Maandag 11 november 2019

Het was gisteravond weer gezellig aan de bars. In de Libra bar raakten we aan de praat met een Engels echtpaar, waarvan de vrouw visueel gehandicapt is. Zij blijken in februari ook met de Deliziosa te hebben gevaren. Nadat wij van boord waren, hebben ze daarmee de terugreis van Florida naar Europa gemaakt. En nu doen ze op de Luminosa eigenlijk weer dezelfde route andersom. Zaterdagavond spraken we in deze bar een Duitse vrouw, die met haar verstandelijk gehandicapte dochter op reis is. Ze vertelde dat bij Costa de begeleider gratis meereist. Dat is natuurlijk een mooie deal. Ze zijn beiden duidelijk dol op cruises, want ze hebben er al veel gemaakt samen.

Vanmorgen worden we wakker in de haven van Korfoe-stad. De één schrijft Korfoe, de ander Corfu. De Grieken noemen het Kerkyra, daar is dan verder geen discussie over. Het weer ziet er prima uit. Zonnig en het gaat een graad of 21 worden hier vandaag. Na het ontbijt gaan we op pad. We hebben besloten om hier geen excursie te boeken, maar de stad op eigen gelegenheid te gaan bezoeken. Het centrum is ongeveer een half uur lopen vanaf de haven, dus dat is prima te doen.

Om 9:00 uur zijn we op de kade en wandelen we langs de kust de stad in. Onderweg komen we langs het nieuwe Venetiaanse fort, wat hoog op een heuvel ligt. Eenmaal in het centrum is daar het oude fort zichtbaar, wat op een eilandje voor de kust ligt. Dit is ook Venetiaans, herkenbaar aan het logo van de gevleugelde leeuw. We kopen een toegangskaartje en lopen helemaal naar het hoogste punt, bij de vuurtoren. Hier hebben we een magnifiek uitzicht over Kerkyra, de havens met o.a. ons cruiseschip, de Ionische Zee en in de verte de bergen van Albanië. Bij het café van het fort nemen een welverdiend colaatje en dan gaan we verder de stad in.

Jeroen kan nog wel een nieuwe zwembroek gebruiken. Eén van de twee van thuis meegenomen exemplaren bleek beschadigd. De winkel had nét de zwemkleding opgeborgen voor het winterseizoen, maar de eigenaresse is binnen twee minuten terug. Er zit een mooie blauwe bij, dus geslaagd! Ook voor Co gaan we nog wat shoppen. Die slaagt bij de Adidas winkel voor een nieuwe sportbroek. En ook voor souvenirs kunnen we hier goed terecht.

Het toeristen seizoen is hier nu een beetje over. Er hangt een lekkere Griekse sfeer in de stad. Het is mooi weer en veel Grieken zitten buiten aan de koffie op een terrasje of op een bankje te genieten van de zon. Wij gaan lunchen bij een taverne op het terras. Wat heerlijk om in november lekker buiten te kunnen eten!

Het oude centrum van de stad bestaat uit allemaal smalle straatjes, met hoge bebouwing. De toren van de kerk Agia Spyridon steekt hier nog ruim bovenuit. In de kleine winkeltjes is van alles te koop, vooral veel mooie handgemaakte waren. Als we uitgedwaald zijn door de straatjes, gaan we weer richting de kustweg naar de haven. Hier zien we nog een echtpaar bezig met buurtkatten voeren. Dat doen ze kennelijk trouw, want de meeste katten zien er goed uit.

Het was een leuke kennismaking met dit Griekse eiland. Het nodigt zeker uit om hier een keer terug te komen, want er is nog veel meer te zien dan alleen deze stad.

Terug aan boord van de Costa Luminosa nemen we een verfrissend colaatje uit de minibar en genieten we nog even van het zonnetje op ons balkon.

Eigenlijk hebben we met dit mooie weer wel trek gekregen in een ijsje. Dus besluiten we naar de Chocoladebar te gaan waar ze ook ijs verkopen. Eidam Karl is daar weer en hij stelt ons voor aan een andere collega, die nu ook bij hem achter de counter staat. I Ketut heet hij. Het is weer erg gezellig en we worden gematst met onze ijsjes. Ook krijgen we nog een met chocolade overgoten hapje als traktatie. We voelen ons erg speciaal. Zeker als we horen dat een andere collega die we eerder slechts één keer kort gesproken hebben, heeft gezegd dat we ook in het casino bij hem langs moeten komen. Er draait een heel netwerk om het ons naar de zin te maken!

