daalt het humeur en als we de kerk gevonden hebben, blijkt die helemaal gesloten en door de bebouwing eromheen moeilijk te fotograferen. Via een ommetje lopen we terug naar de kustweg waar we uiteindelijk nog de EOSS wijnfabriek vinden. Die is ook gesloten en ziet er bovendien niet uit, dus onze eindconclusie over Karlovassi is dat de bulldozer eroverheen kan.

We besluiten terug te rijden naar het hotel voor een frisse duik in het zwembad. Daar knappen we helemaal van op en later op de avond rijden we naar Kokkari om te gaan eten bij italiaans restaurant Basilico. We hebben schitterend uitzicht op de baai van Kokkari en de krijgen de nodige aandacht van katten daar. Het eten smaakt prima en we krijgen nog een borrel bij de rekening. We kiezen voor de grappa, zodat Co weer een stapje hoger komt op de alcohol-percentage-ladder!

Nu nog even afwachten welke tegenstander Nederland in de WK-finale krijgt. Spanje dus.