Donderdag 27 juli 2023

Na het diner van gisteravond was er een parade die bestond uit een flinke afvaardiging van een aantal afdelingen, zoals bartenders, obers, koks en huishouding. Onder een welverdiend applaus maakten ze een ronde door het restaurant als alvast een soort van afscheid.

In tegenstelling tot de weersvoorspelling worden we vanmorgen wakker met een zonnetje op zee. We gaan daarom snel in de kleren en naar het ontbijt, om daarna lekker een uurtje buiten aan dek te gaan wandelen. Na de cappuccino en de cola genieten we verder op ons balkon, waar we de aankomst op de Orkney eilanden mooi mee kunnen krijgen.

De lunch slaan we vandaag even over. De afgelopen dagen hebben we daarvoor wel voldoende calorieën binnen gekregen. Bovendien moeten we om 12:45 uur verzamelen in het theater voor de immigratie controle en aansluitend hebben we onze excursie.

Eerder hadden we van de Nederlandse hostess begrepen dat er slechts twee immigratie officieren aan boord komen, om de paspoorten van alle passagiers aan boord te controleren. Kirkwall heeft ook maar 9.000 inwoners. We bouwen daarom alvast wat extra geduld in voor wat straks komen gaat.

Om 13:30 uur krijgen we het seintje dat onze groep met nummer 4 naar beneden mag. Hoewel er omgeroepen wordt dat dat alleen geldt voor Italiaanse gasten met dat nummer. Maar na 16 Costa cruises trappen we daar niet meer in. Er is straks maar één bus met nummer 4, dus wij lopen gewoon mee naar beneden. De paspoort controle gaat gelukkig razend snel en we kunnen meteen doorlopen om in de tenderboot te stappen. Ook in deze haven moeten we weer tenderen. Er is wel een kleine kade, maar daar ligt de Aida Aura al aan.

Als Co bij de bus aankomt, mag hij er eerst niet in van de Italiaanse medewerkster van de Tour desk. Maar de lokale gids en chauffeur wijzen haar op het bordje op de bus: Italiaans én Engels. Zie je nou wel!

We vertrekken redelijk snel met de bus om te starten met de rondtoer van 2,5 uur over Mainland Orkney, het grootste eiland van deze archipel van meer dan 60 eilanden. Het ziet er hier allemaal heel groen uit. Er zijn veel weides waar de zwarte black angus koeien staan te grazen en ook veel schapen. Bomen zijn er maar weinig, mede door de harde wind die hier kan waaien, zomer en winter door.

Onze eerste stop is bij de Standing Stones of Stennes. Dit is een groep van rechtop staande stenen, die in een cirkel zijn neergezet en stammen uit het neolithicum, zo ongeveer 3100 voor Christus. Deze plaats werd destijds gebruikt voor verschillende rituelen en is waarschijnlijk de oudste “henge” op de Britse eilanden. De stenen zijn wel tot 5 meter hoog en 30cm dik en werden destijds gemaakt met eenvoudige gereedschappen als botten en stenen. Even verderop staat nog een grotere henge, de Ring of Brodgar. Deze hebben we zes jaar geleden bezocht bij een vorig bezoek aan Kirkwall. Klik hier voor het verslag van toen.

We rijden weer verder en komen dan bij een paar stenen dammen, die verschillende kleinere eilandjes met elkaar verbinden. Deze zogenaamde Churchill Barriers werden gemaakt in 1940, nadat een Duitse onderzeeër de Scapa Flow in was geslopen en een Brits fregat had getorpedeerd. De dammen werden gemaakt door Italiaanse soldaten die in Noord-Afrika krijgsgevangen waren gemaakt.

Onder deze Italiaanse soldaten waren onder meer een getalenteerd schilder, een smid en een metselaar. Op verzoek van de kamp priester kregen zij toestemming om van twee stalen barakken een kleine kapel te maken. Ook deze kapel mogen wij bezoeken. Het interieur is verrassend mooi, als je je bedenkt met hoe weinig materiaal en hulpmiddelen de kapel is gebouwd. Er lijkt ook veel houtwerk in te zitten, maar dat is gezichtsbedrog. Het is knap beschilderd metselwerk. De schilder, Domenico Chioccetti, kwam uit Moena in Italië en zijn familie bezoekt nog regelmatig Orkney en de kapel.

Dan zit de toer er alweer bijna op, maar niet voordat we nog een laatste stop maken bij… de toiletten. Eigenlijk bedoeld voor hoge nood, want het is nog maar 10 minuten rijden naar de haven, maar bijna de hele bus gaat naar de wc. Dit werd uiteindelijk dus de langste stop van de trip.

Terug in de haven gaan we meteen met de tenderboot weer terug aan boord. Het centrum van Kirkwall hebben we al eerder bezocht en we willen voorkomen dat we straks in een lange rij voor de laatste tenderboten moeten aansluiten. Klik hier voor ons verslag van 6 jaar geleden.

Ook vanavond genieten we weer van het diner. Het is eerst nog heel erg rustig in het restaurant, omdat er inderdaad nogal wat oponthoud blijkt te zijn bij de tenderboten. En daarna is het ook weer reuze gezellig aan de bar. We zitten vaak samen met een groepje Duitse gasten en ook een echtpaar uit Ierland spreken we vaak.

Het carnavalsfeest vanavond laten we voor wat het is. De klok gaat weer een uurtje vooruit naar Nederlandse tijd.