Dan gaan we weer terug naar de hut. Nog even opfrissen voor we naar het diner gaan. Vannacht hebben we weer een uurtje extra en morgen zitten we de hele dag op zee. Lekker!

Zondag 10 november 2019

Gisteravond weer onze gebruikelijke drankjes besteld aan de bar. Eerst een BBC (Bayleys Banana Colada) in de Atrium bar. Die van barman Marlon was duidelijk de beste. Zijn vrouw werkt hier ook, die hebben we gisteren ontmoet in de gelateria. Er zat een Russische jongeman aan de bar, die duidelijk een paar drankjes teveel op had. Op een gegeven moment viel hij in slaap. Dat heb je als de klok een uur vooruit wordt gezet… Gelukkig loste het management het diplomatiek op.

Daarna zijn we in de kleinere Libra bar nog bij de voor ons bekende barman Jan een limoncello wezen halen. Blijft lekker.

Ondanks de kortere nacht, worden we redelijk op tijd wakker. We hebben goed geslapen.

We hebben nog tijd genoeg om het ontbijt te nemen in het Club Restaurant. Daar worden we weer verwend met verse donuts en andere lekkernijen. Je moet sterk in je schoenen staan om wat aanbod af te wijzen. We bestellen allebei nog een eiergerecht van de kaart en krijgen vers geperst sinaasappelsap geserveerd. Smullen maar!

Het ziet er buiten niet onaardig uit. Wel veel bewolking, maar weinig wind. We proberen daarom of we zonder jas onze ochtendwandeling aan dek kunnen doen. Dat gaat prima. Het is nog lekker rustig buiten, dus we kunnen de grote wandelbaan gebruiken op dek 11. Na 23 rondjes zit het uur erop en gaan we weer naar binnen.

We stoppen even bij de winkels, want we zijn vergeten om voor Co een korte broek in te pakken. Gelukkig vinden we al snel een exemplaar die goed staat en lekker zit. Dan gaan we de paspoorten ophalen in de hut. Die moeten we langsbrengen in de piano-bar, samen met het ESTA (visum voor de USA). Gelukkig had Co daar thuis een print van gemaakt.

Dan gaan we op ons balkon even een stukje lezen. Co begint in een nieuw boek van Dan Brown en Jeroen werkt nog even de kranten van afgelopen week door. En dan is het zomaar alweer lunch tijd! Hiervoor gaan we naar het buffet op dek 9, maar we stoppen even op dek 8. Hier werkt namelijk cabin steward Ronel, die we in februari hebben leren kennen op de Deliziosa. Omdat hij nog een geldig visum heeft voor de USA, is hij voor zijn nieuwe contract op dit schip geplaatst. Toevallig komen we hem in de gang meteen tegen. Dit keer geen suites voor hem, maar 21 normale hutten om schoon te houden. Wat een werk… Het gaat gelukkig wel goed met hem.

Op dek 9 zoeken we een plekje in de buurt van het buffet, waar barman Jan bij staat. Altijd handig om bekenden te hebben bij het personeel. De cola is dus zo geregeld. We varen over de Adriatische Zee, die vandaag lekker rustig is. Buiten zien we een paar eilandjes voor de kust van Kroatië. En er is wat vrachtverkeer hier.

Na de lunch gaan we, geheel volgens ons zeedagen-plan, naar de spa voor een paar rondjes sauna en het thalasso bad. Inmiddels is het bijna onbewolkt buiten en kunnen we tussen de rondjes door buiten even genieten van het zonnetje.

Terug in de hut lezen we nog wat verder en kleden we ons daarna om voor de eerste gala avond van deze reis. Er is nog een uitnodiging van de Costa Club voor een receptie met een foto-moment vooraf, maar dat slaan we over. We zijn liever op tijd bij het diner om lekker aan “ons” tafeltje te kunnen zitten in het Club Restaurant. Het gala diner smaakt prima, met o.a. uiensoep, ossenhaas en tiramisu.

Zaterdag 9 november 2019

Het is vandaag zonnig in Venetië en we zijn vroeg wakker. Eerst maar even ontbijten en daarna gaan we nog even een kort rondje in de directe omgeving lopen. Een uurtje. Het is weer vloed en we zien het water op het San Marcoplein omhoog gaan. Althans, je ziet uit diverse openingen tussen de stenen het water omhoog komen. Normaal bedoeld om het water af te voeren. In het begin zien we nog droge delen van het plein, maar als we terug lopen is dat niet meer het geval.

We pakken de tassen in en gaan naar beneden. We checken uit en vragen nog even hoe we het beste naar de cruise-terminal kunnen lopen. We worden nog net niet voor gek verklaard dat we willen lopen, maar duidelijk is wel dat de conciërge van het hotel ons eigenlijk wil adviseren om met de boot te gaan. Het is een uur lopen, zo geeft hij aan.

We gaan toch lopen want zo doen we nog een stuk van de stad aan dat we nog niet bezocht hebben. En het valt best mee want na ongeveer 45 minuten zijn we bij de eerste terminals. Er liggen meerdere cruiseschepen, vier stuks, waarbij ons schip vóór een ander schip van Celebrity ligt.

In de terminal horen we dat niet om 14:00 uur wordt begonnen met boarden, maar al rond 12:00 uur. Dat is lekker, want dat betekent slechts een uurtje in de terminal hangen. Iets voor 12 uur gaan we bij de wachtrij staan en iets na 12:00 uur behoren we tot de eersten die door mogen naar het schip. Eerst worden wel nog even de papieren nagekeken, waaronder de ESTA die nodig is om de U.S.A. binnen te mogen. Gelukkig hadden we die uitgeprint, want die waren voor onze vorige cruise aangevraagd maar nog steeds geldig.

De hutten zijn nog niet beschikbaar dus dan eerst maar lunchen op dek 9. Daar komen we meteen de eerste bekende bartender Jan tegen. Altijd leuk om zo weer medewerkers van vorige reizen te ontmoeten. Het is een warm weerzien.

Dan even naar de Samsara spa om een massage in te plannen. We hebben in de terminal alvast geregeld dat we weer onbeperkt gebruik van de spa kunnen maken en hierbij was 1 massage inbegrepen. Moesten we alleen nog inplannen. Jeroen ontkomt er niet aan dat een medewerker hem probeert te strikken voor Yoga-lessen. De man schrijft een hele lange lijst met data en tijden voor hem op, maar eigenlijk wil Jeroen helemaal niet.

We krijgen badjassen mee en besluiten daarom toch maar te gaan kijken of onze hut al beschikbaar is, anders blijven we slepen met onze tassen en badjassen. De hut is beschikbaar en onze cabin steward Marshal komt kennis maken en vraagt of alles in orde is. Dat is het zeker, alleen de fles prosecco ontbreekt nog, maar die wordt kort daarna gebracht door de butler, John. Zo, fles open en de vakantie kan beginnen.

Na een glaasje prosecco gaan we even onze creditcard koppelen aan onze Costa cards. Het is nu nog vrij rustig en nadat we dat gedaan hebben lopen we door naar de Chocolade/IJsbar om Eidam Karl te ontmoeten die we van 2 jaar geleden kennen. Ook weer een warm welkom en onder het genot van koffie voor Jeroen en thee voor Co, praten we bij. Dan krijgen we ook een stuk cake aangeboden en een bolletje pistache ijs. Wat worden we al meteen weer verwend. Wat een begin van de reis.

We maken nog even een rondje over het schip en gaan dan naar de hut om de fles prosecco te legen en wat uit te pakken. De eerste koffer wordt binnen gebracht, dus die zijn op tijd gearriveerd. Ondertussen gaat de zon onder en wachten we op de ontruimingsoefening. Onze hut is overigens nog ietsje groter dan we in februari hadden en ook het deel van ons balkon aan de zijkant is iets breder nog dan toen. Hier kunnen we wel wennen voor 24 dagen.

Dan is het tijd voor de ontruimingsoefening. Na een korte uitleg gaat het alarmsignaal af, doen we een trui aan, de zwemvesten om en gaan de trap af naar de verzamelplaats op dek 3. In het Italiaans en Engels wordt een uitleg via de speakers gegeven over de procedure en dan klinkt het signaal voor einde oefening. Mooi op tijd voor vertrek en voor het diner.

Als we bij het restaurant aankomen staan al 4 mensen te wachten om naar binnen te mogen. Klokslag kwart over zes mogen we er in en kiezen we een tafel bij het raam aan de kant waar we straks het San Marcoplein kunnen zien liggen. We varen ondertussen en nog vóór het voorgerecht geserveerd wordt, komen we langs de oude stad. Beurtelings lopen we even naar buiten om foto’s te maken.

Goed diner met cheese cake als dessert. Het is vrij rustig in het restaurant. Op aandringen van de ober sluiten we nog even af met een limoncello.

Nu onderweg naar Corfu en dat betekent dat we tijdens deze cruise, en wel vannacht, de klok een uur vooruit moeten zetten. Korte nacht dus vannacht, maar gelukkig hebben we morgen meteen een zeedag om te relaxen, dus we hoeven niet vroeg op.

Verslag voor vandaag even afronden, foto’s uitzoeken, publiceren en dan naar de bar.

Buona notte.

Vrijdag 8 november 2019

Na een rustige nacht worden we wakker in een regenachtig Venetië. We zoeken een plekje in de ontbijtzaal beneden. Helaas is het nu niet mogelijk om in de fraaie stadstuin te eten, maar gelukkig is er binnen ook plek. Het buffet biedt aardig wat keuze, met o.a. heerlijke zelfgebakken cakes en kaas uit de Dolomieten.

Als we uitgegeten zijn, gaan we nog even terug naar de kamer om ons voor te bereiden op vertrek. De paraplus zitten helaas in onze grote koffers. Die zijn afgelopen maandag al thuis opgehaald door Bag Express en worden morgen afgeleverd op het cruiseschip. Gelukkig heeft de portier van het hotel nog een paraplu te leen en kunnen we buiten al snel een extra exemplaar op de kop tikken.

We lopen richting het San Marco plein en zien meteen dat de toestand met het water een stuk heftiger is, dan we met een paraplu aan kunnen. Sommige straten zijn volledig ondergelopen vanwege hoog water. We zien mensen met laarzen aan lopen, maar die hebben we natuurlijk ook niet van huis meegenomen. In de buurt van het plein staan er vlonders opgesteld, van ongeveer een halve meter hoog. Deze maken een droog pad richting de hoofd attractie van deze stad. Bij het plein aangekomen, kunnen we onze ogen bijna niet geloven. Het hele plein staat volledig blank. Terrasstoelen staan verlaten in het water. Een enkeling met laarzen en regenkleding waagt zich op het plein om foto’s te maken.

We zoeken een route op de vlonders die ons naar de ingang van de San Marco basiliek brengt. Met een ommetje komen we zo bij de kerk terecht. Ook het portaal van de kerk staat helemaal onder water. Wat zonde van zo’n eeuwenoud monument. De basiliek is vrij toegankelijk. De muren en de gewelven zijn volledig voorzien van heel fijn mozaïek. Ongelooflijk kunstig. Foto en video is hier verboden en daar houden wij ons gewoon aan. Geïnteresseerde lezers van dit blog moeten dus even Googlen voor afbeeldingen.

Na de rondgang door de kerk, komen we bij de trap naar de ingang van het museum. Dat willen we ook graag bezoeken. Voor € 5 entree krijgen we verschillende kunstvoorwerpen uit de kerk te zien. Onder andere de vier originele bronzen paarden, waarvan nu kopieën bovenop de gevel prijken. Ook komen we in de banket zaal, waar de dogen van de stad vroeger hun feestelijke bijeenkomsten hielden.

Vanuit het museum kunnen we de zogenaamde loggia op, een soort balkon bovenop de gevel van de basiliek. Van hieraf heb je een schitterend uitzicht over het San Marco plein. Met de plu in de hand, schieten we wat plaatjes van het waterballet beneden.

Als we de basiliek uit zijn, kopen we zelf ook maar een setje plastic overhoezen om verder droog te kunnen lopen. In onze maat alleen nog verkrijgbaar in kleurig oranje. Altijd nog eens handig voor een WK, of zo. De winkel heeft ook nog een leuke knuffel, verkleed als gondelier, dus die gaat ook meteen mee.

We vervolgen onze route naar de Rialto brug, die over het Canal Grande heen loopt. Het is hier natuurlijk ontzettend druk en af en toe moet je even in de rij staan voor de beste foto-plek. Het uitzicht vanaf de brug is wel fantastisch. Ongelooflijk om te zien hoe alles hier per boot aangevoerd moet worden. Alle winkels worden zo bevoorraad, er kan geen auto het oude centrum van Venetië in.

Voor de lunch lopen we verder door de wijk Cannaregio. Hier worden de straten wat breder. En vinden we onze lunch plek bij de MacDonald’s. Hebben we gewoon even zin in. Daarna gaan we weer terug naar ons hotel voor een korte break. Ondertussen is het gelukkig wel gestopt met regenen.

Vanmiddag hebben we een afspraak met de Belgische lichtontwerper Peter van Praet, die hier aan het werk is in het opera theater La Fenice. We krijgen een rondleiding van hem door het schitterende gebouw. Het is in 1996 volledig afgebrand, maar gelukkig weer helemaal in originele stijl teruggebouwd. De naam feniks is dan ook wel heel toepasselijk. Verder komen we langs het laadplatform, dat – hoe kan het ook anders – aan een gracht ligt! Alle decorstukken, lampen en ander materiaal moet dus over water aangevoerd worden. Best lastig. Na een drankje neemt hij ons nog mee het toneel op, waar gewerkt wordt aan de komende voorstellingen van Don Carlo. Het was een leuk bezoek en heel aardig van Peter om ons hier te ontvangen.

Dan willen we nog een stukje rondlopen, maar de route loopt een beetje uit de hand. We belanden per ongeluk weer bij de Rialto brug en besluiten dan om aan de overkant van de brug de wijk Dorsoduro te verkennen. We worden weer door de smalle straatjes geleid, over bruggetjes, langs pleintjes, met eindeloos veel winkels, barretjes en restaurants. Je wordt er bijna duizelig van. Als we het Canal Grande weer overgestoken zijn, zit de route erop. We hebben zo in één dag toch een hele mooie indruk gekregen van deze bijzondere stad.

We krijgen nog een paar tips van de portier voor het diner. En hij checkt nog even of het vanavond weer vloed wordt. Voor de zekerheid nemen we de hoezen maar mee.

Donderdag 7 november 2019.

Na de laatste klusjes in huis te hebben gedaan, gaan we rond kwart voor 12 naar het station voor de sprinter naar Schiphol.

Op Schiphol aangekomen hebben we ongeveer 15 minuten nodig van de trein tot en met de security check. Lekker snel en bij de check zijn nieuwe apparaten voor het controleren van de handbagage waardoor je geen spullen meer uit je tas hoeft te halen. Dat scheelt een hoop gedoe.

Tijd voor een broodje want we hebben alleen nog maar een plakje ontbijtkoek op. Het kost dit keer weinig moeite een tafeltje te vinden bij de Mediterranean Sandwich Bar.

Half vier vertrekken we. Mooi op tijd en de vlucht gaat een kleine twee uur duren. Als we landen in Venetië is het ondertussen wel donker. Vanuit het vliegtuig kunnen we het centrum zien liggen nadat we over de lagune gevlogen waren.

Nadat we het vliegtuig verlaten hebben, spoeden we ons naar de boot van Alilaguna die ons in ongeveer anderhalf uur naar onze halte dicht bij ons hotel moet brengen, Santa Maria del Giglio. Hoewel de raampjes nat en enigszins beslagen zijn, krijgen we wel al een impressie van de stad. We varen door het Canal Grande, met alle mooie palazzo’s langs de oever en varen ook onder de Rialto brug door.

Na het verlaten van de boot zijn we snel bij ons Hotel Flora. Het is ondertussen bijna half 8 en we hebben wel trek dus nadat we de kamer bekeken hebben, die er goed uit ziet overigens, gaan we bij Vino Vino eten. Deze bistro krijgen we als tip van de hotel eigenaar. Het eten bevalt ons goed en omdat er voor morgen slecht weer verwacht wordt, besluiten we na het eten een stuk door de stad te gaan lopen, waarbij we uiteraard het San Marco plein bezoeken.

We kopen een paar blikjes cola en gaan dan naar onze kamer. De eerste indruk is er. Morgen kijken of we over verhoogde paden moeten lopen in de regen, of dat het allemaal wel mee valt.

Binnenkort vliegen we naar Venetië waar we twee nachten verblijven voor we aan boord gaan van de Costa Luminosa. Dit keer voor een cruise van 24 dagen, 23 nachten met 12 zeedagen. Hiermee de langste cruise die we doen, tot nu toe. Het schema is als volgt:

De Luminosa kennen we van onze eerste Trans-Atlantische cruise in 2014. Het is hetzelfde gebouwd als de Deliziosa, waar we reeds 3 keer op gevaren hebben. Bekend terrein dus. Tijdens deze cruise verblijven we in een suite zoals onze voorgaande cruise, maar 1 etage lager. Ruime hut met groot balkon dus. Volg ons via deze site!

Klik op foto’s voor grotere weergave, en daarna op de “terug-knop” van uw browser om terug te komen op de pagina.